Η υποκρισία του πολιτικού μας συστήματος συνεχίζεται ακάθεκτη: Αποφασίζουν την επιβολή υψηλών προστίμων σε όσους απασχολούν ανασφάλιστο προσωπικό την ώρα που η μαύρη εργασία οργιάζει στα βουλευτικά και πολιτικά γραφεία
Γράφει ο Κώστας Πλαγάκος (plagakos@yahoo.gr) ,
Οικονομολόγος – Λογιστής και Δημοτικός Σύμβουλος Χαλκηδόνος
O υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Γιάννης Βρούτσης παρουσίασε πριν από λίγες ημέρες υπουργική απόφαση, σύμφωνα με την οποία οι ελεγκτές του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας θα επιβάλλουν στους εργοδότες υψηλά πρόστιμα μέχρι και 10.550 ευρώ, εάν διαπιστωθεί ότι απασχολούν ανασφάλιστους εργαζομένους. Πρόκειται για την πολλοστή παράβαση που τιμωρείται με υψηλό πρόστιμο.
Ασφαλώς, η ανασφάλιστη εργασία είναι μάστιγα που πρέπει να αντιμετωπισθεί αποφασιστικά. Προκαλεί όμως προβληματισμό ότι ακόμη μία φορά επιλέχθηκε η οδός των υψηλών προστίμων και μάλιστα σε μία περίοδο που η αγορά αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας και πολλοί επαγγελματίες επιβιώνουν με δυσκολία.
Κατ’ αρχάς είναι βέβαιο ότι τα πρόστιμα συχνά επιβάλλονται αλλά δεν εισπράττονται. Η εφορία διαρκώς βεβαιώνει όλο και μεγαλύτερα χρηματικά ποσά εις βάρος των πολιτών αλλά οι εισπράξεις υπολείπονται των προβλέψεων. Οι εισπράξεις πάντοτε υπολείπονται σημαντικά των βεβαιωμένων ποσών. Η διαπίστωση αυτή αποδεικνύει ότι η επιβολή βαρύτατων προστίμων και προσαυξήσεων για τις διάφορες παραβάσεις δεν γεμίζει τα ταμεία του κράτους και φυσικά δεν μείωσε την παραβατικότητα, όπως μας διδάσκει η ίδια η πραγματικότητα. Η ανασφάλιστη εργασία σε μεγάλο βαθμό είναι συνέπεια όχι μόνο της ατιμωρησίας αλλά κυρίως του σκληρού ανταγωνισμού που επιβάλλεται στην αγορά, σύμφωνα με τον οποίο το κόστος παραγωγής των αγαθών και παροχής των υπηρεσιών πρέπει να μειωθεί στα επίπεδα της Βουλγαρίας και της Κίνας, ώστε να καταστούν βιώσιμες οι επιχειρήσεις. Έτσι, για να επιβιώσουν επαγγελματικά οι εργοδότες αναγκάζονται να καταφύγουν στη μαύρη εργασία και οι εργαζόμενοι, για να μην πεινάσουν τελείως, αναγκάζονται να την αποδεχθούν.
Μεταξύ αυτών που απασχολούν ανασφάλιστο προσωπικό συγκαταλέγονται τα βουλευτικά γραφεία. Εκτός των ατόμων που εργάζονται σε αυτά με βάση συγκεκριμένο νομοθετικό καθεστώς, π.χ. με απόσπαση από το δημόσιο ή με νόμιμη πρόσληψη, υπάρχουν και συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί, απόστρατοι αξιωματικοί ή απλώς άνεργοι, οι οποίοι παρέχουν εθελοντικά την εργασία τους στα γραφεία των βουλευτών ελπίζοντας σε ανταπόδοση των υπηρεσιών τους, όταν το κόμμα του βουλευτή κερδίσει τις εκλογές. Αυτοί όλοι τυπικά είναι παράνομοι και ανασφάλιστοι εργαζόμενοι με εργοδότη το βουλευτή.
Κατάφεραν όμως οι βουλευτές να παρουσιάζουν αυτή την εργασία σαν κάτι διαφορετικό, σαν να μην ανήκει στην αγορά εργασίας, σαν να μην πρέπει αυτοί που εργάζονται στα γραφεία τους να αμείβονται και να ασφαλίζονται. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι πρόκειται για εθελοντική βοήθεια και όχι για εξαρτημένη εργασία. Αν όμως οι επιθεωρητές εργασίες βρούνε έναν τραπεζικό ή εφοριακό υπάλληλο να εργάζεται «εθελοντικά» στον ελεύθερο χρόνο του ανασφάλιστος σε ένα λογιστικό ή δικηγορικό γραφείο ή κάποιον άλλο να βοηθάει επίσης «εθελοντικά» σε ένα εμπορικό κατάστημα ή σε μία καφετερία, θα πιστέψουν ότι πρόκειται για φιλική προσφορά υπηρεσιών ή θα σπεύσουν να επιβάλουν τα υψηλά πρόστιμα που προβλέπει η νέα υπουργική απόφαση; Μήπως έχουν καθιερωθεί δύο μέτρα και δύο σταθμά προς όφελος της τάξης των πολιτικών και εις βάρος όλων των υπόλοιπων πολιτών; Μήπως οι κυβερνώντες είναι υποκριτές; Εάν όχι ας εφαρμόσουν την υπουργική απόφαση για την ανασφάλιστη εργασία πρώτα στα πολιτικά γραφεία τους και μετά στους υπόλοιπους πολίτες.
