Αγαπητοί Φίλοι
για εσας που πιστεύετε ότι έχετε δει τα πάντα στην Ελληνική χώρα των θαυμάτων απολαύστε την ιστορία μου ....
η οποία διαδραματίστηκε εχθές (Τα στοιχεία όλων μας είναι στη διάθεσή σας). Πιστεύω ότι θα έπρεπε να το διαβάσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός για να καταλάβει τους λόγους που είμαστε ήδη χρεωκοπημένοι πνευματικά και οικονομικά:
Μαρώνεια, Θράκη, 10:30, 28 Αυγ 2013
Ένας τουρίστας απο Βουλγαρία, αρκετά εύπορος, με την σύζυγό του και τα 2 κοριτσάκια του ψάχνει στο χωριό κάποιον να τον βοηθήσει με την μετάφραση. Το Λιμενικό του χωριού μόλις ήρθε με περιπολικό και του απαγόρευσε να ψαρεύει με ψαρεντούφεκο στην παραλία του χωριού και να χρησιμοποιεί ένα μικρό φουσκωτό που είχε μαζί του (λιγότερο από 2 μέτρα) χωρίς να του δώσει να καταλάβει το γιατί. Ο ξάδερφός, κάτοικος του χωριού, μιλάει λίγα Βουλγάρικα και προσφέρεται να τον βοηθήσει. Εδώ αρχίζει το δράμα του τουρίστα και το δικό μας.
Ξάδερφος και Τουρίστας πηγαίνουν μαζί στο Λιμεναρχείο (πρώτη φορά). Εκει εξηγούν ότι πρέπει να εφοδιαστεί με άδεια απο το Λιμενικό του χωριού ο τουρίστας προκειμένου να μπορεί να προβεί σε οποιαδήποτε ερασιτεχνική αλιευτική δραστηριότητα (ακόμα και πετονιά απο την παραλία) και ότι θα απαιτηθούν 2 φωτογραφίες διαβατηρίου. Αφού καταφέρνει να βρεί 2 φωτος ο συμπαθής Βούλαγαρος, πηγαίνουν ξανά και οι δύο στο Λιμενικό (δεύτερη φορά) ενώ εγώ παίζω ρακέτες με το κοριτσάκι του που στεναχωριέται γιατί δεν καταλαβαίνει την γλώσσα μας. Εκει ανακαλύπτουν απο 2 όμορφες και συμπαθέστατες κυρίες του Λιμενικού ότι δεν μπορεί να εκδοθεί σχετική αλιευτική άδεια γιατί ο τουρίστας δεν διαθέτει Ελληνικό ΑΦΜ.
Ο τουρίστας όμως επιμένει και θέλει να βγάλει Ελληνικό ΑΦΜ και ζητάει τη βοήθειά μας. Τον πηγαίνουμε στην Κομοτηνή (30 λεπτά δρόμος) με το αυτοκίνητό μου στην Εφορία. Εκεί πληροφορούμαστε ότι απαιτείται πιστοποιητικό γεννήσεως για έκδοση Ελληνικού ΑΦΜ (το Ευρωπαικό διαβατήριο του τουρίστα δεν ήταν προφανώς αρκετό για το Ελληνικό Δήμόσιο Τέρας). Ο τουρίστας όμως επιμένει, και σαν έτοιμος απο καιρό βγάζει με κόλπο hat-trick ένα τσίλικο βουλγάρικο πιστοποιητικό γέννησης (ΒΠΓ) και το δείχνει στον υπάλληλο. Ο υπάλληλος όμως δεν μασάει και του λέει ότι το ΒΠΓ χρειάζεται μετάφραση απο δικηγόρο.
Εδω κολώσαμε λίγο...άντε να βρεις στην Κομοτηνή τώρα δικηγόρο μεταφραστή βουλαγαρικής. Και όμως τον βρήκαμε! Ενώ εγώ για 2 συνεχόμενες ώρες φρουρώ το αυτοκίνητο σε μια πυρακτωμένη Κομοτηνή (34 βαθμοί), ο ξάδερφος καλός σαμαρείτης με τον τουρίστα κατευθύνονται προν τον δικηγόρο για τα σχετικά. Επιστρέφουν θριαμβευτές και ετοιμάζονται να χτυπήσουν το θεριό με το καμάκι του φλεγόμενου κομοτινέηκου Ήλιου. Εκεί που όλα είναι έτοιμα και ο δύστυχος υπάλληλος του Θηρίου σπαρταράει απο τον πόνο της σκέψης ότι χάνει το παιχνίδι επανέρχεται απο τον τάφο...Η πιστοποιημένη μετάφραση του ΒΠΓ απαιτεί εγγυητή που δεν μπορεί να είναι κανένας απο τους δυο μας (είπαμε το Βουλγαρικό διαβατήριο της ΕΕ, τσιπαρισμένο, με τα όλα του δεν ήταν αρκετό!!). Ο υπάλληλος συμβιβάζεται να μπει εγγυητής ο δικηγόρος της μετάφρασης. Ξανά μανά πίσω απο την εφορία στο δικηγόρο. Ο δικηγόρος τσίμπησε 80 ευρώ για να μπει εγγυητής !! Το ΑΦΜ βγήκε. Το ρολόι έδειχνε 14:15...Η δουλειά μια εβδομάδας χάρι στον καλό εξάδερφο Σαμαρείτη βγήκε σε 3 ώρες μόνο.
