«Αλληλεγγύη,
ανθρωπιά,
αντίδραση,
ανυπακοή
είναι τα τέσσερα μεγάλα «άλφα» που χρειάζεται ο ..
Νεοέλληνας σήμερα!» Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε από τη Σάμο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας ο αγαπημένος ροκάς και επί «40 χρόνια έφηβος» Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
ανθρωπιά,
αντίδραση,
ανυπακοή
είναι τα τέσσερα μεγάλα «άλφα» που χρειάζεται ο ..
Νεοέλληνας σήμερα!» Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε από τη Σάμο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας ο αγαπημένος ροκάς και επί «40 χρόνια έφηβος» Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
(συνέντευξη στη δημοσιογράφο Μαργαρίτα Ικαρίου)
Μιλώντας από καρδιάς λίγο πριν τη συναυλία του στο νησί του Πυθαγόρα, στα πλαίσια του 10ου Ηραίον Music Festival, o Βασίλης Παπακωνσταντίνου αναφέρθηκε στην τρέχουσα πολιτικοοικονομική κατάσταση, τονίζοντας πως «απλά γονατίσαμε ως λαός… Προσπαθούν μέσω της οικονομικής εξαθλίωσης να μας κρατήσουν υποταγμένους και γονατισμένους… Μα θα ξανασηκωθούμε με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια!»
Είπε ακόμη πως ένας καλλιτέχνης οφείλει πλέον να έχει θέση και άποψη αλλά και να την εκφράζει μέσα από το έργο του, το οποίο ανατροφοδοτείται από τους ανθρώπους στους οποίους απευθύνεται.
«Πολιτικοποιημένος οφείλει να είναι ο εκφραστής της τέχνης σε κάθε μορφή, όχι όμως κομματικοποιημένος, μια και τα κόμματα απέτυχαν -όπως φαίνεται- να καλύψουν τα θέλω αλλά και τις προσδοκίες ανάτασης του Έλληνα. Η κατακερματισμένη Αριστερά δεν κατάφερε να δώσει ένα νέο άξονα δράσης κι ένα όραμα κοινό, προκειμένου να βγει ο πολίτης που αναζητά διέξοδο, στο δρόμο της διεκδίκησης. Οι κομματικοί μηχανισμοί εξουσίας εναλλάσσονται σε ρόλους ηγετικούς, ακολουθώντας ωστόσο παρόμοιες πρακτικές. Ο καθένας τους έχει το… «δικό του μαγαζί» με τους δικά του «στελέχη» που εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα. Αυτό στο οποίο προσβλέπω και αισιοδοξώ είναι η δημιουργία κινημάτων, πολυπληθών κινημάτων όπως έχει γίνει στο Σηάτλ, προσφάτως στη Θεσσαλονίκη αλλά και αλλού, για να υποσκελιστούν επιτέλους αυτά τα κομματικά φέουδα και ο κόσμος να διεκδικήσει την καλύτερη ζωή που του αξίζει και την δικαιούται!» σημείωσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Όσο για τη «Χρυσή Αυγή» ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ήταν λακωνικά αποκαλυπτικός: «Δεν φοβάμαι τις δημοσκοπήσεις και τη θέση στην οποία την εμφανίζουν. Αυτό που φοβάμαι είναι η παροδήγηση των νέων παιδιών σε κάτι που δεν γνωρίζουν πόσο επικίνδυνα μπορεί να εξελιχτεί… Και την τόση προβολή, που βρίσκω ύποπτη. Αυτό πάντως που έχω να πω, είναι πως η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να «πουλήσει» όσα δεν μπόρεσαν οι άλλοι…»
Άμεσος, προσηνής και βαθειά φιλοσοφημένος ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, στη Σάμο έκανε μόνο φίλους. Διάβηκε μαζί τους στον αρχαίο ναό της Ήρας, περπάτησε στα στενά σοκάκια του οικισμού Ηραίον, ήπιε ούζο κοντά στο κύμα, τραγούδησε από καρδιάς και συγκινήθηκε από τις εκδηλώσεις αγάπης ανθρώπων κάθε ηλικίας.
«Αγαπώ τον κόσμο. Τον νοιάζομαι, τον αφουγκράζομαι, τον πιστεύω. Θέλω να δίνω τη φωνή και την ψυχή μου σε αυτό που κάνω… Πειραματίζομαι, αναζητώ νέους δρόμους στη μουσική, τρυπώνω στίχους από ποίηση σε ροκ ήχους, ξαναγυρίζω σε εκείνα που αγαπώ, ξαναψάχνω για καινούρια… Πάντα όμως κρατώ στη καρδιά μου κάθε μου τραγούδι, κάθε κοινό, κάθε συναυλία, κάθε μου εμφάνιση…» δηλώνει.
Και αποκαλύπτει τι σημαίνει για κείνον η συγκεκριμένη κίνηση επί σκηνής, με ολάνοιχτα τα χέρια: «Είναι ο δικός μου τρόπος να επιχειρώ ένα μεγάλο αγκάλιασμα με τον κόσμο… Κι ακόμη, παραπέμπει στο πέταγμα ενός πουλιού που με λαβωμένες από την αδικία φτερούγες, πετάει στο αύριο… όπως θα κάνει κι ο Έλληνας!»
