Όταν ξεκίνησε η ιστορία με τα μνημόνια, από το Καστελόριζο, διαβάζαμε όλοι ότι ο κεντρικός στόχος της εσωτερικής υποτίμησης ήταν η αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Καμία αύξηση της ανταγωνιστικότητας δεν έγινε και αντί να...
τα ξαναγράφουμε, σας θυμίζουμε παλιότερα άρθρα μας, τα οποία είναι το ίδιο επίκαιρα και σήμερα.Δεν ισχυριζόμαστε ότι η επιστροφή στη δραχμή θα είναι πανάκεια - μπορεί τα πράγματα να γίνουν ακόμη χειρότερα. Αυτό όμως είναι ένα ρίσκο. Μπορεί να πετύχει, μπορεί να αποτύχει. Όμως, η αποτυχία της συνέχισης της ίδιας πολιτικής, είναι δεδομένα αποτυχημένη, πράγμα που καθίσταται ιδιαιτέρως ορατό, όσο μειώνεται το "λίπος" της ελληνικής κοινωνίας, γιατί εδώ και τρία χρόνια καίμε λίπος.
Κι όπως όλοι ξέρετε, η τεράστια εσωτερική υποτίμηση που απαξίωσε όλα τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων (άνθρωποι που είχαν ακίνητα αξίας 5 εκ.ευρώ το 2005, σήμερα δεν μπορούν να τα πουλήσουν ούτε 500.000 ευρώ, άνθρωποι των οποίων το χαρτοφυλάκιο μετοχών άξιζε 10.000 ευρώ το 2004, σήμερα βλέπουν να αξίζει 100 ευρώ κ.λ.π.), δεν έφερε κανέναν επενδυτή!
Πάπαλα οι "άραβες επενδυτές", πάπαλα και οι "Αμερικανοί", που τόσες φορές μας υποσχέθηκαν κατά τις επισκέψεις Έλληνα Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ επενδύσεις και το δολάριό τους δεν το είδαμε! (εντάξει, υπάρχει ένας τομέας που οι Αμερικανοί επενδύουν στην Ελλάδα: οι συσκευές παρακολούθησης κινητών τηλεφώνων και διαδiκτύου - σε αυτόν τον τομέα έκαναν όντως σημαντικές επενδύσεις).
Έτσι λοιπόν, μοιραία, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να αρχίσει να σκέφτεται το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή -επαναλαμβάνουμε: όχι ότι θα μας σώσει!- αλλά είναι εκ των ουκ άνευ, αφού η οικονομία παραπαίει με τα "γενόσημα" που μας έδωσε το ληστρικό ΔΝΤ, του οποίου στόχος δεν είναι η ευημερία των λαών, αλλά η εξόφληση των δανείων τους.
