Γράφει ο Βασίλειος Μάργαρης
Σκηνή 1η, 18 Μαΐου 1848 : Στον Καθεδρικό του Αγίου Παύλου της Φρανκφούρτης επικρατεί ένα ευχάριστο χάος, παντρεμένο με ενθουσιασμό. Είναι η μέρα της πρώτης συνεδρίασης, του πρώτου ..
εκλεγμένου κοινοβουλίου της Γερμανίας, το οποίο προέκυψε μετά την Επανάσταση του προηγούμενου Μαρτίου. Σκοπός του, η διαμόρφωση του Συντάγματος, το οποίο θα αποτελούσε το θεμέλιο λίθο για την ενοποίηση των γερμανικών κρατιδίων, μαζί με την Αυστρία και την Πρωσία, σε μια εννιαία χώρα. Η συνεδρίαση έληξε σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 28 Μαρτίου του 1849, ενώ οι Αυστριακοί είχαν στο μεταξύ παρουσιάσει μια δική τους προσέγγιση για το Σύνταγμα στις 4 Μαρτίου. Η όλη καθυστέρηση και η διαρκής διαπραγμάτευση των 800 βουλευτών της Συνέλευσης επί μη ουσιωδών θεμάτων, τη στιγμή που οι ευρωπαϊκές ολιγαρχίες μάζευαν στρατεύματα για την συντριβή της δημοκρατικής έξαρσης στη Γερμανία, οδήγησαν τον απογοητευμένο γερμανικό λαό στην υιοθέτηση της ρήσης «Dreimal 100 Advokaten – Vaterland, du bist verraten; dreimal 100 Professoren – Vaterland, du bist verloren!», ήτοι «3 επί 100 δικηγόροι, πατρίδα είσαι προδομένη, 3 επί 100 καθηγητές, Πατρίδα είσαι χαμένη». Η ρήση είχε να κάνει με τη σύνθεση του κοινοβουλίου, στην οποία πλειοψηφούσαν τόσο οι δικηγόροι όσο και οι καθηγητές, οι οποίοι με τις γελοίες καθυστερήσεις τους κατόρθωσαν να αναβάλουν ιστορικά τη γερμανική ενοποίηση.
Στην Ελλάδα η συγκεκριμένη ρήση πέρασε παραφρασμένη, ως απόφθεγμα του Βίσμαρκ, παρά το γεγονός ότι η μοναδική σχετική ιστορική αναφορά ενυπάρχει σε μια έκδοση της εφημερίδας Deutsche Rundschau το 1901, τρία χρόνια μετά το θάνατό του, όπου σε άρθρο σχετικό με τα πεπραγμένα της τότε Βουλής της Φρανκφούρτης, χρεώνεται στον Βίσμαρκ η φράση «Achtundachtzig Professoren: Vaterland, du bist verloren», δηλαδή, «88 καθηγητές και χάνεται η Πατρίδα». Μάλιστα, στη γλώσσα μας, είτε λόγω του γνωστού μας μαξιμαλισμού, είτε επειδή η εκφορά των γερμανικών αριθμών έπρεπε να συνοδευτεί με αναπόφευκτο στραμπούληγμα της γλώσσας, είτε ακόμη για να γίνει πιο εύηχη η απόδοση στη μετάφραση, τελικά επικράτησε το “Drei Professoren, Vaterland verloren” και μεταφρασμένο «Καθηγηταί τρεις, χάνεται η πατρίς».
Σκηνή 2η, Φεβρουάριος 2014 (μέλλον, Ελλάδα) : Τηλεφωνική συνομιλία εγγονού (28 ετών) με τον παππού του (76 ετών).
Ε : Καλημέρα παππού..
Π : Καλημέρα παιδί μου..
Ε : Παππού, ο μπαμπάς είπε να περάσω αύριο το πρωί να σε πάρω, να πάμε πρώτα στην εφορία για να ανοίξεις βιβλία και μετά στον ΟΑΕΕ να ασφαλιστείς..
