Φεβρ. 1992: "Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Μακεδονικό, όπως το βλέπουν οι γείτονες μας, δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως...
υπάρχουν άφθονα στοιχεία (ιστορικά, πολιτιστικά κλπ) που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Και όμως αν η Ελληνική κυβέρνηση δεν ενεργήσει γρήγορα και αποφασιστικά στον τομέα της πληροφόρησης στη διεθνή σκηνή, μπορεί να αντιμετωπίσει στο μέλλον τεράστιο πρόβλημα, που θα είναι στην ουσία αποτέλεσμα σωστής προπαγάνδας της αντίθετης πλευράς.
Και δεν θα είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο συμβαίνει. Σας διαβεβαιώ ότι εγώ το έργο «Μακεδονικό» το έχω ξαναδεί σε άλλη έκδοση, την Παλαιστινιακή. Διαβάστε και διαπιστώστε τις ομοιότητες μεταξύ των δύο περιπτώσεων δείτε πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα τεράστιο πρόβλημα εκ των ουκ άνευ.
• Στα παλιά τα χρόνια υπήρχε στα Βαλκάνια μια περιοχή που λεγόταν Μακεδονία. Στα παλιά τα χρόνια υπήρχε στη Μέση Ανατολή μία περιοχή που λεγόταν Χαναάν και πολύ αργότερα Παλαιστίνη.
• Στη Μακεδονία ζούσαν τα χρόνια εκείνα Έλληνες και διάφορες άλλες φυλές που σήμερα δεν υπάρχουν. Στη Παλαιστίνη ζούσαν Εβραίοι και διάφορες άλλες σημιτικές φυλές που σήμερα δεν υπάρχουν.
• Κάποια στιγμή κατά το 7-10 αιώνα μ.Χ. κατέβηκαν και εγκαταστάθηκαν στην βόρεια πλευρά της Μακεδονίας Σλάβοι. Κάποια στιγμή τον 7 αιώνα μ.Χ. κατέλαβαν την Παλαιστίνη οι Μουσουλμάνοι που ήρθαν από την σημερινή Σαουδική Αραβία.
• Από τότε και μέχρι πρόσφατα το μοναδικό ανεξάρτητο κράτος που υπήρχε σε μακεδονική περιοχή ήταν αυτό του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου και κανένα άλλο. Στην Παλαιστίνη το μόνο ανεξάρτητα κράτη που υπήρχαν ήταν τα δύο Εβραϊκά βασίλεια της Ιουδαίας και του Ισραήλ.
• Κάποτε το Ελληνικό Μακεδονικό κράτος υποδουλώθηκε στους Τούρκους και μετά πολλών αιώνων σκλαβιάς απέκτησε την ανεξαρτησία του το 1912-13. Κάποτε το εβραϊκό κράτος υποδουλώθηκε και μετά από πολλούς αιώνες σκλαβιάς και διασποράς απέκτησε την ανεξαρτησία του.
• Ποτέ δεν υπήρξε στην ιστορία της Μακεδονίας έθνος με την ονομασία Σλαβομακεδόνες ή Μακεδόνες του Αιγαίου ή όπως αλλιώς θέλουν αν ονομάζονται. Υπήρξαν Σλάβοι που κατοικούσαν στο Βόριο περιοχή της Μακεδονίας. Ποτέ στην ιστορία της Παλαιστίνης δεν υπήρξε Παλαιστινιακό έθνος όπως θέλουν να αυτοαποκαλούνται. Υπήρχαν Άραβες που κατοικούσαν στη Παλαιστίνη.
Παρόλα αυτά, κάποια μέρα, ως δια μαγείας δημιουργήθηκε το παλαιστινιακό πρόβλημα. Επτακόσιες χιλιάδες Άραβες πρόσφυγες, που έφυγαν ή εκδιώχθηκαν από το Ισραήλ κατά τον πόλεμο του 1948, φτάνοντας στην Ιορδανία και τις άλλες Αραβικές χώρες, τους είπαν οι διάφοροι Άραβες ηγέτες ότι δεν είναι Άραβες αλλά ένα ξεχωριστό έθνος: Άραβες μεν, αλλά Παλαιστίνιοι Άραβες.
Στην αρχή το Ισραήλ γέλασε για το «ανεδαφικό» του θέματος αφού ήταν τις πάσης γνωστό ότι μέχρι την στιγμή εκείνη ό,τι λεγόταν παλαιστινιακό ήταν Εβραϊκό (π.χ. η Παλαιστινιακή ταξιαρχία που πολέμησε στο πλευρό των συμμάχων κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελείτο μόνο από Εβραίους) ενώ ότι ήταν Αραβικό λεγόταν Αραβικό (π.χ. Η Ανώτατη Αραβική Διοίκηση επικεφαλείς της οποίας ήταν ο Χουσεϊνι) Σήμερα το Ισραήλ κλαίει με μαύρο δάκρυ.
