Η δημοσιοποίηση της νέας έκθεσης του ΔΝΤ για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, σύμφωνα με την οποία το Ταμείο ζητά νέα μέτρα 6,7 δισ. μέχρι το 2016, εκ των οποίων τα 2,9 δισ. εντός..
του 2014, θα πρέπει να ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμη για να λάβουμε τις τελικές αποφάσεις μας.
Πόσω μάλλον όταν τις διαπιστώσεις της έκθεσης του ΔΝΤ ασπάζονται και οι ευρωπαίοι «εταίροι» μας σύμφωνα με δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού τύπου. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι ο διεθνής παράγων αφενός μεν αμφιβάλλει για τη δυνατότητα της ελληνικής οικονομίας να ανακάμψει, αφετέρου όμως – και είναι το πιο σημαντικό – ότι δεν έχει άλλη πρόταση να εισφέρει πέραν των σκληρών δημοσιονομικών μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Έτσι 3 και πλέον έτη μετά την υπογραφή του πρώτου κατάπτυστου Μνημονίου, και ενώ η ύφεση ξεπερνά συνολικά αυτά τα έτη το 30%, τα πανευρωπαϊκά «ρεκόρ» ανεργίας και υποαπασχόλησης καταρρίπτονται κάθε μήνα, εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις όλων των μεγεθών έχουν κλείσει και άλλες τόσες φυτοζωούν, και εκατομμύρια Έλληνες έχουν καταστραφεί οικονομικά, η μόνη πρόταση των δανειστών μας παραμένει η λήψη νέων δυσβάστακτων μέτρων.
Θέλω να πιστεύω ότι είναι προφανές στο οικονομικό «επιτελείο» (βαρύγδουπη αναμφισβήτητα λέξη και προφανέστατα άστοχη εν προκειμένω…) ότι απλώς είναι αδύνατο να ληφθούν νέα μέτρα. Όπως και να τα βαφτίσουν: οριζόντια, κάθετα, διαγώνια κλπ. Η ελληνική κοινωνία έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια αντοχής και ανοχής της. Ακόμη και αν ψηφιστούν από την Βουλή – γεγονός μάλλον αδύνατον – θα μείνουν στα χαρτιά.
Ήδη, ακόμη και η μεγάλη πλειοψηφία εκείνων που μέχρι σήμερα κατόρθωναν με πολύ κόπο να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους προς το Δημόσιο και τρίτους, σηκώνουν τα χέρια ψηλά αδυνατώντας πια να αντέξουν αφενός μεν την άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή, αφετέρου τη μείωση της επαγγελματικής δραστηριότητάς τους και φυσικά των απολαβών τους.
Για ποια νέα μέτρα λοιπόν γίνεται λόγος, όταν είναι βέβαιο ότι αποκλείεται να εφαρμοσθούν. Εκτός και αν ο απώτερος στόχος τους είναι να εξευρεθούν χρήματα σύμφωνα με το προηγούμενο της Κύπρου, δηλαδή με «κούρεμα» των καταθέσεων μας στις τράπεζες, ήτοι με αναγκαστική κατάσχεση εκ μέρους του Κράτους…
Προκειμένου λοιπόν ο ελληνικός λαός να μην υποβάλλεται έτι περισσότερο σε άσκοπες αιματηρές θυσίες, θα πρέπει να ελληνική κυβέρνηση να βρει την τόλμη και να βάλει επιτέλους φρένο στις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών μας. Αντιλαμβάνομαι πλήρως την δυσκολία του εν λόγω εγχειρήματος και όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, είναι ένας επικίνδυνος λαϊκιστής και δημαγωγός, ή απλώς καμένος.
Δεν πάει όμως άλλο. Πρέπει να γίνει με τον επίσημο τρόπο ξεκάθαρο ότι φθάσαμε στο τέρμα και να αναλάβουμε το ρίσκο της έσχατης πια επιλογής μας.
Η μόνη λύση είναι το κούρεμα του κεφαλαίου του ελληνικού χρέους που βρίσκεται στα χέρια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και της ΕΚΤ, και η επιμήκυνση της πληρωμής του σε 50 τουλάχιστον έτη, ούτως ώστε να καταστεί βιώσιμο.
Και φυσικά από τη μεριά μας απαράβατος όρος για να ανακάμψουμε, αποτελεί η αποφυγή της αναβίωσης των πασοκικών χαρακτηριστικών της κοινωνίας μας, που επί 30 έτη κυριάρχησαν και μας οδήγησαν μέχρι εδώ…