Π : Να του στείλεις χαιρετίσματα να δει κανένα γιατρό. Τι έγινε; Τον έβαλαν στον Τειρεσία και δε μπορεί να βγάλει μπλοκ; Καλά να πάθει. Του τα έλεγα εγώ, να μη σκορπάει τις επιταγές εδώ και κει, αλλά.. Και θα γίνω εγώ ρεζίλι στα γεράματα να κάνω τον επιχειρηματία, απόστρατος άνθρωπος..Δεν πάει καλά..
Ε : Όχι ρε παππού, δε μπήκε στον Τειρεσία . Και δεν έχει δώσει επιταγές μετά το 2009 αφού κανείς δεν τις παίρνει. Απλά, ήρθε το πινακίδιό σου από τη χρηματιστηριακή και από όσο φαίνεται το Γενάρη έδωσες 4 εντολές για αγορά Εθνικής και εκτελέστηκαν όλες.
Π : Και τι σχέση έχει αυτό..
Ε : Σύμφωνα με το νέο φορολογικό νόμο παππού, όποιος κάνει πάνω από τρεις συναλλαγές το έτος στο χρηματιστήριο είναι επιτηδευματίας, επαγγελματίας επενδυτής. Πρέπει να ανοίξει βιβλία και να ασφαλιστεί..
Στο σημείο αυτό, ο αναγνώστης διαλέγει την εξέλιξη. Ο παππούς μας αφήνει χρόνους από εγκεφαλικό, ο παππούς αποκληρώνει γιο και εγγονό επειδή δεν τον προειδοποίησαν, ο παππούς κατεβάζει καντήλια, ο παππούς βγαίνει στο αντάρτικο και δεν ασφαλίζεται..
Δε γνωρίζω την ακριβή ταυτότητα του καθηγητού που ανέλαβε να συντάξει το φορολογικό νομοσχέδιο . Ξέρω όμως ότι είναι πανεπιστημιακός καθηγητής και ως τέτοιος μάλιστα, έχει οριστεί και επικεφαλής σε κάποιο κρατικοδίαιτο οργανισμό.
Γνωρίζω επίσης, ότι μετά από τα σαράντα χρόνια δικτατορίας των μετρίων και των καθηγητών που περάσαμε, μάλλον κάποια πράγματα θα πρέπει να αρχίσουν να αναθεωρούνται. Και ειδικότερα η χρήση του λούστρου του πανεπιστημιακού καθηγητή, ως διαβατήριο στα κέντρα αποφάσεων της εξουσίας και δη της νομοθετικής.
Αντιλαμβάνομαι επίσης, ότι ο συγκεκριμένος νόμος πριν έρθει στη Βουλή, θα πρέπει να περάσει πρώτα από διαβούλευση με τους φορείς της αγοράς. Η οποία αναπόφευκτα, θα είναι επιπέδου κολοκυθιάς μεταξύ Καθηγητού/Νομοθέτη και Διαβουλευόμενων. Κάτι της μορφής :
Δ : Δεν είναι δυνατόν να ισχύουν οι τρεις πράξεις στο Χρηματιστήριο προκειμένου κάποιος να χαρακτηριστεί επιτηδευματίας, με εργασιακό μάλιστα αντικείμενο τις επενδύσεις.
Κ/Ν : Τότε να προσθέσουμε στο νόμο μια εξαίρεση που να λέει ότι «εξαιρουμένων των πράξεων στην οργανωμένη αγορά του Χρηματιστηρίου».
Δ : Και με τις πράξεις στην ΕΝ.Α. που δε θεωρείται οργανωμένη αγορά τι θα κάνουμε;
Κ/Ν : Θα προσθέσουμε στο νόμο μια ακόμη εξαίρεση που να λέει ότι «εξαιρουμένων και των πράξεων στη μη οργανωμένη αγορά του Χρηματιστηρίου».
