Ξεκινάει σε λίγο το ιστορικότερο ματς για τον ΠΑΟΚ, αυτό που θα του δώσει την ευκαιρία να αλλάξει επίπεδο, να γίνει γνωστός σε ..όλη την Ευρώπη, να εισπράξει ζεστό χρήμα (απαραίτητο δυστυχώς στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο), έχοντας ένα θετικό πρώτο αποτέλεσμα.
Όμως, ας μη γελιόμαστε. Ο αγώνας της Τούμπας είναι πολύ πιό δύσκολος από την αναμέτρηση στο Γκεζελκίρχεν και η Σάλκε παραμένει το φαβορί για την πρόκριση.
Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται κάτι που του έλειψε 30 χρόνια πριν, στον ιστορικό επίσης αγώνα του με το μεγαθήριο "Μπάγιερν Μονάχου": τύχη!
Να θυμηθούμε και να μάθουν οι νεώτεροι τι είχε γίνει τότε, με τη βοήθεια του paok24:
Πριν από τριάντα χρόνια, ο ΠΑΟΚ έβρισκε μπροστά του τη Μπάγερν Μονάχου, έχοντας στον πάγκο του τον πρώην προπονητή της, όπως δηλαδή συμβαίνει με τον Στέφενς και τη Σάλκε. Στις αναμετρήσεις με τους Βαυαρούς είχε γραφτεί ένα έπος θάρρους και ατυχίας. Σήμερα, η ιστορία χρωστάει κάτι στον Δικέφαλο...
Ο ΠΑΟΚ είχε προκριθεί στο δεύτερο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ με δύο νίκες επί της βουλγάρικης Λοκομοτίβ Πλόβντιβ (1-2, 3-1). Στο άκουσμα της είδησης ότι επόμενη αντίπαλος θα ήταν η Μπάγερν Μονάχου, όλοι σκέφτηκαν ότι επρόκειτο για ένα παιχνίδι της μοίρας. Ο νέος προπονητής του ΠΑΟΚ, Ούγγρος Παλ Τσερνάι, καθόταν στον πάγκο της Μπάγερν τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Έφυγε από το Μόναχο έχοντας δημιουργήσει αντιπάθειες στις τάξεις των ακριβοπληρωμένων Γερμανών σταρ και ήρθε στη Θεσσαλονίκη με την πίστη ότι μπορούσε να κάνει τον ΠΑΟΚ ένα ισχυρό ευρωπαϊκό κλαμπ.
Ο πρώτος αγώνας 0-0
Η αποστολή της Μπάγερν έφτασε στην Θεσσαλονίκη το μεσημέρι της παραμονής του αγώνα. Εγκαταστάθηκε στο «Μακεδονία Παλλάς» και ο Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε έδωσε το στίγμα: «Θέλουμε να δείξουμε στον Τσερνάι ποιοι είμαστε». Στο ίδιο μήκος κυμάνθηκαν και οι δηλώσεις του διαδόχου του Τσερνάι στον πάγκο της Μπάγερν, Όττο Λάτεκ: «Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί του. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για κάποιους παίκτες μου».
Από την πλευρά της η διοίκηση του ΠΑΟΚ είχε άλλες σκοτούρες και εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφερόταν ότι «η ομάδα μας είναι τετράκις υπότροπη. Σε περίπτωση που τιμωρηθεί κινδυνεύει με πρόστιμο 500.000 δραχμών». Στις τάξεις των φιλάθλων επικρατούσε ενθουσιασμός και πίστη για θετικό αποτέλεσμα, που εκπορευόταν κυρίως από την παρουσία του Τσερνάι.
Η Μπάγερν προπονήθηκε στις 16.30 στην Τούμπα. Λίγες ώρες αργότερα ήταν η σειρά του ΠΑΟΚ για την τελευταία προπόνηση. Ο ενθουσιασμός των οπαδών ήταν τέτοιος, που χίλιοι νεαροί έσπασαν τα κάγκελα και μπήκαν στη θύρα 8 για να εμψυχώσουν τον Κούδα και την παρέα του.
«Ούτε η νίκη με 2-0 δεν μας εξασφαλίζει την πρόκριση», έλεγε ο Τσερνάι, ενώ ο Κούδας τόνιζε ότι «οι υπεραισιόδοξες δηλώσεις εκτοπίζονται αυτόματα από το όνομα της αντιπάλου μας. Αυτό, όμως δεν σημαίνει ότι εμείς δεν θα κάνουμε το παν για να προκριθεί ο ΠΑΟΚ στον τρίτο γύρο».
Το βράδυ του αγώνα η Τούμπα κόχλαζε από το πάθος 35.000 φίλων του ΠΑΟΚ. Δύο φορές κατά τη διάρκεια του αγώνα πετάχτηκαν από τις θέσεις τους, όταν ο Χρήστος Δημόπουλος έχασε σημαντικές ευκαιρίες για να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα του Πφαφ. Το τελικό 0-0, όσο και αν ακούγεται παράξενο, δεν άφησε ικανοποιημένο κανέναν στον ΠΑΟΚ.
Ο Δικέφαλος εμφανίστηκε με τους Φορτούλα, Δαμανάκη, Σκαρτάδο, Αλαβάντα, Μπανιώτη, Γεωργόπουλο, Ψαρρά, Αλεξανδρίδη, Δημόπουλο, Κούδα και Κωστίκο. Ο Λάτεκ παρέταξε τους Πφαφ, Ντρέμπλερ, Ντισμπέργκερ, Μπεϊερλόρτζερ , Αουγκεντάλερ, Λέρμπι, Κλίγκε, Κράους, Μ. Ρουμενίγκε, Κ.Χ. Ρουμενίγκε, Μάτι.
