Ο ποιητής Στουρναροφανφάρας απήγγειλε νέο ποίημα από του βήματος της Βουλής: «Υπάρχουν 18.000 off-shore εταιρείες. Θα κάνω ό,τι μπορώ, αλλά αυτό είναι το σύστημα αξιών στη χώρα».
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Τί ήθελε να πει άραγε ο «απρόθυμος έξυπνος» ποιητής σε μένα τον πεζό «πρόθυμο ηλίθιο» που πιστεύω, δεν εύχομαι, ότι το πρόγραμμα που έχει ο ίδιος [;] εκπονήσει δεν βγαίνει, εξ ου και δεν πρόκειται να σωθώ; [ΣΗΜ: πάντως, ας πάψουν να προσάπτουν στο εν λόγω πετεινάρι ότι δεν είναι «εκλεγμένο», διότι έχουμε δει τα χαΐρια των εκλεγμένων Ποπάι, Μπένι και λοιπών προοδευτικών-δημοκρατών-σοσιαλιστών υπουργών Οικονομικών. Άλλωστε, το πετεινάρι αυτό δεν κατέλαβε τον υπουργικό θώκο εξ εφόδου. Διορίσθηκε από τον εκλεγμένο πρωθυπουργό, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, έχει δηλώσει ότι μία από τις αναθεωρήσεις του Συντάγματος που έχει ή είχε κατά νουν είναι ότι ουδείς υπουργός θα είναι βουλευτής (ώστε να τον διορίζει απ’ ευθείας ο ΣΕΒ, το ΙΟΒΕ, ο Βαρδινογιάννης, ο Λάτσης, ο Μελισσανίδης, ο Σάλλας, οι λοιπές επιχειρηματικές δημοκρατικές δυνάμεις και η τρόικα)].
Τόσα χρόνια ξορκίζουν τη φοροδιαφυγή και τώρα που άρχισαν να βγαίνουν ένα-ένα τα φασούλια της απαράδεκτης και ασύδοτης «φοροαποφυγής», μιλάνε για σύστημα αξιών, το οποίο, βεβαίως, έστησαν όλοι οι άλλοι υπουργοί που ανήκουν σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, εκτός απ’ αυτόν. Βλέπεις, αυτός δεν είχε σχέση με το ΠΑΣΟΚ, προ πάντων δε ουδεμία με βιομήχανους και επιχειρηματίες εν γένει, οι οποίοι συγκροτούν το ΙΟΒΕ, του οποίου ο ίδιος υπήρξε Γενικός Διευθυντής επί σειράν ετών. Ο κ. Φανφάρας διετέλεσε και Διοικητής της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ. Επί θητείας του ουδεμία χρηματοδότηση έκανε η εν λόγω τράπεζα προς off-shore μη ναυτιλιακή εταιρεία;
Ας ξανασυμβουλευθούμε το πόρδισμα της Επιτροπής της Βουλής για τη λίστα Lagarde:
«….εκτίμηση όλων των μελών της Επιτροπής είναι ότι ο φορολογικός μηχανισμός του κράτους χρειάζεται ενίσχυση, εκσυγχρονισμό και αναδιοργάνωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι για να περαιωθεί ο έλεγχος τεσσάρων προσώπων, απαιτήθηκε να συσταθεί ειδικό συνεργείο από τους εμπειρότερους υπαλλήλους που διαθέτει το ΣΔΟΕ στο λεκανοπέδιο Αττικής, οι οποίοι χρειάστηκε να εργαστούν εντατικά επί σχεδόν 4 μήνες, για να ελέγξουν 4 μόνο πρόσωπα. Και τούτο κάτω από συνεχείς πιέσεις, παρακλήσεις και παροτρύνσεις της Επιτροπής μας. Και διερωτάται ο οιοσδήποτε, για να ελεγχθούν οι υπόλοιποι 2050 καταθέτες, μαζί με τις δεκάδες χιλιάδες που μετέφεραν χρήματα σε τράπεζες του εξωτερικού, κατά την τελευταία τριετία, πόσος χρόνος θα απαιτηθεί;» [σελίς 39]
Εν ολίγοις, αν απαιτήθηκε τόσος χρόνος για τον έλεγχο 4 προσώπων, πόσοι αιώνες χρειάζονται για να ελεγχθούν 18.000 off- shore;
Εγώ ο «πρόθυμος ηλίθιος» πιστεύω ότι δεν χρειάζεται καμμία ενίσχυση και κανένας εκσυγχρονισμός του φορολογικού μηχανισμού. Χρειάζεται νομοθεσία που θα θεσπίζει τη φορολογική ισονομία, κατ’ ελάχιστον δε εφαρμογή της υφισταμένης νομοθεσίας. Λέω λοιπόν:
Α] Κάθε μία από αυτές τις off-shore εταιρείες είναι ιδιοκτήτρια ενός ακινήτου στην Ελλάδα. Για να το αποκτήσει της απεδόθη ΑΦΜ, αφού κατέθεσε έγγραφα για το καταστατικό, τον εκπρόσωπο της εταιρείας κ.λπ.
