Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσηςβουλευτών της αντιπολίτευσης. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων].
«Στο χωριό Λιγκιάδες θανατώθηκαν 34 βρέφη και παιδιά, 37 γυναίκες ηλικίας 30 έως 64 ετών και 11 ηλικιωμένοι. Ήταν 3 Οκτωβρίου του 1943, όταν οι μηχανοκίνητες διμοιρίες των Γερμανών κατακτητών, μετέτρεψαν το χωριό σε κόλαση. Στις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης του ολοκαυτώματος που πραγματοποιήθηκαν σήμερα, στον τόπο της θυσίας, τιμώμενο πρόσωπο ήταν ο μοναδικός επιζών της σφαγής ο 70χρονος Παναγιώτης Μπαμπούσκας. Τα σημάδια από τη γερμανική ξιφολόγχη υπάρχουν ακόμη στο σώμα του. Ήταν τότε, βρέφος 4 μηνών και τον βρήκαν δύο μέρες αργότερα, ανάμεσα σε άλλα πτώματα, τραυματισμένο στην αγκαλιά της νεαρής νεκρής μητέρας του σε ένα υπόγειο. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τριών κατοίκων που επέζησαν της σφαγής -μιας γυναίκας που κάλυψαν το σώμα της τα άψυχα κορμιά των συγχωριανών της, καθώς και δύο 24χρονων που τραυματίστηκαν πιο ελαφρά- οι Γερμανοί με το πρόσχημα ότι όλοι θα μεταφερθούν στα Γιάννενα άρχισαν τις συλλήψεις. Στην συνέχεια κατά ομάδες τους έκλειναν στα υπόγεια διαφόρων σπιτιών, όπου άρχισαν τις εκτελέσεις . Οι επόμενες πράξεις του δράματος ήταν λεηλασία και φωτιά. Στάχτη έγιναν 43 σπίτια, καθώς και 57 υποστατικά, στάβλοι και καλύβες. Στην περιγραφή της Μεραρχίας προς το Γενικό Επιτελείο της Βέρμαχτ αναφέρεται: «Από το χωριό Λιγκιάδες και τα υψόμετρα 1.015 και 1.277 ασθενής αντίσταση του εχθρού. Πενήντα πολίτες εξοντώθηκαν. Οι Λιγκιάδες αποτεφρώθηκαν. Λάφυρα, 20 μουλάρια». Η θηριωδία των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής, άρχισε στις 12 το μεσημέρι στην Αμφιθέα, 5 χιλιόμετρα πριν από το χωριό Λιγκιάδες. Τότε εισέβαλαν στο σπίτι μιας οικογένειας, γιατί υπήρχε η πληροφορία, ότι εφοδιάζει με τρόφιμα τους αντάρτες. Λίγα λεπτά αργότερα, δύο ανήλικα παιδιά 4 και 7 χρόνων μαζί με τη μητέρα τους δολοφονούνται εν ψυχρώ και το σπίτι τυλίγεται στις φλόγες. Μία ώρα αργότερα, οι μηχανοκίνητες γερμανικές διμοιρίες, ανηφορίζουν στο βουνό Μιτσικέλι και μπαίνουν στους Λιγκιάδες. Εκείνη την ώρα, στο χωριό ήταν λίγοι ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά, γιατί οι άνδρες βρίσκονταν στο Ζαγόρι, με τα κοπάδια και στις Καρυές για να μαζέψουν καρύδια. Όταν επέστρεψαν, δεν πίστευαν τι είχε συμβεί, έζησαν τη φρίκη και τη βαρβαρότητα. Αν και έως σήμερα, όλοι στους Λιγκιάδες ζητούν απάντηση για το ολοκαύτωμα. Ιστορικές πηγές αναφέρουν, ότι πρόκειται για αντίποινα των κατακτητών, στον φόνο του αντισυνταγματάρχη της 1ης Ορεινής Μεραρχίας Γιόζεφ Ζάλμινγκερ. Δύο ημέρες νωρίτερα, την 1η Οκτωβρίου, το στρατιωτικό του όχημα του Ζαλμίνγκερ έπεσε και στη συνέχεια ανετράπη, σε οδόφραγμα που είχαν στήσει οι αντάρτες, οι οποίοι τον εκτέλεσαν.»
