Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[τώρα που έχουμε και την ψήφο εμπιστοσύνης της Philip Morris, μετά από εκείνη της Goldman Sachs, της Siemens, του κ. Προβόπουλου, του κ. Σάλλα, του κ. Κωστόπουλου, του κ. Κατσέλλη, του κ. ΕΛΣΤΑΤ και του κ. Μελισσανίδη, ποιός μας πιάνει! Αν εξασφαλίσουμε και της Hulliburton, θα τρώμε με χρυσά κουτάλια.]
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές της 07,14.11.2010 είναι πια πολύ πίσω μας. Πίσω μας είναι και οι βουλευτικές εκλογές της 06.05.2012 και της 17.06.2012. Η πλειοψηφία επικύρωσε όλη την Μνημονιακή πολιτική των κομμάτων εξουσίας και τολμά να ισχυρίζεται ότι παρεπλανήθη. Μετά από τόσα χρόνια κοροϊδίας και αυτοεξευτελισμού είχε την ψευδαίσθηση ότι οι συγκεκριμένοι πολιτικοί έχουν μπέσα και ενδιαφέρονται για τον λαό. Ότι θα της δώσουν απλόχερα αυτό που θέλει και δεν θα χρειαστεί να παλέψει για να το κατακτήσει. Είχε ξεχάσει ότι τάφαγε μαζί με τον Πάγκαλο και τους κοιλιόδουλους πράσινους συνδαιτυμόνες του.
Εγώ, αλίευσα την 21.08.2013 εξαιρετικό κείμενο συμπατριώτου τινός με το ψευδώνυμο «ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ». Το είχε γράψει ως σχόλιο σε ανάρτηση ιστολογίου σχετική με δήλωση της φληναφίζουσας υφυπουργού παρά τω Μπουμπούκω κ. Μακρή, πρώην νομικού συμβούλου της Τράπεζας Πειραιώς, για την παράταση ή μη της αναστολής των πλειστηριασμών.
Ιδού πώς περιγράφει ο συμπατριώτης μας τη σιωπηλή πλειοψηφία που κατά βάθος γουστάρει Μνημόνιο, ενώ ψελλίζει αηδίες τύπου «ανεργία στα ύψη», «λουκέτα στις επιχειρήσεις», «απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων», «μετανάστευση νέων», «φοροδιαφυγή», «έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης», «διάλυση εργασιακών σχέσεων», «υπερφορολόγηση των αδύναμων», «φοροαπαλλαγές των πλουσίων», «τραπεζική ληστεία», «κατάργηση νοσοκομείων», «συρρίκνωση μισθών και συντάξεων», «χαράτσια», «πλειστηριασμοί ακινήτων», «διώξεις και φυλακίσεις για οφειλές φόρων» μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα ….
«Το παραμύθι του σοκ έλαβε επίσημα τέλος.
Για σοκ θα μιλούσαμε αν κάποιο πρωί σε πετούσαν ξαφνικά από το σπίτι σου δίχως να το περιμένεις. Τώρα πλέον το περιμένεις.
Σε προειδοποίησαν με τον πλέον επίσημο τρόπο. Το άφηναν να διαρρεύσει επί μήνες. Δεν αντέδρασες. Το αντίθετο, πήγες διακοπές.
Δε σε κατηγορώ. Αυτό είχες ανάγκη. Άλλωστε ίσως και να μην
πίστεψες ότι θα σου πάρουν το σπίτι... Όμως τώρα σε προειδοποίησε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών. «Αν δε σου πάρουμε το σπίτι, θα καταρρεύσουν οι τράπεζες», σου είπε.
Αν μάθαινες ότι ξέσπασε φωτιά κοντά στο σπίτι σου θα επέστρεφες κι από την άλλη άκρη του κόσμου για να παλέψεις να το σώσεις. Τώρα, δεν επέστρεψες. Έμεινες εκεί. Καλά έκανες. Δε σε κατηγορώ.
Δε θα έμαθες ότι για την κατάσχεση του σπιτιού σου θα συνυπολογιστούν οι έννοιες των «αποδεκτών συνθηκών διαβίωσης» και του «συνεργάσιμου δανειολήπτη».
Πήγες διακοπές. Ή ακόμη κι αν δεν πήγες. Έφαγες όμως τρία γεύματα την ημέρα και δε στήθηκες σε συσσίτιο.
Κάπνισες κι ένα πακέτο τσιγάρα. Ίσως αγόρασες κι ένα παγωτό στα παιδιά. Άρα, ζεις σε «αποδεκτές συνθήκες διαβίωσης», οπότε θα μπορούσες να πληρώνεις το δάνειό σου τρώγοντας λιγότερο, μην καπνίζοντας και μην αγοράζοντας παγωτό στα παιδιά σου.
