Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Κινητικότητα προχθές βράδυ στις ηγεσίες τόσο της εκτελεστικής όσο και της δικαστικής εξουσίας. Για να προστατευθεί η Δημοκρατία και ο ελληνικός λαός από ένα ενδεχόμενο πραξικόπημα που θα έθετε στο περιθώριο τους...
σωτήρες του Έθνους και θα καταβαράθρωνε τον λαό οδηγώντας τον στην σκλαβιά, στη λογοκρισία, στην πείνα, στην ανέχεια, στην επαιτεία, στην υπερφορολόγηση, στην ανεργία, στην έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, στον αυτοχειριασμό. Από διαθεσιμότητα δεν ξέρουμε ακόμη. Θα δείξει.
Και ο λόγος; Έφεδροι καταδρομείς ανήρτησαν στο διαδίκτυο διακήρυξη, με την οποία καλούν τον λαό να πάρει πίσω την κλεμμένη πατρίδα μας επικαλούμενοι το άρθρο 120 του Συντάγματος. Με ποιόν τρόπο θα ανακτήσουμε την πατρίδα μας; Με παραίτηση της κυβέρνησης και συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ανάγκης υπό τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου πλαισιούμενο από προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους εκτός πολιτικού συστήματος. Εντελώς ομαλά και δημοκρατικά, αν και ουτοπικά.
Γιατί, όμως, θορυβήθηκαν τόσο πολύ οι κρατούντες τις καρέκλες; Λέτε το κείμενο των εφέδρων καταδρομέων να αποτελεί πρόσκληση προς τις Ένοπλες Δυνάμεις να επέμβουν και καταλύσουν το δημοκρατικό καθεστώς; Δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο. Βέβαια και άλλα πολλά δεν καταλαβαίνω, αλλά δεν πειράζει. Η αδυναμία μου να το καταλάβω οφείλεται σε διάφορα γεγονότα που με προβληματίζουν.
Τελευταίως μας έχει πρήξει ο Φωτίγκος επαναλαμβάνοντας μονότονα ότι πρέπει να αλλάξουμε πρωθυπουργό. Εννοεί, προφανώς, να στηρίξει η παρούσα Βουλή την ίδια ή άλλη κυβέρνηση με άλλο πρωθυπουργό. Τί διαφορετικό είπαν οι έφεδροι πέρα από το να προκύψει από τη σημερινή Βουλή όχι μόνον άλλος πρωθυπουργός, αλλά και άλλη κυβέρνηση στο σύνολό της; Γιατί είναι πρόσκληση σε πραξικόπημα το κείμενο των εφέδρων και δεν είναι η προτροπή του Φωτίγκου; Είναι μήπως δημοκρατικό, άρα ανεκτό, πραξικόπημα η πρόσκληση της χορδής [«χ» όχι «π»] του συνταγματικού τόξου, ενώ δεν είναι δημοκρατικό πραξικόπημα η πρόσκληση των εφέδρων;
Ας ταξιδέψουμε, λοιπόν, λίγο πίσω στο πολύ πρόσφατο παρελθόν. Την 11.11.2011 ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, από κοντά δε και ο ΛΑΟΣ, σχημάτισαν κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» και όρισαν πρωθυπουργό τον Λουκά, τον οποίον επέλεξαν οι δανειστές μας. Αυτό δεν είναι πραξικόπημα; Ασφαλώς και όχι. Είναι απλό δημοκρατικό τουρλουμπούκι, κατά δε τους σοβαρούς συνταγματολόγους «συνταγματική εκτροπή».
Ήλθε, λοιπόν, ο μη εκλεγμένος Λουκάς και μας έσωσε επί κεφαλής εκλεγμένων προσωπικοτήτων εγνωσμένου κύρους, όπως οι Σαμαράς, Βενιζέλος, Παπαϊωάννου, Δακρυοχοΐδης κ.λπ. Όταν το εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικό σύμπλεγμα όριζε τον Λουκά πρωθυπουργό, δεν είχαμε πραξικόπημα, αλλά εφαρμογή με θρησκευτική ευλάβεια των συνταγματικών διατάξεων. Τώρα που οι έφεδροι καταδρομείς καλούν τον λαό να πάρει πίσω την πατρίδα του, είναι επίδοξοι ηθικοί αυτουργοί πραξικοπήματος προς κατάλυση ενός καταλελυμένου Συντάγματος.
Γιατί, άραγε, να επιτρέπεται να ορ[κ]ισθεί πρωθυπουργός ο Λουκάς και δεν επιτρέπεται να ορ[κ]ισθεί πρωθυπουργός ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Μιχάλης Θεοχαρίδης;
Σωτήριος Καλαμίτσης – άμεσος [κατά ψυχική συνδρομή] συνεργός ηθικών αυτουργών απόπειρας πραξικοπήματος
Φίλος του γιατρού Γωγούση