«Μπορούσαμε να σκοράρουμε», έλεγε διαρκώς ο Τσερνάι στους δημοσιογράφους, ενώ ο Γιώργος Κωστίκος τόνιζε ότι η μάχη της πρόκρισης δεν έχει χαθεί: «Η ρεβάνς θα είναι δύσκολη για εμάς, αλλά εξίσου δύσκολη και για τη Μπάγερν».
Η ρεβάνς 0-0
Μετά από δύο εβδομάδες, στις 2 Νοεμβρίου, ο ΠΑΟΚ βρέθηκε στο Μόναχο. Οι βάσιμες ελπίδες για την πρόκριση ώθησαν τον Γιώργο Παντελάκη να τάξει πριμ 140.000 δραχμών. Οι Έλληνες μετανάστες, αλλά και οι εκδρομείς από την Ελλάδα διαμήνυσαν ότι το Ολυμπιακό στάδιο του Μονάχου θα μετατραπεί σε... Τούμπα, ενώ ο Τσερνάι δήλωνε στους Γερμανούς δημοσιογράφους ότι «στο ποδόσφαιρο, γίνονται θαύματα. Γιατί να μην πετύχουμε ένα θαύμα».
Ο αγώνας της 2ας Νοεμβρίου πέρασε στην ιστορία ως ένας από τους πλέον συγκλονιστικούς του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Στις κερκίδες του σταδίου βρίσκονταν 25.000 θεατές. Οι δύο ομάδες ήταν επιφυλακτικές, στο 36’ ο Κ. Χ. Ρουμενίγκε αποχώρησε τραυματίας και το ημίχρονο έκλεισε χωρίς σκορ. Το ίδιο συνέβη και στο δεύτερο μέρος, με τη διαφορά ότι εκατέρωθεν υπήρχαν ευκαιρίες για γκολ. Στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης ο ΠΑΟΚ άγγιξε για πρώτη φορά την πρόκριση στο 113’ όταν ο Αλεξανδρίδης βρέθηκε απέναντι από τον Πφαφ, όμως επιχείρησε ένα χλιαρό σουτ και έτσι χάθηκε η πιο κλασική ευκαιρία. Οι δύο ομάδες θα έλυναν τις διαφορές τους στα πέναλτι.
Η διαδικασία των πέναλτι 8-8 και το μοιραίο πέναλτι
Ο Βρετανός διαιτητής Άλαν Ρόμπινσον, φρόντισε να κάνει τη διαδικασία ακόμη πιο ψυχοφθόρα απ ότι ήταν διατάσσοντας επανάληψη σε τέσσερα άστοχα πέναλτι.
Η σειρά των πέναλτι: 0-1: Κωστίκος, 1-1:Αουγκεντάλερ (ο Φορτούλα απέκρουσε δύο φορές, όμως ο διαιτητής διέταξε επανάληψη. Ο Γερμανός σκόραρε την τρίτη φορά), 1-2: Δημόπουλος, 1-2: Χένες (απέκρουσε ο Φορτούλα), 1-3: Σκαρτάδος, 2-3: Κράους, 2-4: Βασιλάκος (με τη δεύτερη προσπάθεια. Στο πρώτο σουτ απέκρουσε ο Πφαφ, αλλά ο διαιτητής διέταξε επανάληψη), 3-4: Ναχτβάι, 3-4: Δαμανάκης (απέκρουσε ο Πφαφ. Αν ο Χανιώτης κατάφερνε να σκοράρει ο ΠΑΟΚ θα είχε προκριθεί), 4-4: Λέρμπι, 4-5: Αλαβάντας (με τη δεύτερη προσπάθεια. Το πρώτο σουτ κατέληξε άουτ, αλλά ο διαιτητής διέταξε επανάληψη), 5-5: Ντε Χάγκε, 5-6: Αλεξανδρίδης, 6-6: Ντιρμπέργκερ, 6-7: Ψαρράς, 7-7: Μ. Ρουμενίγκε, 7-8: Μπανιώτης, 8-8: Πφλίγκλερ, 8-8: Μαλιούφας (απέκρουσε ο Πφαφ), 9-8: Πφαφ.
Η αποθέωση
Η κουβέντα του μάνατζερ της Μπάγερν, Ούλι Χένες, αμέσως μετά τον αγώνα, είχε τη μεγαλύτερη αξία για τον ΠΑΟΚ: «Σήμερα δεν βρήκαμε απέναντί μας έντεκα ποδοσφαιριστές, αλλά έντεκα υπολογιστές. Συγχαρητήρια στον ΠΑΟΚ». Από την πλευρά του, ο Παλ Τσερνάι, ένιωθε ικανοποιημένος επειδή «πλέον όλη η Ευρώπη έμαθε για τα καλά τον ΠΑΟΚ. Αυτό είναι το κέρδος μας». Το επόμενο πρωί στο αεροδρόμιο της Μίκρας επικρατούσε χαλασμός. Χιλιάδες φίλαθλοι του ΠΑΟΚ συγκεντρώθηκαν για να αποθεώσουν την αποστολή και κυρίως δύο πρόσωπα: Τον Τσερνάι και τον μοιραίο Δαμανάκη...
