..λόγος για την Λία Μαυρίδου, την Σερραία δημοσιογράφο και παρουσιάστρια που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις συναδέλφους της στα πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια.
Συνέντευξη στα Serraika Nea
Πώς ασχολήθηκες με τη δημοσιογραφία και την παρουσίαση;
Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2003. Ερχόμενη από την Αθήνα, έγιναν επαφές μέσα από κάποιους γνωστούς και γνώρισα τον Θόδωρο Ελιόγλου. Εργάστηκα αμέσως στο ΕΠΙΛΟΓΕΣ, αλλά όχι δημοσιογραφικά, απλώς συμμετείχα στο τελευταίο κομμάτι μιας ναι μεν ενημερωτικής εκπομπής, η οποία όμως είχε στο τελευταίο της μέρος πιο χαλαρό ύφος, αυτό το μέρος παρουσίαζα εγώ. Καθαρά στο χώρο της δημοσιογραφίας μπήκα μετά την πρόταση της τότε Δ/ντριας του ΔΙΚΤΥΟ Τηλεόραση Φωτεινής Αραμπατζή. Με προκάλεσε και ανταποκρίθηκα…
Ποια ήταν η προηγούμενη επαγγελματική σου ενασχόληση; Μετάνιωσες που άλλαξες επαγγελματικό προσανατολισμό;
Το θέατρο ήταν το όνειρο μου, αλλά τελικά δεν μετάνιωσα που δεν ασχολήθηκα με το χώρο. Άλλα σχέδια είχε η ζωή για μένα! Μου έγιναν προτάσεις για να δουλέψω, τις οποίες όμως απέρριψα. Ήταν λάθος μου. Νόμιζα πως μπορούσα να ξεκινήσω με κάτι πολύ καλό! Ήμουνα μικρή και θεωρούσα ότι θα έχω πολλές ευκαιρίες. Δεν είναι όμως έτσι. Στην Αθήνα ζούσα 10 χρόνια κι ο χώρος του θεάτρου ήταν στα «πάνω του», επομένως οι κλίκες ήταν πολλές και άλλα ήταν πολλά (γέλια)...
Δουλειά και οικογένεια. Πόσο δύσκολο είναι για σένα ν' ανταποκρίνεσαι εξίσου επιτυχημένα;
Πολύ δύσκολο! Είσαι ευγενικός που λες ότι ανταποκρίνομαι επιτυχημένα και στα δυο! Ώρες – ώρες αισθάνομαι ότι δεν είμαι το ίδιο καλή και στα δυο. Όταν κάνεις τηλεόραση -και το ξεχωρίζω γιατί ο ανταγωνισμός στο δημοσιογραφικό κομμάτι είναι τεράστιος- αφήνεις κάτι πίσω… Για το αν ανταποκρίνομαι επιτυχημένα στη δουλειά μου, κρίνομαι καθημερινά από τους τηλεθεατές. Όσον αφορά στην οικογένεια, αφήνω κάτι πίσω. Αφήνω πολλές ώρες τα παιδιά μου στην αγαπημένη μου μαμά, αφήνω κάποιες φορές τον άντρα μου χωρίς σιδερωμένα πουκάμισα, δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω και πολλά άλλα (γέλια)! Ξέρεις κάτι όμως; Παρά τα όποια ελαττώματα μου ή τις όποιες παραλείψεις μου, οι δικοί μου άνθρωποι μ’ αγαπούν και με στηρίζουν! Τελικά, αυτό είναι που έχει σημασία και μου δίνει τη δύναμη να συνεχίζω και να μπορώ ν’ ανταποκρίνομαι στις υποχρεώσεις της απαιτητικής δουλειάς μου.
Ποια ήταν η χειρότερή σου στιγμή στην τηλεόραση και ποια η καλύτερη;
Πολλές κακές στιγμές έχω ζήσει στην τηλεόραση, οι οποίες με το πέρασμα του χρόνου μόνο γέλωτα μου προκαλούν, όσο για την καλύτερη στιγμή νομίζω ότι δεν την έχω ζήσει ακόμα!
Πόσο δύσκολο ήταν ν' αφήσεις ένα τηλεοπτικό κανάλι με την ιδιοκτησία του οποίου συνδέεσαι με συγγενική σχέση και να πας σ' ένα ευθέως ανταγωνιστικό κανάλι;
Αυτήν την ερώτηση πόσοι θα ήθελαν να μου την κάνουν! Με τον Θόδωρο Ελιόγλου γνωρίστηκα πρώτα επαγγελματικά και στην πορεία προέκυψε η συγγενική μας σχέση. Ο Θόδωρος είχε μια απίστευτα καλή σχέση με τον σύζυγο μου Χρήστο Τρούπη και θέλησε να μας παντρέψει, όπως και έγινε. Άλλο όμως η επαγγελματική σχέση που είχα μαζί του κι άλλο η κουμπαριά. Πάντα τα διαχωρίζαμε για να μπορούμε να διαφωνούμε πάνω στη δουλειά και δεν ήταν λίγες οι φορές των εντάσεων που ζήσαμε! Όταν ήρθε η ώρα του επαγγελματικού μας «διαζυγίου» το δέχθηκε, καθώς είχε καταλάβει πως πλέον ήρθε η ώρα οι δρόμοι μας να χωρίσουν! Πέρασα καλά στο ΕΠΙΛΟΓΕΣ και τον ευχαριστώ για τις ευκαιρίες που μου έδωσε!