Δ : Και με τις πράξεις στα Παράγωγα τι θα κάνουμε;
Κ/Ν : Θα προσθέσουμε στο νόμο μια ακόμη εξαίρεση που να λέει ότι «εξαιρουμένων και των πράξεων στα Παράγωγα».
Δ : Και με τις πράξεις στο Forex τι θα κάνουμε;
Κ/Ν : Θα προσθέσουμε στο νόμο μια ακόμη εξαίρεση που να λέει ότι «εξαιρουμένων και των πράξεων στο Forex».
Δ : Και αν ένας πατέρας έχει μια εταιρία και θέλει να τη μεταβιβάσει στους τρεις γιούς του τι θα κάνουμε;
Κ/Ν : Θα προσθέσουμε στο νόμο μια ακόμη εξαίρεση που να λέει ότι «εξαιρουμένων και των πράξεων στους γιους, στους γαμπρούς, στην κόρη τη μονάκριβη την πολυαγαπημένη κ.ο.κ .».
Επίσης αντιλαμβάνομαι την ανάγκη του Υπουργείου Οικονομικών να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή, ορίζοντας νέα επαγγέλματα και τοποθετώντας διάφορες δραστηριότητες κάτω από την ομπρέλα του ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΙΑ.
Αν όμως είναι να περάσουν το παραπάνω έκτρωμα, ακόμη και με εξαιρέσεις, τότε θα ήθελα να τους προτείνω ακόμη τρεις περιπτώσεις, αντλώντας παραδείγματα από το περίγυρό μου.
Πρώτη περίπτωση : Ο πατέρας μου, από τότε που τον θυμάμαι έχει μια απίστευτη λόξα με το ΠΡΟΠΟ. Όλα τα παιδιά τα έστελναν οι πατεράδες τους να πάρουν πολιτικές εφημερίδες στο περίπτερο, εμένα με έστελνε να πάρω το ΠΡΟΓΝΩΣΠΟΡ. Η δε μελέτη του, πίσω στις δεκαετίες του 70 και του 80, οι απίστευτες στοίβες με τα δελτία, η ενασχόληση με τη ροή των αποτελεσμάτων και τα αμέτρητα 13άρια που τελικά «χάλασαν» στις καθυστερήσεις, με συντρόφευσαν μέχρι την ημέρα που έφυγα από το πατρικό μου για να κάνω το δικό μου σπιτικό. Για να μην είμαι όμως και άδικος, μια φορά το 1977 θυμάμαι ότι κάναμε large διακοπές και μια το 1982 που πήραμε έγχρωμη τηλεόραση, οφειλόταν στον ΠΡΟΠΟ. Από τότε ουδέν. Αντικειμενικά όμως, τι είναι ο πατέρας μου, πέραν από συνταξιούχος; Ένας επαγγελματίας κυνηγός της τύχης είναι. Επαγγελματίας, άρα Ε-Π-Ι-Τ-Η-Δ-Ε-Υ-Μ-Α-Τ-Ι-Α-Σ. Κατά συνέπεια, στο ίδιο πνεύμα με τον «επαγγελματία επενδυτή των τριών πράξεων στον Χρηματιστήριο», να προστεθεί και διάταξη, η οποία να ορίζει ότι «όποιος καταθέτει περισσότερα από 13 (σαφής ο συμβολισμός) δελτία ΠΡΟΠΟ, ΛΟΤΤΟ, ΚΙΝΟ, ΠΡΟΤΟ κ.ο.κ. κατ΄ έτος, οφείλει να κάνει έναρξη επαγγέλματος στην οικεία εφορία και να ασφαλιστεί ως επιτηδευματίας στον ΟΑΕΕ».
