Κάποτε, πριν από αρκετά χρόνια, ο γράφων αυτό το άρθρο, βρέθηκα σε μια συνεδρίαση για την τουριστική ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης. Η συνεδρίαση γινόταν στο Υπουργείο ΜΑΚ-ΘΡΑΚ. Οι διάφοροι εισηγητές (παπατζήδες ως συνήθως) ανέπτυσσαν τη..
"αντί να λέμε τις ίδιες και τις ίδιες μαλακίες, δεν πάμε όπως είμαστε όλοι μαζί, να σηκώσουμε τα αυτοκίνητα που είναι παράνομα παρκαρισμένα πάντα, στο πάρκινγκ που είναι για τα τουριστικά λεωφορεία στην οδό Αγ.Δημητρίου, μπροστά από την εκκλησία;"
Χρησιμοποίησα σε μια επίσημη συνεδρίαση, τη λέξη "μαλακίες". Αυτό ήταν που τους ενόχλησε!
Από τότε έγιναν άλλες 500 συνεδριάσεις για το ίδιο θέμα και φυσικά δεν πρόσφεραν απολύτως τίποτε στον τουρισμό, γιατί με συσκέψεις, δουλειά δεν γίνεται.
Παράλληλα, έγραψα εκατοντάδες φορές για το συγκεκριμένο θέμα, σε αυτό το blog, σε άλλα blogs, αλλά και σε κλαδικά περιοδικά του τουρισμού και έκραξα χιλιάδες φορές όλους τους φορείς, για το γεγονός, ότι δεν είναι δυνατόν, μια ολόκληρη πόλη, να μην μπορεί να κρατήσει ανοιχτό ένα γαμημένο πάρκινγκ (ναι χρειάζεται αυτή η φρασεολογία), επί 20 χρόνια και να κάνει γελοίες "συσκέψεις" επί "συσκέψεων". Είναι τόσο μεγάλη η αδυναμία να κάνουν οι πολιτικοί στην πράξη, αυτά που λένε σε συσκέψεις, που απλά δικαιούνται τον χαρακτηρισμό "παπατζήδες".
Έτσι λοιπόν,
μπορεί ένα πολιτικός να μιλάει για τη "νέα Ελλάδα που οραματίζεται" ή για την "κοινωνία της αλληλεγγύης" ή να λέει "να εφαρμοστούν επιτέλους οι νόμοι σε αυτή τη χώρα", ή να λέει το γνωστό ευφυολόγημα για την ανάγκη "να υπάρξει μόνος ένας νόμος στην Ελλάδα, αυτός που θα υποχρεώνει σε εφαρμογή των άλλων νόμων" κι άλλα τέτοια ωραία θεωρητικά,
στην πράξη όμως,
ενώ οι πολιτικοί λένε τις συνήθεις μαλακίες που λένε σε κάθε ομιλία τους,
η εικόνα έξω από το χώρο της συγκέντρωσης, είναι η γνωστή τριτοκοσμική εικόνα, με χιλιάδες αυτοκίνητα να παρκάρουν όπου βρουν, π.χ. σε πεζοδρόμια, όπως συνέβη σήμερα στην ομιλία Καμμένου, ή
εντός του προαυλίου του Δημαρχείου και στα γύρω πεζοδρόμια, για να εξυπηρετηθούν οι οπαδοί του Κουβέλη, που μιλούσε την ίδια ώρα στο Δημαρχείο.
Το θέμα, δεν αφορά τους συγκεκριμένους δύο, όλοι οι πολιτικοί είναι παπατζήδες: εκθειάζουν τη δημόσια περίθαλψη και οι ίδιοι, για ένα απλό χειρουργείο μιας κρεατοελιάς, πηγαίνουν σε ιδιωτικό
"Παλεύουν για την αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας", αλλά τα παιδιά τους τα στέλνουν σε ιδιωτικά
Αυτά κι άλλα πολλά που τα ξέρετε.
Όμως η ευθύνη είναι δική μου και δική σας. Μη βγάζετε την ουρά σας απέξω, ρίχνοντάς τα πάντα στους πολιτικούς. Τους πολιτικούς εσείς τους φτιάχνετε (τους φτιάχνετε, δεν τους επιλέγετε).
Πρέπει και σεις να διακόπτετε κάπου - κάπου τον "αρχηγό" σας (τον "δικό σας, όχι αντίπαλο), όταν λέει τέτοιες παπαριές, π.χ. "εμείς θα βρούμε λεφτά πατάσσοντας τη φοροδιαφυγή (λες και υπάρχει κανείς που δεν το λέει!) και να πετάγεστε να λέτε φωναχτά "δεν τραβάς τα βυζιά σου να μεγαλώσουν ρε παπατζή; Καμία αλήθεια θα μας πείς; Αυτά μας τα παν κι άλλοι"
Πόσο διαφορετικοί θα ήταν οι πολιτικοί μας αν κάποιος ΦΙΛΟΣ διέκοπτε έτσι τις ομιλίες τους;
Β.Π.
Εικόνες από το αποψινό μπάχαλο, δανεισμένες από το facebook
