του Χρήστου Μάτη, δημοτικού συμβούλου
Διαβάζω εδώ και πολύ καιρό ότι ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ κ.Ιβάν Σαββίδης επιδιώκει ένα συμβιβασμό με την κυβέρνηση. Ζητά...
να ξεχρεώσει το ύψους 11 εκ. κεφάλαιο των χρεών και να διαγραφούν οι προσαυξήσεις.
Μπορεί να έχει και δίκαιο, δεν ξέρω πως μπήκαν οι προσαυξήσεις, είναι όμως βέβαιο ότι οι προκάτοχοί του δεν ήταν και απολύτως συνεπείς στις υποχρεώσεις τους.
Προχθές στην εκδήλωση της παρουσίασης της αναγέννησης του ΠΑΟΚ ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης συμφώνησε με αυτό που λέει ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ: “Αυτό που λέει ο Σαββίδης μπορεί να γίνει. Υπάρχει προηγούμενο σε διαγραφή των χρεών. Στο Δήμο Θεσσαλονίκης υπήρξε η γνωστή υπεξαίρεση των 21 εκατ. ευρώ. Από αυτά συμφωνήθηκε να πληρώσουμε τα 7 και τα υπόλοιπα να διαγραφούν. Εμείς σαν δήμος έχουμε πληρώσει ήδη τα 6 .Στην ΑΕΚ χάρισαν τόσα χρέη», είπε.
Ο κ.Μπουτάρης διακρίνεται από έναν πολιτικό κυνισμό, τον οποίο προσπαθεί να περάσει ως ρεαλισμό. Αλλά δεν είναι. Είναι μία στενή και στυγνή παλαιοκομματική μέθοδος με έναν και μοναδικό στόχο: Να χαϊδέψει αυτούς που νομίζει ότι θα του είναι χρήσιμοι.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Και προφανώς δεν θα είναι η τελευταία. Και δεν έχει κανένα πρόβλημα σε λίγα λεπτά να τα πει διαφορετικά. Αλλά εδώ, στην περίπτωση του ΠΑΟΚ, εστάλη στην κοινωνία, σε μία κοινωνία που υποφέρει, ένα κυριολεκτικά χυδαίο μήνυμα.
Ότι αν είσαι ΠΑΟΚ, ΑΕΚ ή Δήμος Θεσσαλονίκης, δηλαδή έχεις επιρροή στην κοινωνία και στους μηχανισμούς της εξουσίας, μπορείς να διεκδικείς -με πολλές πιθανότητες επιτυχίας- να έχεις μία διαφορετική αντιμετώπιση από τους ίδιους μηχανισμούς, οι οποίοι συνθλίβουν εκατοντάδες χιλιάδες άλλους ανθρώπους, φυσικά ή νομικά πρόσωπα.
Για να δώσω ένα παράδειγμα: Τα ανθοπωλεία στα λουλουδάδικα, γωνία Βασιλέως Ηρακλείου και Κομνηνών, πρέπει να προκαταβάλουν στο Δήμο Θεσσαλονίκης μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου τα ενοίκια της επόμενης χρονιάς. Αυτά τα ενοίκια ανέρχονται σε 14.000 ευρώ. Επειδή όμως δεν μπορούν, όπως ισχυρίζονται, να καταβάλουν ολόκληρο το ποσό και τμηματική καταβολή δεν γίνεται δεκτή, την 1η Ιανουαρίου του επόμενου χρόνου τους επιβάλλεται πρόστιμο ίσο με το τριπλάσιο της οφειλής, δηλαδή 42.000 ευρώ και οι 14.000 έχουν γίνει 56.000, δηλαδή 4.666 το μήνα (από ενοίκιο 1.166).
Μπορεί και να μην είναι απολύτως καλοπληρωτές, αλλά το πρόστιμο είναι προφανώς ένα ανόητο, δυσβάστακτο και καταφανώς άδικο. Γιατί λοιπόν “αυτό που λέει ο Σαββίδης μπορεί να γίνει” κι αυτό που λένε οι λουλουδάδες δεν μπορεί να γίνει; Γιατί ο Σαββίδης μπορεί να επηρεάσει τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, ενώ οι λουλουδάδες δεν μπορούν καν να επηρεάσουν τους πελάτες, διότι δεν έχουν καν πελατεία πλέον…
Ε, αυτή η κοινωνία, στην οποία ο Σαββίδης βρίσκει “το δίκιο του” ΠΑΟΚ, όπως το έχουν βρει η ΑΕΚ και ο Δήμος Θεσσαλονίκης, αλλά δεν μπορεί να το βρει ο λουλουδάς της Κομνηνών, είναι μία κοινωνία που παράγει οργή.
Η μετεξέλιξη της οργής είναι διαφορετική ανά περίπτωση. Αλλά το αποτέλεσμα της είναι ίδιο. Απόρριψη της πολιτικής ως διαδικασίας επίτευξης κοινωνικών συμφωνιών και επιλογή ατομικών λύσεων. Ανάμεσα σε αυτές είναι και η συλλογική βία.
Ας μην μένουμε με το στόμα ανοιχτό! Η εξουσία κυβερνά με τη δύναμη του παραδείγματος της. Κι αυτό το παράδειγμα είναι αποκρουστικό…
*Ο Χρήστος Μάτης είναι Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης
