Μικροπολιτική + μικροκομματισμός + μικρές μεγαλειότητες + μεγάλες γελοιότητες = Δημόσιο.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Αφιερούται με αηδία στις δεκάδες χιλιάδες των μεταρρυθμιστών: πρωθυπουργούς, υπουργούς, δημάρχους, βουλευτές, Γενικούς Γραμματείς, μετακλητούς συμβούλους, διορισμένους αργόμισθους, φοροαποφυγάδες, Προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας και εν γένει επίορκους πατριώτες.
Όταν μελετάς τας γραφάς, ανακαλύπτεις πράγματα και καταστάσεις που σε τρελλαίνουν και σε κάνουν να σκέφτεσαι πόσα άλλα παράξενα και ανήθικα δεν γνωρίζεις από εκείνα που συνθέτουν το μαγαζί που αποκαλείται «Δημόσιο» και είναι συνώνυμο του όρου «εργολαβοσυνδικαλιστικοπωλητικό σύμπλεγμα». Αυτός είναι ο λόγος που δεν σκοτίζομαι και πολύ κάθε φορά που ακούω ότι απολύεται ένας δημόσιος υπάλληλος ή εντάσσεται στην περίφημη κινητικότητα ή εφεδρεία ή …. ή ….. όσο θλιβερό και αν είναι αυτό. Τα σβήνουν όλα οι 4.000 αυτοκτονίες, τα χιλιάδες λουκέτα και τα ανθρώπινα κουρέλια που κρέμονται πάνω από τους κάδους απορριμμάτων.
Διαβάζοντας, λοιπόν, έπεσα πάνω στην περίπτωση ενός Διοικητού Νοσοκομείου. Προφανώς είχε διοριστεί από κάποια κυβέρνηση είτε ως επιλαχών βουλευτής είτε ως παρατρεχάμενος υπουργού ή βουλευτού ή τέλος πάντων φίλα προσκείμενου σε κόμμα προσώπατου, άλλως ισχυρού παράγοντα. Θέση που ασφαλώς και απαιτεί σοβαρότητα περί την άσκηση των καθηκόντων, αν εξαιρέσουμε ότι κάθε τέτοιος Διοικητής προβαίνει σε προαγωγές με καθαρά κομματικά κριτήρια, ότι σπάει τις κλινικές σε περισσότερες για να διορισθούν Διευθυντάδες πιο πολλοί ιατροί που έχουν προσφέρει στο κόμμα, ότι προσλαμβάνει ως γραμματέα την αδελφή της γκόμενας του περιπτερά που εφοδιάζει με τσιγάρα τον τάδε υπουργό κ.ο.κ.
Έλα, όμως, που ο κ. Διοικητής ήθελε να είναι και έμπορος, μολονότι τούτο απαγορεύεται από τον νόμο. Συνέστησε ο αθεόφοβος ομόρρυθμη εταιρεία με μερικά φιλαράκια, αντικείμενο της οποίας θα ήταν η ίδρυση και λειτουργία ΚΤΕΟ [Κέντρου Τεχνικού Ελέγχου Οχημάτων]. Σίγουρα θα έβρισκε τον τρόπο να διαφημίζει το ΚΤΕΟ του μέσω του νοσοκομείου, ώστε να χεστεί στο τάληρο. Να μην πω ότι θα τολμούσε να ελέγχει τους υπαλλήλους του νοσοκομείου, αν πέρασαν από έλεγχο το αυτοκίνητό τους στο δικό του ΚΤΕΟ. Κάποιος σοβαρός δημόσιος υπάλληλος, όμως, εκ των ολίγων που υπάρχουν και κινδυνεύουν να απολυθούν πρώτοι απ’ όλους ένεκα της «αξιοκρατίας» που διατρέχει όλη τη δημόσια ζωή, αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν κοτζάμ Διοικητής Νοσοκομείου να μετέχει σε ομόρρυθμη εταιρεία και ως εταίρος να αποκτά εκ του νόμου την ιδιότητα του εμπόρου, όπερ απαγορεύεται από τον νόμο. Δεν είναι δυνατόν, σκέφτηκε, να δοθεί άδεια ίδρυσης ΚΤΕΟ σε μία εταιρεία, στην οποία μετέχει παρανόμως διοικητής νοσοκομείου. Και κίνησε ο σωστός υπάλληλος τη σωστή απορριπτική διαδικασία, με αποτέλεσμα να μη δοθεί άδεια ίδρυσης και λειτουργίας ΚΤΕΟ στην εταιρεία του κ. Διοικητού.