Αν έκανες αυτές τις θυσίες «για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες», τότε παίρνεις το παράσημο του «συνεργάσιμου δανειολήπτη», οπότε ίσως δε θα χάσεις φέτος το σπίτι σου, αλλά του χρόνου. Αναλόγως πόσο κώλο έστησες στις τράπεζες, θα κερδίσεις κάποιους μήνες κάτω από κεραμίδι.
Παρ’ όλα αυτά, δεν επέστρεψες από τις διακοπές σου, δε συσπειρώθηκες, δεν ούρλιαξες, δε βγήκες στο δρόμο.
Δεν πειράζει. Θα σε πετάξουν τώρα στο δρόμο οι τράπεζες. Ο δρόμος, πάντως, ήταν ο μονόδρομός σου.
Σημασία είχε ο τρόπος που θα έβγαινες στο δρόμο. Αν θα έβγαινες μόνος σου ή αν θα σε πετούσαν. Σου το είχαν ξεκαθαρίσει πριν τους ψηφίσεις. Όμως πήγες και τους ψήφισες. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα.
Κι εσύ, ο κάποιος άλλος, μπορεί να απολυθείς. Βέβαια πρώτα θα αξιολογηθείς. Πόσο νεοδημοκράτης είσαι; Πόσο πιστός πασοκτσής είσαι;
Ποιος βαθμός συγγένειας σε συνδέει με κάποιον υπουργό; Κι αν είσαι συγγενής κάποιου βουλευτή, πόσο παλιός και χρήσιμος είναι αυτός ο βουλευτής; Είναι ακόμη εν ενεργεία ή όχι;
Η αξιολόγηση θα είναι αντικειμενική. Έχουν εκδοθεί τόσες εκατοντάδες οδηγίες προσμέτρησης και αφαίρεσης μορίων αξιολόγησης που δε μπορείς να βγάλεις άκρη αν αξιολογήθηκες σωστά ή όχι.
Άρα είναι αντικειμενική η αξιολόγηση. Έφτασες στο έσχατο σημείο αναξιοπρέπειας.
Κατέκτησες την κορυφή της προσωπικής εξαθλίωσης.
Σε αξιολογούν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Γιάννης Μιχελάκης.
Παρ’ όλη την ξευτίλα δεν επέστρεψες από τις διακοπές σου, δε συσπειρώθηκες, δεν πέταξες πέτρα.
Δε σε κατηγορώ. Καλά έκανες.
Το πήρες απόφαση μάλλον ότι αυτή η μοίρα είναι που σου αξίζει.
Ίσως σκέφτεσαι «σ’ εμένα θα τύχει;». Είναι όπως τα τροχαία. «Εγώ θα σκοτωθώ;». Μέχρι που σκοτώνεσαι και παύεις ν’ αναρωτιέσαι. Όταν όμως τύχει να σου πάρουν το σπίτι και να μείνεις άνεργος, δεν έρχεται η λύτρωση. Θα συνεχίσεις ν’ αναρωτιέσαι.
Θα έχεις όλο το χρόνο δικό σου για ν’ αναρωτιέσαι πώς συνέβη αυτό. Και θα δηλώνεις σοκαρισμένος.
Αυτός ήταν ο Αύγουστος του φόβου μου. Όχι, δε φοβήθηκα αυτούς. Προειδοποίησαν εγκαίρως. Κυρίως, όμως, απέδειξαν ότι δε μπλοφάρουν.
Αυτόν τον Αύγουστο φοβήθηκα εσένα που δεν επέστρεψες, δε συσπειρώθηκες, δεν υπερασπίστηκες τίποτα.
Είσαι χειρότερος κι από τα δέντρα. Τα δέντρα στην πυρκαγιά, αν είχαν πόδια θα έτρεχαν να γλιτώσουν. Εσύ έμεινες ακίνητος. Θα καείς. Έκανες την επιλογή σου. Αυτή φοβήθηκα φέτος τον Αύγουστο».
Μόνον τον Αύγουστο αγαπητέ Καρτέσιε;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
Υ.Γ. Γιατρέ μου ζητώ συγγνώμη. Γνωρίζω ότι δεν σας αρέσει να διαβάζετε κείμενα που αντιγράφω, αλλά μη μου πείτε ότι το κείμενο αυτό δεν είναι άξιο αντιγραφής και διάδοσης.
(το 1ο μέρος εδώ)
