«Επικαλούνται την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας για την στήριξη της πολεμικής βιομηχανίας των ισχυρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΕΝΩ απαιτούν από την Ελλάδα να κλείσει τις αμυντικές βιομηχανίες...Μας αντιμετωπίζουν ως πελάτες»
Κοινή συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων
Θέμα: Συζήτηση επί Εκθέσεως σχετικά με τις στρατιωτικές δομές της Ε.Ε. – Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου – Εισηγήτρια κα Μαριέττα Γιαννάκου
Μ. Μπόλαρης: «Επικαλούνται την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας για την στήριξη της πολεμικής βιομηχανίας των ισχυρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΕΝΩ απαιτούν από την Ελλάδα να κλείσει τις αμυντικές βιομηχανίες...Μας αντιμετωπίζουν ως πελάτες»
ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΛΑΡΗΣ: Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, ευχαριστούμε και την κυρία Γιαννάκου η οποία ενημέρωσε σχετικά με την Έκθεση που κατατέθηκε στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσω από ένα κρίσιμο και βασικό ζήτημα. Έχει σημασία για ποια Ε.Ε. συζητούμε. Για το εάν αυτή η Ε.Ε. είναι σε πορεία σύγκλισης, ομοσπονδιοποίησης, έτσι ώστε να στηρίζουμε πολιτικές άμυνας και ασφάλειας ή υπάρχει αναστολή ή αμφισβήτηση αυτής της πορείας ομοσπονδιοποίησης και σύγκλισης.
Το λέω αυτό διότι η πολιτική βούληση και η ενιαία πολιτική έκφραση θα πρέπει να εκφράζεται όχι μόνο στα θέματα Άμυνας και Ασφάλειας, αλλά θα πρέπει να αφορά και την οικονομία των κρατών. Στην εισήγηση στην οποία κατέθεσε η κυρία Γιαννάκου διάβασα αναφορές οι οποίες δεν αφορούν στην εξωτερική πολιτική αλλά αφορούν αποκλειστικά στην οικονομία. Δηλαδή η λογική ότι πρέπει να υπάρξει ενοποίηση γραμμών παραγωγής στην αμυντική βιομηχανία στο χώρο της Ε.Ε. ή και η υπόδειξη ότι πρέπει να προμηθευόμαστε από ευρωπαϊκές βιομηχανίες, είναι καθαρά οικονομικά ζητήματα.
Θυμούμαι πως στην ίδια στιγμή, αναφέρθηκε από προλαλήσαντες, έχουμε μια μεγάλη ανοιχτή συζήτηση για τις αμυντικές βιομηχανίες στην χώρα, ενώ η έκθεση προτείνει ότι δεν πρέπει να έχουμε την επικάλυψη γραμμών παραγωγής στην αμυντική βιομηχανία στην Ε.Ε.. Στα άλλα όμως ζητήματα, στα καθαρά οικονομικά, όχι αυτά που αφορούν την αμυντική βιομηχανία, η Ε.Ε. είναι υπέρ της αρχής της ανταγωνιστικότητας. Η αρχή της ανταγωνιστικότητας στη συγκεκριμένη περίπτωση, εννοώ την αμυντική βιομηχανία, ισχύει ή όχι;
Η αρχή της ανταγωνιστικότητας στην περίπτωση των υποβρυχίων στα οποία υπήρξαν δωροδοκίες από εταιρείες ευρωπαϊκές ίσχυσε; Γι’αυτή τη δωροδοκία η οποία εξευτέλισε το ελληνικό πολιτικό σύστημα και τη χώρα μας διεθνώς! Όχι μόνο τη χώρα μας αλλά και άλλες ευρωπαϊκές και τρίτες χώρες! Οι ισχυρές βιομηχανίες της ισχυρής χώρας ζήτησαν συγγνώμη; Πλήρωσαν αποζημίωση; Εάν λοιπόν θέλουμε να υπάρχει Ε.Ε., οι αρχές της θα πρέπει να ισχύουν σε όλους τους τομείς, με σεβασμό στα κράτη μέλη, μικρά και μεγάλα.
Πώς σας φαίνεται στο όνομα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας να γίνεται επίκληση προς όλα τα κράτη μέλη για την ενιαία παραγωγή στην αμυντική βιομηχανία, όταν την ίδια στιγμή στην Ε.Ε., οι μεγάλες χώρες που έχουν τις μεγάλες αμυντικές βιομηχανίες, δεν στηρίζουν τις ελληνικές μικρές επιχειρήσεις οι οποίες εξάγουν στην Ε.Ε., αλλά λειτουργούν με το νόμο της προσφοράς και ζήτησης, βάσει της αρχής της ανταγωνιστικότητας. Με αποτέλεσμα η ελληνική πραγματική οικονομία, η μικρομεσαία ελληνική εξαγωγική επιχείρηση να υφίσταται τον ανταγωνισμό στο επίπεδο των αγορών της Ευρώπης χωρίς καμία στήριξη! Υπάρχει και η αρχή της αμοιβαιότητας. Θα την επικαλεστούμε;
Και την ίδια στιγμή η Επιτροπή εδώ να μας λέει ότι θα πρέπει να υπάρξει αλληλεγγύη στο επίπεδο των αμυντικών βιομηχανιών. Γιατί είναι ισχυρότατες και γιατί από αυτές εξαρτάται η οικονομία των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών, με την υπόδειξη ότι δεν πρέπει να απευθυνόμαστε σε τρίτους. Άσχετα εάν η αρχή της ανταγωνιστικότητας, θεμελιώδης αρχή της Ε.Ε., και το εθνικό μας συμφέρον επιβάλλουν την απόκτηση αμυντικών συστημάτων από άλλες χώρες είτε είναι οι Ηνωμένες πολιτείες είτε είναι η Ρωσία είτε είναι η Κίνα.
Εάν λοιπόν θέλουμε να λειτουργήσουμε σαν Ε.Ε., θα λειτουργούμε με αρχές. Δεν μπορεί κύριε Πρόεδρε οι κεντροευρωπαϊκές χώρες να θεωρούν πως εμείς εδώ είμαστε η ασπίδα τους, η οποία θα αναχαιτίσει τα κύματα των μεταναστών και την ίδια στιγμή να επικαλούνται τις αρχές της Ε.Ε., της αλληλεγγύης, της στήριξης των βιομηχανιών, στο όνομα της κοινής πολιτικής ασφάλειας. Εάν λοιπόν υπάρχει κοινή πολιτική ασφάλειας γιατί ο Νότος, η Ελλάδα, η Ιταλία ή η Μάλτα είναι οι ασπίδες και χώροι όπου στοιβάζονται απελπισμένοι μετανάστες που επιθυμούν να μετακινηθούν στην Κεντρική Ευρώπη; Γιατί αυτό δεν προβληματίζει το Ευρωκοινοβούλιο για να αλλάξουν οι πολιτικές σχετικά με την ασφάλεια των χωρών της Ε.Ε.; Σας ευχαριστώ πολύ.
