Ο διοικητής ασφάλειας ήταν νευρικός από το πρωί. Πάνω κάτω συνέχεια στο γραφείο, μέτρησε πολλές φορές τη διαδρομή προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο νεαρός αξιωματικός που φώναξε να έρθει στο γραφείο του, ίσως ήταν η ελπίδα του για να αποκαλυφθεί η μεγαλύτερη αδικία που είχε δει ποτέ στη ζωή του!
Η πόρτα χτύπησε. Ήταν....
εκείνος.
- Πέρασε παιδί μου, είπε με σοβαρό τόνο ο διευθυντής.
Ξέρω ότι είσαι από τους πλέον ικανούς νέους αξιωματικούς και γι αυτό θα σου ζητήσω μια μεγάλη χάρη τώρα που παίρνω μετάθεση στην Καβάλα: θέλω να παρακολουθείς καθημερινά αυτό το άτομο που θα σου υποδείξω. Να είσαι σίγουρος ότι θα βγάλεις κάτι πάρα πολύ μεγάλο. Έξυπνος είσαι και θα καταλάβεις.
Αφού του έδωσε και άλλες πληροφορίες, τους ευχήθηκε καλή σταδιοδρομία και πάντα επιτυχίες.
Ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε από τον διευθυντή μόλις έκλεισε η πόρτα.
Τι κρίμα που δεν μπορούσε να βάλει ο ίδιος τέλος σε αυτήν την τραγική ιστορία!
Μακάρι ο νεαρός αξιωματικός που μόλις είχε βγει από το γραφείο του, να έκανε εκείνο που δεν μπορούσε να κάνει ο ίδιος: να αποκαταστήσει την αλήθεια και να συλλάβει τον πραγματικό ένοχο εκείνων των φοβερών δολοφονιών!
Ο φούρνος έκρυβε ένα μεγάλο μυστικό!
Ίσως;
Σίγουρα! του ξέφυγε φωναχτά η λέξη και ένα μικρό χαμόγελο!
Ένα άρωμα αισιοδοξίας γέμισε το σκυθρωπό δωμάτιο....