Η εταιρεία, όμως, του κ. Διοικητού προσέφυγε εις το Συμβούλιον της Επικρατείας, ήτοι το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο, ζητώντας την ακύρωση της άρνησης της Διοίκησης να χορηγηθεί η αιτηθείσα άδεια. Και τότε ήλθε το κραταιό ανώτατο δικαστήριο και απεφάνθη ότι κακώς δεν εδόθη η άδεια, αφού ναι μεν μετείχε παρανόμως στην προσφεύγουσα εταιρεία ένας Διοικητής νοσοκομείου, αλλά το θέμα αυτό είναι καθαρά θέμα πειθαρχικού δικαίου για τον κ. Διοικητή και τίποτε άλλο. Δηλαδή, παρανομεί μεν ο κ. Διοικητής, αλλά η εταιρεία του είναι νομιμότατη και απόκειται στον κ. Υπουργό να τον ελέγξει πειθαρχικώς και να του επιβάλει π.χ. μία γραπτή επίπληξη. Εγώ, όμως, ξέρω ότι «Δικαιοπραξία αντίθετη σε απαγορευτική διάταξη νόμου, αν δεν συνάγεται κάτι άλλο, είναι άκυρη» [άρθρο 174 Αστικού Κώδικος]. Αφού, λοιπόν, ο κ. Διοικητής απαγορευόταν να ασκεί εμπορία και η σύσταση ομόρρυθμης εταιρείας είναι δικαιοπραξία, η οποία οδηγεί στην άσκηση εμπορίας, φυσικό είναι να είναι άκυρη η σύσταση εταιρείας. Κι’ αφού είναι άκυρη η σύσταση της εταιρείας, πώς μπορεί να δοθεί άδεια σε μία άκυρη εταιρεία; Είναι, λοιπόν, προφανές ότι το ΣτΕ έκρινε ότι «συνάγεται κάτι άλλο» από την απαγορευτική διάταξη και δικαίωσε την εταιρεία του κ. Διοικητή. Δεν έμαθα αν ποτέ ελέγχθηκε πειθαρχικώς ο κ. Διοικητής ή αν εκπαραθυρώθηκε λόγω υπερμέτρου θράσους. Δεν το έψαξα καν, επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ο κ. Διοικητής δεν ελέγχθηκε, εξ ου και θα ήταν μάταιος κόπος η έρευνά μου.
Δυστυχώς έτσι λειτουργεί και η Δικαιοσύνη. Προσδεδεμένη στο δρεπανηφόρο άρμα της εκάστοτε κυβέρνησης. Δυστυχώς αυτό είναι το Δημόσιό μας σ’ όλες του τις εκφάνσεις και ουδείς πρόκειται να το μεταρρυθμίσει εις τον αιώνα τον άπαντα.