Αυτά πριν από 70 χρόνια. Σήμερα τα καημένα τα σύννεφα δεν λένε ν’ αδειάσουν από ανυποψίαστους ανθρώπους. Οι άνθρωποι εδώ στην Ελλάδα μας πέφτουν σωρρηδόν και καθημερινώς, αλλά το πλήθος εκεί πάνω δεν λέει να αραιώσει. Έτσι, ανακαλύψαμε τις ναζιστικές ιδέες των εγκέφαλων της ΧΑ. Βέβαια, οι ιδέες δεν διώκονται, αλλά αυτό είναι μία λεπτομέρεια.
Ψάχνουν, λοιπόν, όλοι οι περί το μόρφωμα της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να εντοπίσουν τα αίτια της άνδρωσης της ΧΑ. Κυρίαρχη άποψη είναι η εξαθλίωση του λαού που θέλει να βρει κάποιον να τιμωρήσει για πάρτη του όλους τους ολετήρες της πατρίδος από εκδοτικά συγκροτήματα μέχρι πολιτικούς και επιχειρηματίες, αλλά και συνδικαλιστές. Για να αποκαθηλώσουν τώρα τη ΧΑ στα μάτια όσων την ψήφισαν και να επιτύχουν «επαναπατρισμό» των ψήφων, αποκαλύπτουν τα MME το δήθεν άγνωστο ναζιστικό «πιστεύω» των πρωτοκλασάτων στελεχών της ή την εμπλοκή τους με παράνομες πράξεις και τη διασύνδεσή τους με τον υπόκοσμο. Αφού, όμως, έχουν προηγουμένως σφυρίξει αδιάφορα για λίστα Λαγκάρντ, υποβρύχια και δεκάδες άλλα ειδεχθή, αλλά μη ναζιστικά, σκάνδαλα-εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί και εξακολουθούν να διαπράττονται εν μέσω Μνημονίων.
Αυτό, όμως, είναι η αφορμή της άνδρωσης της ΧΑ. Το θέμα είναι να εντοπίσουμε το αίτιο. Και το αίτιο δεν είναι άλλο από την έλλειψη παιδείας, καλλιέργειας και ενημέρωσης του λαού για το τί σημαίνει «ναζισμός» και «φασισμός», οι οποίοι δεν καταπολεμούνται με απαγορεύσεις δια νόμου των παρελάσεων κομμάτων και λοιπών στρατιωτικών κομματικών εκδηλώσεων.
Μαθαίνουμε στο σχολείο για τον ναζισμό και το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Αργότερα μαθαίνουμε ότι δεν είναι πρέπον να αμφισβητούμε αυτό το ολοκαύτωμα και ότι πρέπει, μάλιστα, να ποινικοποιηθεί η άρνησή του, επειδή υπάρχουν ορισμένοι ανεγκέφαλοι που έφτασαν να πουν ότι οι Εβραίοι, αλλά και άλλες ομάδες πληθυσμών και φυλών, πέθαναν κατά εκατοντάδες χιλιάδων από τύφο που σερνόταν εκείνη την εποχή. Άλλοι αμφισβητούν τον αριθμό των Εβραίων που θανατώθηκαν φρικτά από τους Ναζί. Δεν είναι 6 εκ., δεν είναι 4 εκ., δεν είναι 2 εκ. κ.λπ. λένε. Εγώ να δεχθώ ότι ο αριθμός είναι υπερβολικός και ότι οι Ναζί έκαψαν τρεις [3] Εβραίους μόνο. Το ερώτημα που ανακύπτει αμέσως είναι: «Καίνε ανθρώπους ρε;». Αυτό αρκεί για να καταδείξει τη θηριωδία των ξανθών κτηνών. Δεν είναι, λοιπόν, θέμα ποσού, αλλά θέμα αρχής.