Β] Αφού έλαβε ΑΦΜ, η εταιρεία προέβη στην αγορά του ακινήτου υποβάλλοντας προηγουμένως δήλωση φόρου μεταβίβασης ακινήτου, στην οποία περιέλαβε και το όνομα αντικλήτου, φυσικού προσώπου κατοίκου Ελλάδος που θα έχει την εξουσία να παραλαμβάνει έγγραφα του Δημοσίου για λογαριασμό της εταιρείας. Μόλις υπεγράφη το συμβόλαιο αγοράς, αντίγραφο αυτού έστειλε ο συμβολαιογράφος στον κ. Έφορο. Όλα αυτά ορίζει ο νόμος. Άρα ο κ. Έφορος έχει ένα φάκελο που περιέχει δήλωση της εταιρείας για απόδοση ΑΦΜ, δήλωση για ΦΜΑ και το συμβόλαιο αγοράς, στο οποίο αναγράφεται και το πρόσωπο που εκπροσώπησε την εταιρεία στην αγορά.
Γ] Κατά κανόνα στο ακίνητο αυτό διαμένει ο ουσιαστικός μέτοχος/ιδιοκτήτης της off-shore κρυπτόμενος πίσω από έναν αχυράνθρωπο υπάλληλό του, τον οποίον έχει διορίσει και αντίκλητο της εταιρείας ή ακόμη και εκπρόσωπό του για την υπογραφή του αγοραπωλητηρίου συμβολαίου. Ας πούμε ότι ο εν λόγω κύριος ονομάζεται Παπαροτρύφωνας.
Δ] Κάθε ένα από τα ακίνητα που ανήκουν σε off-shore εταιρείες έχει ένα μετρητή ΔΕΗ, αφού το ακίνητο ηλεκτροδοτείται. Ελάχιστα θα είναι τα μη ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα [οικόπεδα, μεγάλες εκτάσεις προς αξιοποίηση κ.λπ.].
Ε] Αυτονόητο είναι ότι κάθε μία από αυτές τις ιδιοκτήτριες ακινήτου off-shore εταιρείες οφείλει, κατά νόμον πάντοτε, να δηλώνει το μίσθωμα που εισπράττει από τον ένοικο του ακινήτου, ώστε να καταβάλει τον αναλογούντα φόρο εισοδήματος επί του μισθώματος.
ΣΤ] Αν η εταιρεία δεν δηλώνει μίσθωμα ως εισόδημα, αλλ’ ότι το ακίνητο είναι ΚΕΝΟ, καλεί ο κ. Έφορος τον κ. Παπαροτρύφωνα και του λέει: πείτε μου ποιος κατοικεί! Αν ο Παπαροτρύφωνας επαναλάβει ότι το ακίνητο είναι κενό, του ζητεί ο Έφορος να προσκομίσει τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Όπως κάνει με τον τελευταίο Έλληνα πολίτη που του αλλάζει τα φώτα για να συλλάβει το πραγματικό μίσθωμα. «Δήλωσες ακίνητο κενό; Φέρε της ΔΕΗ τον λογαριασμό!» για να δω αν υπάρχει κατανάλωση. Αν υπάρχει κατανάλωση, κάποιος διαμένει στο ακίνητο και κάνει χρήση αυτού. Απλά πράγματα!
