Το ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών, από το σπίτι τους μέχρι το σχολείο, με Λεωφορεία Δημόσιας χρήσης (τουριστικά), βασανίζει την ελληνική κοινωνία, εδώ και πέντε περίπου χρόνια, από τότε που ...
σταμάτησαν οι μειοδοτικοί διαγωνισμοί με κριτήριο την χαμηλότερη προσφορά και αντικαταστάθηκαν από μειοδοτικούς διαγωνισμούς με κριτήριο τη χαμηλότερη προσφορά με όριο όμως ανώτατης δαπάνης.
Το όριο ανώτατης δαπάνης είναι και η πεμπτουσία του προβλήματος.
Τα χρήματα δηλαδή που μπορεί να δώσει η περιφέρεια, καθορίζονται από έναν μαθηματικό τύπο, που υπάρχει στην απόφαση 24001 (ΦΕΚ Β' 1449/2013)
Ας δούμε όμως δύο παραδείγματα και γιατί δημιουργείται το πρόβλημα:
Ο μαθηματικός τύπος καθορίζει το κόστος ανά χιλιόμετρο, το οποίο για τη Θεσσαλονίκη, είναι περίπου 1,85 ευρώ/χιλιόμετρο. Έτσι, αν ο διαγωνισμός αφορά τη μεταφορά 50 μαθητών από τα Άνω Βρασνά στον Σταυρό (απόσταση 9 χλμ.), η ανώτατη τιμή που μπορεί να πάρει ένας διαγωνιζόμενος, είναι 9 Χ 1,85 = 15 περίπου ευρώ.
Δηλαδή, καλείται ο ιδιοκτήτης λεωφορείων, να ξεκινήσει από τη Θεσσαλονίκη, να πάει στα Βρασνά (100 χλμ), να πάρει τους μαθητές, να τους πάει στον Σταυρό, να περιμένει εκεί όλη μέρα και στο σχόλασμα να τους πάει στα Βρασνά. Αυτά επειδή δεν υπάρχουν στην περιοχή λεωφορεία. Συνολικά, θα κάνει 250 χιλιόμετρα και θα δεσμεύσει ένα ολόκληρο λεωφορείο, για όλη την ημέρα.
Το κόστος του είναι : 125 ευρώ πετρέλαιο, συν ένα ημερομίσθιο οδηγού, μικτό κόστος 60 ευρώ, συν την απόσβεση του λεωφορείου, που με τη δουλειά του πρέπει να εξοφληθεί. Ένα λεωφορείο κοστίζει 300.000 ευρώ και πρέπει να τα βγάλει δουλεύοντας, ας πούμε σε 20 χρόνια, οπότε η ετήσια απόσβεση είναι 15.000 και η ημερήσια 50 ευρώ. Οπότε το κόστος -χωρίς κέρδος- για το συγκεκριμένο δρομολόγιο είναι 235 ευρώ.
Με κόστος λοιπόν 235 ευρώ, ζητούν από τον ιδιοκτήτη του λεωφορείου, να δώσει προσφορά κάτω από τα 15 ευρώ! Να πάρει τη δουλειά δηλαδή, για 12 ευρώ!
Άλλο ένα παράδειγμα:
Αντιγράφουμε από τη διακήρυξη του δήμου Ωραιοκάστρου, που έχει πρόβλημα και σήμερα οι μαθητές έκαναν συγκέντρωση διαμαρτυρίας:
Βγαίνει σε δημοπρασία λοιπόν και ζητείται λεωφορείο να μεταφέρει 50 μαθητές στις 7.40 το πρωί, από διάφορες περιοχές του Ωραιοκάστρου, στο 2ο Δημοτικό σχολείο και να τους ξαναπάει στα σπίτια τους, στις 16.15, μέχρι να αφήσει και τον τελευταίο. Το ανώτατο όριο είναι 22,47 ευρώ κι επ΄αυτού πρέπει να κάνει έκπτωση ο διαγωνιζόμενος λεωφορειούχος.
Ξέρετε κανέναν που θα δέσμευε μια περιουσία 300.000 ευρώ, θα διέθετε έναν οδηγό, που κοστίζει 60 ευρώ την ημέρα, για να κάνει ένα δρομολόγιο, που θα το πληρωθεί 22,47 ευρώ, μετά από δύο χρόνια και συνήθως, με "κούρεμα" 20%; Στο μεταξύ θα καταβάλλει το ΦΠΑ, χωρίς να το έχει πληρωθεί !
Με τον "μαθηματικό τύπο" λοιπόν, δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ λύση, γιατί το κράτος καλεί ιδιώτες, να πουλήσουν ένα μπουφάν ας πούμε, που αγοράζουν οι ίδιοι με 50 ευρώ, στην τιμή των 10 ευρώ και πιό κάτω -και να τους πληρώσει τα 10 ευρώ μετά από 2 χρόνια !
Είναι σαν να θέλετε εσείς να χτίσετε ένα σπίτι το οποίο θα κοστίσει 100.000 ευρώ και λέτε στους εργολάβους "ελάτε, "χτυπήστε" τη δουλειά, αλλά πάνω από 15.000 ευρώ δεν δίνω". Λέτε να έρθει κανείς;
Είναι σαν να θέλετε εσείς να χτίσετε ένα σπίτι το οποίο θα κοστίσει 100.000 ευρώ και λέτε στους εργολάβους "ελάτε, "χτυπήστε" τη δουλειά, αλλά πάνω από 15.000 ευρώ δεν δίνω". Λέτε να έρθει κανείς;
Ε, δεν γίνεται έτσι δουλειά !
Αυτά με απλά λόγια, για όσους θέλουν να καταλάβουν γιατί, ακούνε και ξανακούνε τόσα χρόνια την ίδια καραμέλα.