Το ίδιο συνέβη και με τους Σλάβους, όπου τα τελευταία χρόνια, κάποιοι ηγέτες τους είπαν ότι είναι ιδιαίτερη εθνότητα, Μακεδόνες και επί το ευκολότερο Σλαβομακεδόνες. Και αυτοί όχι μόνο το πίστεψαν αλλά έχουν και διεκδικήσεις.
Ας προσέξουμε διότι η πείρα δείχνει ότι είναι πάρα πολύ εύκολο να δημιουργηθεί Μακεδονικό θέμα και να βρεθεί ο Μακεδόνας Αραφάτ να διεκδικήσει «τα νόμιμα και απαράγραπτα δικαιώματα του Μακεδονικού λαού.» Σας φαίνεται υπερβολικό? Για να δούμε το θέμα από τότε που ξεκίνησε:
Στην αρχή «έριχναν άδειες» από το ραδιόφωνο των Σκοπίων περί «Μακεδόνων». Προσέξτε τότε μιλούσαν απλώς για Μακεδόνες, ούτε καν για «Μακεδονική μειονότητα.» Απλώς Μακεδόνες. Από την Ελλάδα μεριά ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Άντε καμία φορά καμιά πλατωνική διαμαρτυρία (ας όψεται ο Ανδρέας Παπανδρέου και η φράση «Η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα και δεν παραχωρεί τίποτα»).
Μετά άρχισαν να ζητούν απλώς αναγνώριση της εθνότητας. Πάλι τσιμουδιά εμείς. Ξαφνικά απέκτησαν δική τους γραφή, πρόσθεσαν βιβλία, έκαναν την ελληνική ιστορία δική τους (ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν δικό τους, όπως ο ΕΒΡΑΙΟΣ Χρηστός έγινε παλαιστίνιος όπως μα ς είπε ο Αραφάτ) άντε λίγη ιστορία και γεωγραφία (μέσα και η Θεσσαλονίκη) και χωρίς να καταλάβουμε τι έγινε ο κόσμος στο εξωτερικό άρχισε να μιλάει για Σλαβομακεδόνες. Βέβαιη η Ελλάδα ότι αυτή είναι χοντρή προπαγάνδα και τέτοια δεν περνούν στο εξωτερικό, γελούσε.
Δυστυχώς συνεχίσαμε να γελάμε όταν στάλθηκαν τα πρώτα «ενημερωτικά έντυπα», και όταν κυκλοφόρησαν στη Θεσσαλονίκη οι προκηρύξεις του «Εθνικού Απελευθερωτικού Μακεδονικού Στρατού» που ζητούσαν την απελευθέρωση του αλύτρωτου «Μακεδονικού Λαού», και σκάσαμε στα γέλια όταν οι Σκοπιανοί έκαναν προπαγανδιστικά θαύματα στην Αυστραλία και τον Καναδά.
Στις 3 Σεπτεμβρίου πέρσι (σ.σ. 3 Σεπτεμβρίου 1991) τινάχτηκε με βόμβα ελληνικό εστιατόριο στην Αυστραλία. Αν λάβουμε υπόψη μας, ότι ειδικά στην Αυστραλία και στον Καναδά η πλειοψηφία των πολιτικών και της κοινής γνώμης πιστεύει ακράδαντα τη Σκοπιανή εκδοχή των πραγμάτων είναι λογικό να υποθέσουμε, ότι η παραπάνω βομβιστική ενέργεια έχει άμεση σχέση με το Σκοπιανό θέμα και όχι με την 3η Σεπτεμβρίου του Καλλέργη ή του ΠΑΣΟΚ.
Και μη σας φανεί περίεργο αν δούμε στο μέλλον τα Σκόπια να έχουν ολοένα και περισσότερες απαιτήσεις και να τις κατακτούν και από πάνω. Φτάνει οι απαιτήσεις και οι διεκδικήσεις των Σκοπιανών να συμφέρουν στους γείτονες και παγκόσμιους παράγοντες, όπως έγινε με το Παλαιστινιακό. Και αυτή τη στιγμή μια τέτοια περίπτωση συμφέρει πολλούς μεταξύ των οποίων και την Τουρκία και κάποιες φίλες χωρες της ΕΟΚ.
Αυτά που κάνει τώρα η κυβέρνηση σαφώς είναι σωστά αλλά χρειάζεται περισσότερα, ειδικά στο τομέα της προπαγάνδας και ενημέρωσης. Έναν τομέα που είναι πολύ δύσκολος και που η κυβέρνηση υποφέρει πολύ σε όλα τα επίπεδα."
Αυτά γράφτηκαν τον Φεβρουάριο του 1992 από τον Ζαν Κοέν (φωτο) για την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, η οποία δεν δημοσίευσε το άρθρο.
"Σήμερα τα Σκόπια (και εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα όχι το όνομα) μιλάει για μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη ελληνική πλευρά της Μακεδονίας. Ο θεός να βάλει το χέρι του, τι άλλο θα δούμε." έγραφε στο τέλος του άρθρου ο Ζαν Κοεν.
Πηγές:
2. Ιστολόγιο http://israelyesgr.bravejournal.com/
http://taxalia.blogspot.com /22-8-2013