Επιστροφή στο χωριό να προλάβουμε το Λιμεναρχείο που έκλεινε στις 15:00....Άφιξη στι 14:50 και οι νοστιμότατες λιμενικές κυρίες μας χαμογελούν καθώς υπογράφουν την άιτηση άδειας για ερασιτεχνική παράκτεια αλιείας. Η άδεια θα ήταν έτοιμη σε λίγες ημέρες...μέχρι τότε ο τουρίστας θα μπορούσε να αγναντεύει τη θάλασσα μόνο και να γεύεται τα γαλανά νερά της. Μία από τις νοστιμότατες κυρίες του υπέδειξε ότι ακόμα και αν βραχεί το μικρό φουσκωτό μέχρι την έκδοση της άδειας θα αποτελέσει σοβαρό παράπτωμα με μεγάλες κυρώσεις.
Φεύγωντας, ρώτησα τις κυρίες αν όλα αυτά αποτελούν φυσιολογικά μέτρα για έναν ξένο τουρίστα που δεν μιλάει Ελληνικά. Μου απάντησαν ομόφωνα και οι δύο "Μα φυσικά". Όταν προσπάθησα να μπώ στο μυαλό τους και να τους ρωτήσω, "Μα αφού δεν μιλά Ελληνικά ο τουρίστας, πως έχετε την απαίτηση να του ζητάτε ελληνικό ΑΦΜ, δεν θα σας αρκούσε μια φωτοτυπία του διαβατηρίου του ;" έλαβα την εξής απάντηση:
"Μα τι λέτε τώρα, με μεταφραστές γίνεται μια χαρά η δουλειά τους, τις προάλλες μας ήρθε ένας Βούλγαρος με το ΑΦΜ του έτοιμο, τα πάντα στην εντέλεια, ξεμπέρδεψε σε πέντε λεπτά"...ξαφνικά αισθάνθηκα ανεπαρκής που εμείς κάναμε τόσες ώρες στα πήγαινε έλα. πριν απο αρκετά χρόνια στην Αμερική θέλησα να ψαρέψω απο την ακτή και προμηθεύτηκα μία ημερήσια αλιευτική άδεια για $10 απο ένα κοντινό περίπτερο με την ίδια ευκολία που αγοράζεις εισητήριο του τραμ...στεναχωρήθηκα, σταμάτησα να σκέφτομαι την Αμερική και τις σαπιομπριζόλες τους, σήμερα θα έτρωγα φoυσκες και αχινούς κανάγιες του πλανήτη.
Κατεβαίνωντας τα σκαλιά του παλιου δημοτικού σχολείου της Μαρώνειας, ένα υπέροχο καλοσυντηρημένο κτίριο απο τις αρχές του αιώνα όπου στεγάζεται το Λιμενικό της Μαρώνειας, σκεφτόμουνα ότι αυτό που με τρόμαξε περισσότερο δεν ήταν το τέρας με την απρόσωπη μορφή του αλλά οι τελευταίες κουβέντες των δύο νοστιμότατων νεαρών κυριών του Λιμενικού, γύρω στα 25-35 και οι δύο, στην αρχή της καριέρας τους, με τις υπέροχες φρεσκοσιδερωμένες τους στολές: "με μεταφραστές..." είπαν και τίναξαν κάθε υποψία τύψης απο τα όμορφα μαλλιά τους...ο τέρας ξαφνικά είχε πρόσωπο, το είχα κοιτάξει κατάμματα πριν απο λίγα μόλις λεπτά. Ήταν όμορφο αλλά παράλογο και θρασύτατο όπως πάντα.
Αφιερωμένο στον αγαπητό μου εξάδερφο Κώστα που με ανιδιοτέλεια αντιμετώπισε το τέρας χωρίς να έχει καταφέρει ακόμα να δει το πρόσωπο του.