Ζ] Αν ο κ. Παπαροτρύφωνας το παίζει μάγκας και ζόρικος χωρίς να δίνει πειστικές εξηγήσεις, τότε έρχεται ο Υπουργός και με μια τροπολογία, απ’ αυτές που εισάγει στη Βουλή τις πρώτες πρωινές ώρες, καθορίζει ότι φόροι και λοιπές υποχρεώσεις όλων των εν λόγω ιδιοκτητριών εταιρειών προς το Δημόσιο βαρύνουν και τον διορισμένο αντίκλητο ατομικώς. Να δεις για πότε θ’ αρχίσει ο κ. Παπαροτρύφωνας να λαλάει κυριολεκτικώς και μεταφορικώς.
Η] Ο κ. Έφορος έχει και άλλη δυνατότητα: αν ο κ. Παπαροτρύφωνας δηλώσει ότι η ιδιοκτήτρια εταιρεία έχει παραχωρήσει άνευ ανταλλάγματος το ακίνητο στον ιδιοκτήτη/μέτοχο της εταιρείας ή σε οποιονδήποτε τρίτο, υπολογίζει ο Έφορος το ελευθέρως επιτεύξιμο μίσθωμα για το συγκεκριμένο ακίνητο, χαρακτηρίζει το υπολογισθέν μίσθωμα ως δωρεά [δεν έχουμε εδώ σχέση συγγένειας, ώστε να γίνει πιστευτός ο ισχυρισμός περί παραχωρήσεως άνευ ανταλλάγματος, αφού το νομικό πρόσωπο της εταιρείας δεν μπορεί να συγγενεύει προς φυσικό πρόσωπο ή προς άλλο νομικό πρόσωπο], καταλογίζει στην off-shore φόρο δωρεάς 40% και την καλεί να τον πληρώσει. Αν δεν πληρώσει, κατάσχει το ακίνητο, το εκπλειστηριάζει κ.λπ. Ακόμη πιο απλά πράγματα!
Όχι, λοιπόν, ό,τι μπορείς κ. Φανφάρα μου. Κάνε αυτό που σου λέω, επειδή το λέει ο νόμος. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κατοικία 1000 μ2 ανήκουσα σε εξωχώρια εταιρεία και η μόνη υποχρέωση που έχει απέναντι στη χώρα είναι να πληρώνει δημοτικά τέλη. Δεν είναι δυνατόν να έχουν μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα μόνον οι αλλοδαπές εταιρείες που έχουν κάποια επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα [άρθρο 100 ν. 2238/1994], εξ ου και φορολογούνται. Αυτές οι off-shore εταιρείες με τα ακίνητα, γιατί να μην αποκτούν μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα με μόνη την κτήση του ακινήτου;
Είναι, λοιπόν, κι’ αυτό θέμα πολιτικής βούλησης. Αν ήθελες να πεις κ. Φανφάρα μου ότι το σύστημα αξιών που υπάρχει στην Ελλάδα οφείλεται στην πολιτική βούληση του εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικού συμπλέγματος να μη φορολογείται η παρεούλα μας και να κάνει η Φορολογούσα Αρχή τα στραβά μάτια, έστω και με το αζημίωτο, θα συμφωνήσω μαζί σου. Αλλά εσύ γιατί το ανέχεσαι; Γιατί ανέχεσαι να πληρώνουν μικρότερο χαράτσι οι Λάτσηδες, οι Βωβοί και οι Αλαφούζοι που διαθέτουν εμπορικά ακίνητα άνω των 2000 μ2; Μίλησες για 18.000 εξωχώριες εταιρείες, άρα για 18.000 πολλά έχοντες και κατέχοντες. Εφάρμοσε τον νόμο αύριο. Κι’ αν δεν τους αρέσει, ας πουλήσουν τ’ ακίνητά τους κι’ ας αγοράσουν άλλα στο Μονακό, στον Παναμά, στη Λιβερία, στο Λιχτενστάιν, στο Ρας-Αλ-Κάιμα, στα νησιά Κέιμαν ρ’ αδερφέ.
Όσο για την Επιτροπή για τη λίστα Lagarde που διαπίστωσε τόσες αδυναμίες στον φορολογικό και ελεγκτικό μηχανισμό που έχει στήσει εδώ και δεκαετίες η διαπιστώσασα πλειοψηφία [από διαπιστώσεις σκίζουμε] ο θυμόσοφος ελληνικός λαός λέει: «Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει»!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
