Επισκέφθηκα το τελευταίο τρίμηνο για επαγγελματικούς λόγους δύο Ασιατικές χώρες, την Μαλαισία και την Κίνα, με ενδιάμεσους σταθμούς Σιγκαπούρη και Hong kong. Επειδή...
μελαγχόλησα εγώ και δεν θα ήθελα να μελαγχολήσουν και οι αναγνώστες δεν θα αναφερθώ στην οργάνωση, ανάπτυξη και υποδομή των μεγαλουπόλεων των παραπάνω κρατών.
Θα παραμείνω στο εξής εντυπωσιακό που με άφησε κυριολεκτικά κατάπληκτο.
Σε όλες τις παραπάνω χώρες, από τον τελευταίο εργαζόμενο αμειβόμενο με 100$ μηνιαίως μέχρι τον γενικό διευθυντή αμειβόμενο από 3.000/20.000$ μηνιαίως εργάζονται 12 ώρες ημερησίως 7 ήμερες την εβδομάδα με ένα Σ/κύριακο REPOS τον μήνα εκ περιτροπής. Στο 12ωρο έχουν μία ώρα lunch break και μισή ώρα coffee break. Λαμβανομένων υπόψη και των τεραστίων αποστάσεων πάνε-έλα χρειάζονται ένα 15ωρο τουλάχιστον ημερησίως.
Όταν επέστρεψα με το καλό και μαζευτήκανε οι φίλοι για να μάθουν τα νέα από την μακρινή Ασία, εγώ εστίασα κυρίως στο παραπάνω και μάλιστα με επαινετική διάθεση και θαυμασμό. Δεν απέφυγα τις αποδοκιμασίες και μετά βίας γλύτωσα το γιουχάρισμα. Τι δεν άκουσα για «υποβάθμιση ποιότητας ζωής» για «μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας» για «σύγχρονα σκλαβοπάζαρα». Από την μεγάλη παρέα στο τρίτο τσιπουράκι αποχώρησαν «αγανακτισμένοι» ένας εξαίρετος γιατρός του ΕΣΥ, ένας επίκουρος καθηγητής πανεπιστημίου, ένας manager μεγάλης επιχείρησης και ο επιστήθιος φίλος μου Θανασάκης, τμηματάρχης σήμερα στον ΟΤΕ.
Τα επιχειρήματά μου ότι ρε παιδιά «και σε ποιόν δεν αρέσει η ποιότητα ζωής τύπου Σκανδιναβίας και όχι μόνο αλλά αυτές οι χώρες την υποδομή τους την κτίσανε πριν από πενήντα και πλέον χρόνια και οι πάσης φύσεως εργαζόμενοι και επιχειρηματίες δεν βγάζανε 30-35 χρόνια γούστα με δανεικά, λαμογιές, συνδικαλιστικές συντεχνίες και λούφα και παραλλαγή» ασφαλώς και δεν έτυχαν καθολικής αποδοχής από την ομήγυρη. Συνεχίζω την απέλπιδα προσπάθεια και επιμένω αγανακτισμένος πλέον εγώ λέγοντας «έχουμε μεγάλη έκτακτη κρίση και στα έκτακτα γεγονότα διαχειριζόμαστε διαφορετικά τα πράγματα. Και το κεφάλι θα σκύψουμε και νερό στο κρασί μας θα βάλουμε και δουλειές που δεν κάναμε θα κάνουμε και τα 8ωρα-Σ/Κύριακα θα ξεχάσουμε και οι manager (και τα αφεντικά) θα κάνουν ταυτόχρονα και τον αποθηκάριο και τον πωλητή και τον τηλεφωνητή και τον οδηγό. Μαγκιές και γούστα ΤΕΛΟΣ. Φτάνει 30-35 χρόνια ασυδοσία στο έπακρο. Τα επόμενα 5 χρόνια δεν δικαιούμαστε ούτε να ομιλούμε ούτε να κρίνουμε. ΔΟΥΛΕΙΑ-ΥΠΝΟ-ΔΟΥΛΕΙΑ και αν βρεθεί και κανένα χάπι να μην χρειαζόμαστε και ύπνο 5 χρόνια ΜΟΝΟ δουλειά. Έτσι μόνο θα σώσουμε τα παιδιά μας και τους σημερινούς 20/30αρηδες που δεν φταίνε σε τίποτα. ΟΙ «κιτρινιάρηδες» με κύρια φαγητά το ρύζι και τα πάσης φύσεως ζωύφια μας βάλανε γυαλιά και σε λίγο θα μας βάλουνε και μάτια».
Τα είπα, ξέσκασα και πιστεύω ότι στο επόμενο τσιπουράκι (μετά από πολλή και αγόγγυστη δουλειά) θα τα βρούμε με τα «τσατισμένα» και «αγανακτισμένα» φιλαράκια μου για να τους πω αυτή την φορά για χαλαρωτικές και πικάντικες ιστορίες από την Ασία.
Και παρακαλώ μην διαβάσω στα σχόλια τα κλασικά, κουραστικά και ανούσια πλέον «δεν φταίμε όλοι για την κρίση» «δεν τα φάγαμε μαζί» «η πλουτοκρατία καλά κρατεί» « τα αφεντικά είναι εκμεταλλευτές» «οι ξένοι μας θέλουν παροικία »κ.λ.π. Αν καίγεται το σπίτι σου, πρώτα το σβήνεις με οποιοδήποτε τρόπο (οποιοδήποτε ΛΕΜΕ) και μετά ψάχνεις να βρεις ποιος έβαλε την φωτιά
.
Προσωπικά ένα πράγμα με έκανε να αναθεωρήσω σχεδόν όλα μου τα είναι και να ενστερνισθώ πλήρως την σημερινή πραγματικότητα. Συνειδητοποίησα γρήγορα ότι οι προ του 2010 εποχές τελείωσαν ανεπιστρεπτί. Δεν τις αναπολώ καν. Τέρμα οι συγκρίσεις που μας ταλανίζουν άσκοπα και ψυχοφθόρα πλέον. Σήμερα γεννηθήκαμε έτσι θα πορευθούμε, έτσι θα νουθετήσουμε την νέα γενιά. Δύσκολα το χωνεύουμε, σαν μόνιμο αγκάθι στον λαιμό είναι. Πιστέψτε με δεν είναι ηττοπάθεια. Το χειρότερο κατά την ταπεινή μου άποψη είναι να συγχέουμε (συνειδητά ή ασυνείδητα) την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια με τον ανελέητο καθημερινό ρεαλισμό. Αυτά πρέπει να τα «παντρέψουμε» πάση θυσία.
Και το εξωφρενικό: Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, την εμπορική έκθεση του Πεκίνου την επισκέφθηκαν στο ίδιο διάστημα 4.750 Έλληνες και 4.850 Αμερικάνοι. Σκεφτείτε την αναλογία μόνοι σας και τι σημαίνει αυτό!!!!!
Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
%20(3).jpg)
