Ο βουλευτής Πέλλας Δάνης Τζαμτζής, απασχόλησε αρνητικά την επικαιρότητα, με τις δηλώσεις του για το μισθό του βουλευτή, πήρε όμως τη ρεβάνς με μια εξαιρετική πρωτοβουλία, που βασίζεται σε μια πολύ έξυπνη και βαθιά δημοκρατική ιδέα:
Βλέποντας ότι οι τράπεζες πουλάνε τα "κόκκινα δάνεια", αυτά δηλαδή που δεν μπορούν να εξοφλήσουν οι δανειολήπτες, σε ξένες εισπρακτικές εταιρείες, σε τιμή 26% της οφειλής, προτείνουν στους υπουργούς Οικονομικών και Ανάπτυξης, κ.κ. Στουρνάρα και Χατζηδάκη, να δοθούν τρεις δυνατότητες στους δανειολήπτες των «κόκκινων» δανείων:
- Είτε να επιμηκύνουν τον χρόνο αποπληρωμής τους,
- είτε να τα εξαγοράσουν σε μειωμένη τιμή κατόπιν διακανονισμού με την τράπεζα, ή
- να δοθεί στον οφειλέτη το «προνόμιο της προτεραιότητας» -να ερωτάται εάν θέλει αυτός να αγοράσει το δάνειό του και εφόσον ο ίδιος δεν μπορεί οικονομικά να ανταποκριθεί, να έχει δικαίωμα να προτείνει αυτόν που θέλει να εξαγοράσει το δάνειό του (συγγενικό ή άλλο πρόσωπο), στο ίδιο ποσοστό επί της πραγματικής αξίας του δανείου, όπως αυτό θα πωλείτο σε ξένα funds.
Με απλά λόγια:
Πρακτικά δηλαδή, για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τα χρηματοοικονομικά, η ιδέα είναι η εξής:
Κάποιος πήρε ένα στεγαστικό δάνειο 120.000 ευρώ, πλήρωσε τα 20.000 ευρώ και οφείλει ακόμη 100.000 τα οποία δεν πληρώνει πλέον, επειδή έμεινε άνεργος κ.λ.π.
Η τράπεζα αφού είδε και απόειδε ότι δεν μπορεί να τον αναγκάσει να πληρώσει τα υπόλοιπα 100.000 άρχισε να πιστεύει ότι θα τα χάσει.
Τότε εμφανίζεται ένα ξένο fund -εταιρεία που "παίζει" με λεφτά- και λέει στην τράπεζα: "επειδή δεν πρόκειται να πάρεις τα 100.000, πούλα σε μένα το δάνειο, μετέφερε δηλαδή την απαίτηση σε μένα, ώστε να χρωστάει σε μένα πλέον ο πολίτης. Σου δίνω 26.000 ευρώ".
Η τράπεζα σκέφτεται ως εξής: "έτσι κι αλλιώς, θα χάσω τα 100.000 και δεν θα πάρω ούτε ευρώ. Ας πάρω τα 26.000 που μου δίνει η ξένη εταιρεία".
Έτσι, μεταβιβάζει στα "κοράκια" την απαίτηση και ο πολίτης χρωστάει πλέον 100.000 στο κοράκι, το οποίο όμως έβαλε από την τσέπη του μόνο 26.000. Αν ο πολίτης συνεχίσει να μην πληρώνει δεκάρα, το κοράκι χάνει τα 26.000. Όμως, πιστεύει ότι θα ανακαλύψει κρυφά περιουσιακά στοιχεία ή θα ζορίσει τον πολίτη, να βρει λεφτά ή ο πολίτης θα βρει δουλειά και άρα θα έχει εισοδήματα τα οποία θα κατάσχει ή με κάποιον τρόπο, θα εισπράξει μετά από χρόνια πάνω από τα 26.000 που έδωσε.
Οι βουλευτές λοιπόν έρχονται και λένε:
αντί να πουλήσει η τράπεζα το δάνειο των 100.000 σε ξένο fund για να πάρει τουλάχιστον τα 26.000 και να ησυχάσει το κεφάλι της από τον δύστροπο πελάτη, να της λέει ο δανειολήπτης "πούλα το στον ξάδερφό μου, που έχει τώρα 26.000 -οπότε για την τράπεζα είναι το ίδιο- και θα χρωστάω πλέον στον ξάδερφό μου". Έτσι ο πολίτης γλιτώνει την πίεση από τα κοράκια και χρωστάει πλέον στον ξάδερφό του, που αναλαμβάνει το ρίσκο να πάρει τα 26.000 που έδωσε.
