Γράφει ο Γιώργος Βάκος
Αρχης γενομενης της δημοσιονομικης παγκοσμιας κρισης (budget deficit crisis) το 2008, οταν η Εθνικη Τραπεζα κερδιζε ακομη ~1500 ευρω /εργασιμο δευτερολεπτο, το κρατος ξεκινησε ηδη..
απο τον Οκτ.08 να ενισχυει εμεσα ή αμεσα τις τραπεζες (δηλ.μερικους τραπεζιτες), και σε πεντε χρονια δανιστηκε συνολικα ~320 δις ευρω για τον σκοπο αυτον, οταν το ελλ. ΑΕΠ ειναι ~200 δις ευρω και οι συνολικες καταθεσεις επισης.
Για την εξυπηρετηση δε αυτου του χρεους εκοψε τις συνταξεις και τους μισθους καθως και τα ομολογα κατα 52%, και επεβαλε υπερφορολογηση.
Η Ελληνικη οικ. κρίση ήταν αρχικά κρίση χρέους του Δημοσίου, (budget deficit) . ΔΕΝ ηταν Τραπεζική. Έγιναν ανάποδες ενέργειες, διοτι αντί να ελαφρυνουν το Δημόσιο χρέος το φόρτωσαν παραπάνω για να στηρίξουν προληπτικά τους τραπεζίτες και κατ' επέκταση τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες.
Ο ιδιος ο Κινεζος προεδρος μας επισκευτηκε το 2010 και προσεφερε χρηματοδοτηση. Ο Παπανδρεου επισης επισκευτηκε τον Πουτιν για αυτον τον λογο. Ομως ο ΓΑΠ απεριψε αυτες τις προσφορες και τον Μαη 2010 μας πηγε στην επαχθη συμβαση στο ΔΝΤ. Συμφωνα με αυτην την συμβαση παραιτουμαστε απο καθε ασυλια των κυριαρχικων μας δικαιωματων. Παραλληλα απαγορευεται καθε δανειακη συμβαση με τριτους.
Ετσι το δημοσιο χρεος εκτοξευτηκε και κατεστη τεραστιο και μη βιωσιμο (ηδη 200
% του ΑΕΠ εως τωρα), η οικονομια με την λιτοτητα και τις περικοπες δαπανων στραγγαλιστηκε, εκατομμυρια ανεργοι ιδιως απο τον ιδιωτικο τομεα, πολυ μεγαλο ποσοστο των στεγαστικων και καταναλωτικων δανειων στο κοκκινο, η κοινωνια διαλυθηκε, η χωρα διεσυρει διεθνως και 4 ατομα αυτοκτονουν καθε μερα.
Ηδη η Βουλη εχει απαλλαξει απο καθε αστικη ευθυνη οσους υπεγραψαν μνημονια και δανεια. Επισης κατα καιρους εξαιρει απο τις μειωσεις μισθων καποιες κοινωνικες ομαδες δημοσιων υπαλληλων.
Οι κυβερνησεις ακολουθησαν αυτην την οικ. πολιτικη, για να προστατεψουν τις εκλογικες και κομματικες στρατιες τους στο δημοσιο, καθως και τους τραπεζιτες, ενω αυτο που επρεπε να ειχε γινει εξ αρχης ηταν οι αμεσες διαρθρωτικες αλλαγες στο δημοσιο, ωστε ετσι γρηγορα να περασουμε σε πρωτογενες πλεονασμα. Ακομα καλυτερα θα επρεπε να ειχε γινει ηδη απο τις προηγουμενες κυβερνησεις Καραμανλη, ο οποιος δυστυχως δεν τολμησε να υλοποιησει το προγραμμά του περι "επανιδρυσης" του κρατους.
Δεν ειναι λοιπον περιεργο που εκλεγονται ξανα και ξανα τα ιδια κομματα της μεταπολιτευσης,, εστω πλεον με μικρά ποσοστα.
Θα επρεπε να ΜΗΝ ειχε φαρμοστει η αγρια λιτοτητα, αρχης γενομενης το 2010 απο τον ΓΑΠ, ο οποιος μαλιστα ειχε προσλαβει συμβουλό του τον πατριωτη του, τον περιβοητο νομπελιστα οικονομολογο Joseph Stiglitz. Και θα ενδιεφερε εδω να γνωριζαμε τις εισηγησεις του στον ΓΑΠ οσον αφορα την οικονομικη πολιτικη που θα επρεπε να ακολουθησει: Αγρια λιτοτητα ή μη λιτοτητα?
Προσφατα εκανε την εξης δηλωση:
Nobel prize winning economist Joseph Stiglitz, professor at Columbia univercity: "There is no instance of a large economy getting to growth thru austerity. Austerity leads the economy to perform more poorly. It leads το more unemployment, lower wages, more "unequality".
Επισης ο John Maynard Keynes καποτε υποστηριξε οτι “the boom, not the slump, is the right time for austerity”.