Αυτά σκεφτόμουν καθώς άκουγα την είδηση του διορισμού της κ. Ευτέρπης Γκουτζαμάνη στη θέση του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου. Δεν μπορεί παρά να είναι άξια, αφού υπήρξε η πρώτη γυναίκα Εισαγγελεύς Πρωτοδικών, η πρώτη γυναίκα Εισαγγελεύς Εφετών και η πρώτη γυναίκα Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Δεν μπορεί να της έκαναν τόσα χατίρια επί τόσα χρόνια. Αν είχε αυτό το χάρισμα, μάλλον για Βουγιουκλάκη θα πήγαινε και όχι για Εισαγγελέας. Ας ξεχάσουμε προς στιγμήν και τις συγκυρίες, όπως ελέχθη. ΄Ισως δηλαδή λόγω συγκυβέρνησης να κατέληξαν τα δύο συνεταιράκια να τηρήσουν για πρώτη φορά την επετηρίδα και να μη βουτήξουν βαθειά για να βρουν εισαγγελέα πιο βολικό στα σχέδιά τους. Ίσως και να έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι είναι συντοπίτισσα του Υπουργού Δικαιοσύνης, με τον οποίον εισήλθαν ταυτόχρονα στο δικαστικό σώμα το 1975, όπως έγραψε «ΤΟ ΒΗΜΑ». Βέβαια, αν πρώτος στην επετηρίδα ήταν ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ Πεπόνης, ο οποίος παραμένει Αντεισαγγελέας Εφετών, και συντοπίτης οποιουδήποτε υπουργού, δεν το συζητώ. Απλώς δεν θα είχεν επιλεγεί για τη θέση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Και τούτο, διότι το θέμα δεν είναι αν ο οποιοσδήποτε εισαγγελεύς είναι απλώς πανάξιος ή όχι. Το θέμα είναι πώς θα «πολιτευθεί». Και γνωρίζουν οι κρατούντες πώς θα «πολιτευόταν» ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ Πεπόνης.
Πώς θα «πολιτευθεί», λοιπόν, η νέα Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου; Θα ακολουθήσει π.χ. την άποψη του προκατόχου της κ. Σανιδά, ο οποίος φρονούσε ότι δικογραφίες που αφορούν σε πολιτικά πρόσωπα δεν διαβιβάζονται στη Βουλή, αν δεν υπάρχουν ενδείξεις ενοχής, ή την άποψη του ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ Πεπόνη, ο οποίος ορθώς φρονεί ότι μόλις εμπλακεί το όνομα υπουργού σε δικογραφία, τα πάντα φεύγουν αυθωρεί για τη Βουλή, επειδή το κωλοσύνταγμα και οι κωλονόμοι δεν επιτρέπουν στη Δικαιοσύνη να ασχοληθεί με αδικήματα υπουργών χωρίς την άδεια της Βουλής; Είναι τεράστιας σημασίας η ειδοποιός διαφορά των δύο θέσεων. Ο Σανιδάς ήθελε να φιλτράρει τις δικογραφίες, να αποφαίνεται ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις και η δικογραφία να μένει στο συρτάρι ως προς τον υπουργό. Στην ουσία, δηλαδή, θα έκρινε αυτός αν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί η Βουλή με αδίκημα υπουργικό. Θυμηθείτε το περίφημο «Οι υπουργοί παρεπλανήθησαν από τους υπαλλήλους» στην υπόθεση Βατοπεδίου. Αντιθέτως, ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ Πεπόνης πίστευε, ορθότατα, ότι πρώτιστο καθήκον του είναι η τήρηση του νόμου και του Συντάγματος, έστω και αν ο νόμος ή το άρθρο 86 του Συντάγματος είναι επαίσχυντοι. Μόλις, λοιπόν, έσκαγε μύτη σε μία δικογραφία το όνομα υπουργού, βούταγε ο Πεπόνης τη δικογραφία και την έστελνε στη Βουλή ως μόνη αρμοδία να ασχοληθεί ακόμη και με την ύπαρξη ασθενέστατων ενδείξεων διάπραξης αδικήματος από υπουργικό δοχείο νυκτός. Και τούτο, επειδή ο άνθρωπος τηρεί τον όρκο του, δεν είναι στρατευμένος εισαγγελεύς.
Θα ελέγχει π.χ. η κ. Ευτέρπη τους εισαγγελείς και τους δικαστές για παράβαση καθήκοντος, όταν θα παραγράφονται στα χέρια τους κακουργήματα μεγαλόσχημων που ξεσκίζουν το Δημόσιο απομυζώντας τους φόρους των μεροκαματιάρηδων ή θα κάνει τα στραβά μάτια όπως όλοι οι προηγούμενοι;
Δεν αισιοδοξώ, αλλά ίδωμεν! Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
Υ.Γ. Αναμένω εναγωνίως να δω με ποια κριτήρια θα γίνουν οι προσλήψεις στη νέα ΕΡΤ. Αιτήσεις 8.044 για 589 θέσεις.