Ας επανέλθω, όμως, στο θέμα μου. Ένα από τα πράγματα που με εντυπωσίασαν στο σχολείο σε σχέση με το μάθημα της Ιστορίας για τη Γερμανική Κατοχή ήταν η καλωσύνη του Γερμανού στρατιώτη που ενώ είχε εντολή να ανατινάξει τη λίμνη του Μαραθώνος και, έτσι, να στερήσει το λεκανοπέδιο από νερό κατά την οπισθοχώρηση των Γερμανών, εκείνος ανέβηκε μετανιωμένος όλα τα σκαλοπάτια του φράγματος ζωσμένος με τα βαρύτατα εκρηκτικά και έτσι δεν συντελέσθηκε ακόμη μία γερμανική βαρβαρότητα! Διδάχθηκα και άλλα, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Η κατοχική πείνα και οι θάνατοι από αυτήν μου έγιναν βίωμα χάρη στη μητέρα μου και στη γιαγιά μου και δη παρεμπιπτόντως, αφού σε κάθε γεύμα μού έλεγαν, όπως και σε όλα τα ελληνόπουλα οι γιαγιάδες και οι μαμάδες της εποχής του ΄50: «Φάε, διότι τα παιδιά στην Κατοχή πέθαιναν, επειδή δεν είχαν καθόλου φαγητό!».
Σήμερα η κατάσταση έχει χειροτερέψει, αφού οι μαθητές διδάσκονται ιστορία από βιβλία που συντάσσουν τύποι ως η κ. Ρεπούση. Αν, όμως, στα βιβλία αυτά υπήρχε έστω και συνοπτική περιγραφή των θηριωδιών των Γερμανών σε πολλά μέρη της χώρας, όλοι οι Έλληνες θα είχαν γαλουχηθεί με μίαν απέραντη απέχθεια προς τους ναζί και τους υποστηρικτές τους. Δεν είναι αναγκαίο να δίνονται πολλές λεπτομέρειες. Θα μπορούσαν τα σχολικά βιβλία να αναφέρουν ως κλασικό παράδειγμα τη σφαγή του Διστόμου σε μία σελίδα. Αντιγράφω από τη Βικιπαίδεια:
«Στις 10 Ιουνίου του 1944 ο Fritz Laufenbach, λοχαγός των SS …, έλαβε διαταγή να μετακινήσει τον λόχο του από την Λειβαδιά προς Δίστομο, Στείρι και Κυριάκι με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών στην δυτική πλευρά του Ελικώνα. Σαν δόλωμα οι Γερμανοί είχαν 2 επιταγμένα Ελληνικά φορτηγά γεμάτα με άνδρες των SS μεταμφιεσμένους σε χωρικούς, που προπορεύονταν της κύριας φάλαγγας. Ταυτόχρονα ο 10ος και 11ος λόχος του 3ου τάγματος από την Άμφισσα κατευθυνόταν προς το Δίστομο για να συναντήσουν τον 2ο λόχο. Οι 3 λόχοι συναντήθηκαν χωρίς να έχουν εντοπίσει αντάρτες εκτός από 18 παιδιά που κρύβονταν σε γύρω στάνες. Έξι από τα παιδιά που προσπάθησαν να δραπετεύσουν εκτελέστηκαν.……Το πρωί του Σαββάτου της 10ης Ιουνίου του 1944 οι δυνάμεις του .. ΕΛΑΣ …….. έφυγαν από το Κυριάκι και κατέβηκαν στο Στείρι, περιμένοντας τις επίλεκτες δυνάμεις των Γερμανών ………... Εκείνη την περίοδο πολλοί κάτοικοι των χωριών αυτών ήσαν οργανωμένοι στο ΕΑΜ και βοηθούσαν τον ΕΛΑΣ στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας, ενώ το Γ΄ Ράιχ είχε υποστεί σημαντικές ήττες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Οι αντάρτες φτάνοντας στο Στείρι επέλεξαν το κατάλληλο σημείο και έστησαν ενέδρα με τρεις διμοιρίες στη θέση Λιθαράκι 1,5 χιλιόμετρο πριν το χωριό περιμένοντας τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί φθάνοντας στο Δίστομο και τρομοκρατώντας τους κατοίκους απόσπασαν την πληροφορία ότι υπάρχουν αντάρτες στο Στείρι. Έτσι πριν τις 12:00 το μεσημέρι, 4 γερμανικά και 2 επιταγμένα ελληνικά φορτηγά γεμάτα με άνδρες των SS μεταμφιεσμένους σε χωρικούς για να μην