Ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΚΙ Ο ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

Φαίνεται το ‘χει τ’ όνομα να συνδέεται με τον πολιτικό οπορτουνισμό . Αλλά εμείς εδώ θ’ ασχοληθούμε με το δικό μας Αβραμόπουλο, τον Παναγιώτη, τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου.

 Διαβάσαμε λοιπόν κι ακούσαμε την κριτική Αβραμόπουλου στην παραταξιακή σύναξη του

Μπουτάρη όπου και κατέληξε στην πρόταση συνεργασίας της «Πρωτοβουλίας» με το ΣΥΡΙΖΑ στις Δημοτικές εκλογές που έρχονται. Επαγγελματίας τραπεζικός συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ, ο Παναγιώτης Αβραμόπουλος χωρίς να έχει γράψει ώρες στο γκισέ αλλά χρόνια αποσπασμένος στη Διάθεση Προσωπικού ( η όχι Παναγιώτη ?) ασχολείται τα τελευταία χρόνια με τα Δημοτικά, ευελπιστώντας να ανέλθει κομματικά και να ενδυθεί το χρίσμα του Βουλευτή.

 Έλα που η ζωή τα έφερε αλλιώς και το κόμμα του καταβαραθρώθηκε εκλογικά, άσε που η θέση είναι πιασμένη από το Βενιζέλο.

Άρχισε λοιπόν να λοξοκοιτάζει αρχικά προς ΔΗΜΑΡ, η επανεκλογή της οποίας όμως στη Βουλή είναι στοίχημα για ζόρικους κι ο Παναγιώτης είναι σιγουράκι.

Η στροφή του προς το το Σύριζα βρήκε αντίθεση από τον «κολλητό» το Φάμελο που η Κουμουνδούρου τον θεωρεί το «πουλέν» που θα σαρώσει στην πόλη κι επάνω του έχει χτίσει ελπίδες.

Ο Σωκράτης λοιπόν τον καρατόμησε κι ο Παναγιώτης πλέον ελπίζει στην επανεκλογή του στα Δημοτικά πράγματα για να γράψει υποθήκες για το μέλλον όταν τα πράγματα θα είναι πιο ξεκάθαρα. Έλα όμως που ούτε και στα Δημοτικά δε βγαίνουν τα κουκιά για την παράταξη του κυρ-Γιάννη και η επανεκλογή φαίνεται να χάνεται στη θολούρα του φθινοπωρινού Θερμαϊκού Γι' αυτό κι ο Παναγιώτης αριστοροφέρνει οπορτουνίστικα για τις υποθήκες που λέγαμε.

 Δεν μπορεί κάποιος θα εκτιμήσει τις όψιμες αριστερές ευαισθησίες και στο μέλλον θα του ανταποδώσει τα εύσημα που οδηγούν στην Αθήνα και τη πλατεία Συντάγματος η έστω στη Θεσσαλονίκη και την καρέκλα του κυρ-Γιάννη.

Α.Κ.