Πόσο σου στάθηκαν οι δικοί σου άνθρωποι;
Όλοι μου στάθηκαν σε αυτήν την απόφαση μου κι αν με ρωτάς για το πώς το αντιμετώπισε ο Χρήστος -γιατί νομίζω πως από τακτ δεν με ρωτάς ευθέως- η αλήθεια είναι πως του ήταν δύσκολο. Ήταν όμως στο πλάι μου γιατί απλώς γνώριζε τους λόγους…
Το χρήμα φέρνει την ευτυχία;
Όχι, το χρήμα απλώς σου διευκολύνει τη ζωή, τίποτα άλλο!
Πώς διασκεδάζεις;
Πάντα με καλή παρέα και μ’ ένα ποτήρι ουίσκι.
Like και Unlike για την πόλη σου...
Like: Στους ζεστούς της ανθρώπους, οι οποίοι χτίζουν πραγματικές φιλίες.
Unlike: Στις δημοτικές αρχές που πέρασαν και δεν έδωσαν το κάτι διαφορετικό σε αυτήν την πόλη, αντίθετα την ασχημαίνουν χρόνο με το χρόνο.
Θα ‘θελες ν' ασχοληθείς με την πολιτική;
Ούτως ή άλλως ασχολούμαι με την πολιτική λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας. Είναι γεγονός ότι κατά καιρούς δέχθηκα επανειλημμένα προτάσεις για πιο ενεργή ανάμειξη μου στην πολιτική, αλλά μέχρι τώρα δεν ήταν στις άμεσες προτεραιότητες και βλέψεις μου.
Πώς αντιμετωπίζεις τα βλέμματα αναγνώρισης του κόσμου όταν κυκλοφορείς έξω ή τα σχόλια και τις αντιδράσεις τους προς το πρόσωπό σου, είτε θετικές είτε αρνητικές;
Χαίρομαι με τον κόσμο που μου μιλάει και με χαιρετάει στον δρόμο. Δέχομαι επίσης όλες τις κριτικές, τις θετικές και τις αρνητικές. Οι θετικές πλέον δε με κολακεύουν, απλά τις ακούω, ενώ απ’ τις αρνητικές πάντα κάτι κρατάω και μαθαίνω. Δεν αναφέρομαι στις κακοπροαίρετες. Για τις τελευταίες, θα σου πω πως έχω αποκτήσει απλώς «γερό στομάχι».
Πόσο χρόνο αφιερώνεις στα social media;
Αφιερώνω αρκετό χρόνο.Υπάρχουν φορές που τα χρησιμοποιώ για να χαλαρώνω και άλλες για να ενημερώνομαι.
Θα ήθελες τα παιδιά σου ν' ακολουθήσουν τον δικό σου επαγγελματικό δρόμο;
Είναι μικρά τα παιδιά μου και ακόμη δεν κάνω τέτοιες σκέψεις.
Πόσο επηρέασε η κρίση τη δική σου ζωή αλλά κι εκείνη των ανθρώπων γύρω σου; Πιστεύεις ότι υπάρχει φως στο τούνελ;
Φως στο τούνελ για τα επόμενα 10 χρόνια δε νομίζω πως υπάρχει. Θα έρθουν ακόμα πιο δύσκολες μέρες. Είναι γεγονός ότι όλοι μας είμαστε μέρος ενός συνόλου. Ακόμη και αν εμάς τους ίδιους η κρίση δεν μας έχει αγγίξει απολύτως, κάθε στιγμή η ανέχεια κι η απελπισία που αντικρύζουμε γύρω μας, μας προβληματίζουν και μας αγχώνουν για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Πέρα όμως απ’ την οικονομική κρίση απ’ την οποία χειμάζεται η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, αυτό που είναι ακόμη πιο λυπηρό και που αφήνει ελάχιστες ελπίδες για το μέλλον -κατά την γνώμη μου πάντα- είναι η κρίση αξιών που διέρχεται η ελληνική κοινωνία. Διαπιστώνεται ότι έχουν αποσαθρωθεί τα πάντα, έχει αποδομηθεί πλήρως ο κοινωνικός ιστός, παρά την καθημαγμένη ελληνική οικονομία το κράτος της διαφθοράς και της αρπαχτής εξακολουθεί να κρατεί καλά. Πώς λοιπόν μπορώ να είμαι αισιόδοξη για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, όταν από τους πολιτικούς ταγούς δεν υπάρχει η βούληση, τώρα σ’ αυτήν την τόσο τραγική στιγμή, να πάψουν να κοιτάζουν το πολιτικό τους μέλλον και ν’ αρχίσουν επιτέλους να ενδιαφέρονται για το μέλλον των επόμενων γενιών;