κινήσουν υποψίες, έφυγαν από το Δίστομο με προορισμό το Στείρι με σκοπό να συνεχίσουν και εκεί τα ίδια (βιαιοπραγίες, εκφοβισμό και εκτελέσεις του πληθυσμού). Η μάχη κράτησε περίπου μέχρι τις δύο το μεσημέρι αναγκάζοντας τους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση. Οι απώλειες των Γερμανών ήταν περίπου 40 νεκροί, μεταξύ αυτών και ένας αξιωματικός που εκτελούσε χρέη μεταφραστή, ο οποίος μεταφέρθηκε τραυματισμένος και πέθανε στο Δίστομο, ενώ των Ελλήνων ήταν 15 νεκροί…. Μετά τη μάχη οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και σε αντίποινα για τις απώλειές τους άρχισαν την σφαγή όσων κατοίκων βρίσκονταν στο χωριό. Η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν ξεχώριζαν από το μακελειό ούτε τα γυναικόπαιδα ούτε τους ηλικιωμένους. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Eλβετού George Wehrly ο οποίος έφτασε στο Δίστομο μετά λίγες μέρες μιλάει για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή. Ένας από τους επί κεφαλής που θεωρήθηκε υπεύθυνος για την σφαγή στο Δίστομο Hans Zampel μετά το τέλος του πολέμου συνελήφθη στην Γαλλία και εκδόθηκε στην Ελλάδα. Στην πορεία ζητήθηκε η μεταφορά του στην Γερμανία για τις εκεί έρευνες όπου και παρέμεινε. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες ζει ως σήμερα ελεύθερος. ……..Στις 24 Ιουνίου 1944 οι Γερμανοί επανήλθαν και έκαψαν τα σπίτια και τις θημωνιές στα αλώνια του Στειρίου, χωρίς ανθρώπινες απώλειες, αφού οι κάτοικοί του είχαν προλάβει να κρυφτούν σε γειτονικές δύσβατες περιοχές του χωριού.»
Αυτά τα ολίγα θα μπορούσαν να αναφέρουν τα σχολικά βιβλία για τις γερμανικές θηριωδίες, ώστε να νοιώσουν τα ελληνόπουλα τί έκαναν οι Ναζί στη χώρα μας. Αν, όμως, γράφονταν αυτά τα πράγματα στα βιβλία της ιστορίας, τα μικρά ελληνόπουλα θα είχαν απορίες και θα ρωτούσαν τον δάσκαλο ή τον καθηγητή: -Τί ήταν οι αντάρτες; Τι ήταν το ΕΑΜ; Ο ΕΛΑΣ; -Γιατί δεν μπήκε φυλακή ο Hans Zampel; - Κύριε, κάτι μου έχει πει ο μπαμπάς μου για κάποιον Μέρτεν. Τί γνωρίζετε γι’ αυτόν; - Μας αποζημίωσαν οι Γερμανοί για όλα αυτά που μας έκαναν; - Κυρία, άκουσα πως υπήρχαν έλληνες καταδότες κουκουλοφόροι. Τί απέγινε μ’ αυτούς; - Τι ακριβώς ήταν τα τάγματα Ασφαλείας; Ανήκε σ’ αυτά ο μετέπειτα δικτάτωρ Γ. Παπαδόπουλος; - Τί ήταν οι μαυραγορίτες; Υπάρχουν ακόμη τέτοιοι; Και πολλές άλλες ερωτήσεις, στις οποίες θα έπρεπε να απαντήσει ο καθηγητής, ο οποίος όφειλε να εξηγήσει στους μαθητές τί σημαίνει να καις ανθρώπους.
Επειδή, λοιπόν, δεν διδασκόμαστε σωστά την ιστορία, προσποιούμαστε τώρα πως δεν ξέρουμε τί καπνό φουμάρει ο κάθε πολιτικός. Πως δεν ξέρουμε γιατί υπάρχει ο όρος «δωσίλογος» και πώς κατάφεραν οι δωσίλογοι να επιβιώσουν και να συνεχίσουν να κυβερνούν τον τόπο. Αλήθεια, τώρα που «αποκαλύπτεται» το ναζιστικό «πιστεύω» του κ. Παππά, θα μας μιλήσουν οι λαλίστατοι δημοσιογράφοι για τους ομοϊδεάτες του δωσίλογους που άφησαν πίσω τους οι Γερμανοί να μας κυβερνούν ως υποκατάστατά τους; Όχι για συμψηφισμό, αλλά για να ξέρουμε πόσο διαφέρουν οι διώκτες από τους διωκόμενους!