Δεύτερη περίπτωση : O φίλος μου ο Μάνος. 147 κιλά, ζωή να’ χει. Με τις δωδεκάδες τα σουτζουκάκια στου Ρογκότη και τη Διαγώνιο, με τις εξάδες τα πιτόγυρα στο Νικόλα στην Τούμπα, με τη σκάφη τις αστακομακαρονάδες στις Θάλασσες, με την κούτα τα πενηνταράκια του Βαρβαγιάννη. Δηλαδή τι είναι ο Μάνος; Επαγγελματίας καλοφαγάς είναι. Επαγγελματίας, άρα Ε-Π-Ι-Τ-Η-Δ-Ε-Υ-Μ-Α-Τ-Ι-Α-Σ. Στο ίδιο επίσης πνεύμα με τους προηγούμενους, να προστεθεί και διάταξη, η οποία να ορίζει ότι «όποιος καταναλώνει περισσότερα από 33 σουβλάκια την εβδομάδα ή το ισόποσο σε άλλα παρεμφερή εδέσματα, οφείλει να κάνει έναρξη επαγγέλματος στην οικεία εφορία και να ασφαλιστεί ως επιτηδευματίας στον ΟΑΕΕ».
Τρίτη περίπτωση : O κουμπάρος μου ο Γιάννης. Από τους γοητευτικότερους άντρες της Θεσσαλονίκης, ο οποίος εφέτος, επιτέλους, εντάχθηκε στην κατηγορία των παντρεμένων. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια όμως και επί σειρά ετών, ο Γιάννης είχε κάψει καρδιές σε όλο το φάσμα της νυχτερινής Θεσσαλονίκης. Τι ήταν ο Γιάννης, έστω άθελά του, στον πρότερο βίο του; Επαγγελματίας γόης (ο όρος «καμάκι» δε χρησιμοποιείται καθώς εμφανώς ρίχνει το επίπεδο του κειμένου). Επαγγελματίας, άρα Ε-Π-Ι-Τ-Η-Δ-Ε-Υ-Μ-Α-Τ-Ι-Α-Σ. Στο ίδιο επίσης πνεύμα του Νομοθέτη, να προστεθεί και διάταξη, η οποία να ορίζει ότι «όποιος ή όποια, ολοκληρώνει (προσέξτε διακριτικότητα ο νόμος), περισσότερες από 4 σχέσεις το μήνα (μη το ξευτιλίσουμε, γιατί με παραπάνω σχέσεις μάλλον πρέπει να πάει σε άλλο ΣΤΑΚΟΔ), οφείλει να κάνει έναρξη επαγγέλματος στην οικεία εφορία και να ασφαλιστεί ως επιτηδευματίας στον ΟΑΕΕ».
Και για να κλείσω επιτέλους, επανερχόμενος στον Καθηγητή/Νομοθέτη, γεννήτωρα της άποψης ότι όποιος κάνει 3 πράξεις στο χρηματιστήριο είναι ελεύθερος επαγγελματίας. Ειλικρινά προσπαθώ να μπω στο πλαίσιο της νοσηρής του σκέψης, προκειμένου να την ερμηνεύσω και ίσως να τη δικαιολογήσω..
Σκέψη πρώτη : Θα διάβασε σε κάποιο σχετικό με τις κεφαλαιαγορές βιβλίο, τον όρο «επαγγελματίες της αγοράς» και του έμεινε. Άλλωστε είναι γνωστό, ότι οι καθηγητές αυτής της νοοτροπίας, έχουν με τα βιβλία τη σχέση που έχουν οι νοικοκυρές με την ΚΛΙΝΕΞ. Αυτά διαβάζουν, αυτά εμπιστεύονται.
Σκέψη δεύτερη : Θα ήθελε να μείνει στην ιστορία ως αυτός που οριοθέτησε ένα ακόμη επάγγελμα . Αυτό του «επαγγελματία επενδυτή των τριών πράξεων»..
Σκέψη τρίτη : Ein Professor, Markt Kaput (όπου Markt, η αγορά, τα υπόλοιπα είναι γνωστά)..
* Ο κ. Β. Μάργαρης, είναι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Capital Markets Experts A.E. .Και δυνητικά, «μελλοντικός επαγγελματίας επενδυτής των τριών πράξεων».