Θα επρεπε να ειχε ενισχυθει η υπαρχουσα παραγωγη και οχι οι τραπεζιτες, οι οποιοι με τον πακτωλο που ελαβαν για να εξασφαλησουν την απαιτουμενη ρευστοτητα στο συστημα, παρεκλιναν απο αυτον τον θεσμικο τους ρολο που ειναι η χρηματοδοτηση της οικονομιας, και ηδη καταγραφουν αξιολογα κερδη.
Προσφατα μαλιστα εγινε γνωστο η προθεση (ακουσον ακουσον) να ιδρυθει μια νεα τραπεζα με εδρα το Λουξεμβουργο και με την συμμετοχη της Γερμανικης KfW να στηριξει τις ελλ. μμ. επιχειρησεις.
Προς τι λοιπον ο πακτωλος που λαβανε οι Τραπεζες (εμεση και αμεση στηριξη και "ανακεφαλαιοποιηση"), για να αποζημειωθουνε απο τις ζημιες τους λογω του PSI, την ελλειψη ρευστοτητας λογω της ελλειψης καταθεσεων, και λογω των μη εξυπηρετουμενων δανειων, την στιγμη που θα αναλαβουν αλλοι την χρηματοδοτηση των επιχειρησεων και την στιγμη που κυνηγανε τους "κοκκινους" δανειοληπτες και τους απειλουν με τις εισπρακτικες και με κατασχεσεις?
Προσφατη αποφαση του δικαστηριου της Ευρωπαϊκης Ζωνης Ελευθερων Συναλλαγων (ΕΖΕΣ) καθιστά σαφές ότι ΔΕΝ είναι ευθύνη της χώρας στην οποία μια τραπεζική εταιρεία έχει την έδρα της, να καλύπτει τα έξοδα των εγγυήσεων του τραπεζικού της συστήματος, καθώς και ότι ο μηχανισμός του δίχτυ ασφαλείας πρέπει να χρηματοδοτείται από τις ίδιες τις τράπεζες.
Είναι το αντίθετο από αυτό που έχει καθιερωθεί, από το 2007 και την αρχή των επαναλαμβανόμενων χρηματοπιστωτικών κρίσεων, για να σωθούν οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών με τις πλάτες της κοινότητας. Οι κυβερνήσεις των βιομηχανικών χωρών έδωσαν την εγγύηση τους προς τις τράπεζες στο χείλος της χρεοκοπίας των χωρών τους, χωρίς αιτιολόγηση, χρησιμοποιώντας δημόσια κονδύλια για τη διευκόλυνση των ταμειακών ροών των τραπεζών. Την ίδια στιγμή, οι κυβερνώντες άρχισαν να σφυρηλατήσουν την ιδέα ότι το φταίξιμο άνηκε στο πληθυσμό. Αυτή η εκστρατεία είχε και έχει ως στόχο να πείσει τους πολίτες ότι πρέπει να αποδέχονται τις μειώσεις στους μισθούς τους, την υποβάθμιση της κοινωνικής κάλυψης, την αύξηση της ανασφάλειας και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας.
Οι λαοί ΔΕΝ ευθύνονται και ΔΕΝ συμφωνούν με τα μέτρα λιτότητας που τους επιβάλλονται. Η απόφαση αυτή του δικαστηριου της Ευρωπαϊκης Ζωνης Ελευθερων Συναλλαγων αποδεικνύει τη νομιμότητα της γνώμης των λαών και ως εκ τούτου αποδείχνει τον μη νομιμοποιημένο χαρακτήρα αυτών των μέτρων λιτότητας.
Ηδη η σύνοδος κορυφής της ευρώζωνης που πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιουνίου 2012 αναγνώρισε ότι είναι "επιτακτικά" αναγκαίο να "σπάσει ο φαύλος κύκλος μεταξύ τραπεζών και κρατών" που αποδυναμώνει τα οικονομικά των χωρών της ζώνης του ευρώ σε σημείο που απειλεί την ίδια την ύπαρξη της ΟΝΕ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: ΕΓΙΝΑΝ ΤΑ ΕΞΗΣ ΒΑΣΙΚΑ ΛΑΘΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ:
1/ Επιβαρυναν το δημοσιο χρεος αντι να το ελαφρυνουν.(κυριως με το να στηριζουν τις Τραπεζες και οχι την παραγωγη).
2/ Εγιναν περικοπες και λιτοτητα σε λαθος κατευθυνση. δηλ. στραγγαλισαν την οικονομια αντι να περικοψουν τον δημοσιο πυρηνα, ο οποιος εμεινε σχεδον ανεπαφος.
Το παρακατω σχεδιαγραμμα αποδειχνει την αναλογικη σχεση μεταξη ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ και ΥΦΕΣΗΣ:
Η αγρια λιτοτητα δημιουργει μεγαλη υφεση:
The horizontal axis shows austerity measures—spending cuts and tax increases—as a share of GDP, as estimated by the International Monetary Fund. The vertical axis shows the actual percentage change in real GDP. As you can see, the countries forced into severe austerity experienced very severe downturns, and the downturns were more or less proportional to the degree of austerity.