Πάντως, όπως και να έχει το πράγμα «δεν καις ανθρώπους ρε»!!! Το κάψιμο των ανθρώπων δεν είναι ιδεολογία. Είναι κτηνωδία. Κι’ αυτό έπρεπε να διδάσκεται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
Υ.Γ. 1] Δια του λόγου το αληθές: στο βιβλίο Ιστορίας που διδάσκεται σήμερα στη Γ΄ Γυμνασίου αφιερώνονται 3 σελίδες στη γερμανική Κατοχή. Τα ¾ σελίδος καταλαμβάνουν 4 φωτογραφίες: 1 με Έλληνες εβραίους που υφίστανται εξευτελισμούς στη Θεσ/νίκη, 1 με πεινασμένα παιδιά που περιμένουν για συσσίτιο, 1 με ιταλικό πυροβόλο λάφυρο του ΕΛΑΣ και 1 με τους εορτασμούς της 12.10.1944 για την απελευθέρωση. Απομένουν 2 σελίδες και ¼ της σελίδος, όπου μία παράγραφος αφιερώνεται στην κατάληψη της χώρας από τα γερμανικά στρατεύματα, μία στην έναρξη της Αντίστασης με την υποστολή της γερμανικής σημαίας από Γλέζο-Σάντα, μία στο ΕΑΜ, μία στον ΕΔΕΣ, μία στον ΕΛΑΣ, μία στις απεργίες και στη διαδήλωση στην κηδεία του Κ. Παλαμά, μία στα Καλάβρυτα και στο μπλόκο της Κοκκινιάς, μία αράδα για δωσίλογους και Τάγματα Ασφαλείας, μία παράγραφος στην «ελεύθερη» Ελλάδα και μία παράγραφος στην Απελευθέρωση. Για το Δίστομο και τη μέθοδο των σφαγών σε Καλάβρυτα, Λιγκιάδες και άλλα μέρη τσιμουδιά. Για λεπτομέρειες ούτε λόγος να γίνεται.
2] Ένα από τα 32 περιστατικά που έστειλε ο Δένδιας στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου σε σχέση με τη ΧΑ είναι αυτό του Μαρτίου του 2013: «Κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση για ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στον βρετανικό τηλεοπτικό σταθμό Channel 4 με πρωταγωνιστή υποψήφιο βουλευτή της Χρυσής Αυγής, ο οποίος, αναφερόμενος σε αλλοδαπούς μετανάστες, ακούγεται, μεταξύ άλλων, να λέει ότι «είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε τους φούρνους να τους κάνουμε σαπούνια» διέταξε η Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αθηνών. Η Εισαγγελία ζητεί την εξέταση, ως υπόπτων, αυτών που μετέχουν στο βίντεο και προβαίνουν σε ρατσιστικές δηλώσεις και την κατεπείγουσα ολοκλήρωση της έρευνας προκειμένου να ασκηθούν ποινικές διώξεις. Στο ντοκιμαντέρ ο υποψήφιος βουλευτής χαρακτηρίζει τους αλλοδαπούς «πρωτόγονους, υπάνθρωπους και μιάσματα» και αναφέρει ότι το δέρμα τους μπορεί να γίνει... λαμπατέρ.» Τί έκαναν τότε τα λαλίστατα παπαγαλάκια ακούγοντας ότι κάποιος σύγχρονος «Έλληνας» μίλησε για κρεματόρια και σαπούνια; Τίποτε. Διότι δεν τα είχαν ακόμη ξαμολήσει τ’ αφεντικά τους. Τότε ο Σαμαράς τροχοδρομούσε για να απογειωθεί τον Σεπτέμβριο. Δεν είχαν σφίξει τα γάλατα με την απειλητική εμφάνιση των εκλογών στον ορίζοντα, ώστε να θυμηθούμε τί εστί «ναζισμός». Ακόμη και τώρα, όμως, οι παπαγάλοι και τα ΜΜΕ δεν αναφωνούν «Δεν καίμε ανθρώπους ρε. Δεν είμαστε ναζιστικά κτήνη. Ας θυμηθούμε τί έγινε στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στις Λιγκιάδες και σε πολλά άλλα μέρη της χώρας μας στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής». Και τούτο, διότι αν τα πουν αυτά, ίσως ξυπνήσουν κάτι άλλες μνήμες και δεν συμφέρει. Άσε τις μνήμες να αφυπνίζονται στο διαδίκτυο και στους περιθωριακούς πατριώτες.
