αδίστακτο αγώνα των μυστικών υπηρεσιών να διεισδύσουν στις απόρθητες περιοχές κρατών και κομμάτων για να μάθουν τα πάντα.
Πώς;
Χρησιμοποιώντας τον πλέον πανάρχαιο τρόπο, δηλαδή τον προδότη άνθρωπο αλλά και τις εξελιγμένες μορφές τεχνολογίας, χάρη στις οποίες το σύστημα της πληροφοριακής εξουσίας μπορεί να κρυφακούει αρχηγούς κρατών, ηγέτες κινημάτων, καθοδηγημένες ερωμένες, αθυρόστομες συζύγους υπόπτων και χρήσιμους επιστήμονες.
Ο συγγραφέας αρχίζει το βιβλίο με μια ιστορία, που αιφνιδιάζει. Τον Ιανουάριο του 1983, επί «Αλλαγής», ο αρχηγός της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών ενημερώνει τον ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος, Χαρίλαο Φλωράκη, πως στα ανώτατα κλιμάκια του Κόμματος εργαζόταν εδώ και χρόνια πληρωμένος πράκτορας παριστάνοντας τον σεμνό και εργατικό κομμουνιστή.
Ο συγγραφέας – στέλεχος τότε του ΚΚΕ και στενός συνεργάτης του γενικού γραμματέα συμμετέχει στη διαδικασία αποπομπής του χαφιέ μέσα σε ένα κλίμα μυστικότητας και βουβής οργής. «Καλύτερα να μην έγραφα τη ιστορία αυτού του πράκτορα στο Κόμμα.
Καλύτερα, καθώς, τριάντα χρόνια μετά, το 2013, τη μεγάλη χρονιά της κυβερνοκατασκοπείας, ένας ανεμοστρόβιλος συμβάντων με παρέσυρε πολύ μακριά, μέχρι τα άδυτα του κόσμου των μυστικών υπηρεσιών και τα σκοτάδια του Διπλού Ανθρώπου» σημειώνει ο μυθιστοριογράφος και συνεχίζει: «Μακάρι να συνέχιζα να λέω την ιστορία του μ΄ ένα ποτήρι κρασί σε μικρές συντροφιές. Έλα, όμως, που φοβάμαι μη χαθεί, μη δεν απομείνει κανείς που να την έχει ζήσει από πρώτο χέρι και να μπορεί να την αφηγηθεί». Καταλήγει: «Ο Κόκκινος Κάβουρας βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία γραμμένη σαν παραμύθι».
Στα επόμενα κεφάλαια ο Μίμης Ανδρουλάκης, μιλώντας πάντα σε πρώτο πρόσωπο προς τον αναγνώστη, αφηγείται την έρευνά του σε υποθέσεις πρακτόρων -ανδρών και γυναικών- από την ασπρόμαυρη εποχή του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου έως τη σημερινή πολύχρωμη ψηφιακή περίοδο με την ιντερνετική κατασκοπεία, τις… ιδιωτικές CIA και τους πανεπιστημιακούς συνεργάτες. Αφήνοντας να αιωρείται η απορία στον αναγνώστη για τα αίτια που έκαναν τον υπεράνω πάσης υποψίας «σύντροφό» του, έμμισθο πληροφοριοδότη της ΚΥΠ, και με σεβασμό προς τον «Χαρίλαο», επιχειρεί μια λογο-τεχνική καταβύθιση: Από τον δαιμόνιο υπόκοσμο της κατασκοπείας στον εσώτερο κόσμο της ψυχής αυτού που προδίδει «επί χρήμασι», αλλά και αυτού που παίζει τον διπλό ρόλο για λόγους ιδεολογίας, όπως ήταν η περίπτωση του Βρετανού διπλού κατάσκοπου και κρυφοκομμουνιστή Κιμ Φίλμπυ, ο οποίος βοήθησε με απόρρητες πληροφορίες τη Σοβιετική Ένωση. Ο Ανδρουλάκης εμβαθύνει στα ψυχολογικά και νευρολογικά αθέατα των διχασμένων ανά την Ιστορία «διπλών ανθρώπων». Μεταξύ των απίθανων ιστοριών που παρουσιάζει είναι και αυτή του Ρομάν Μαλινόβσκι. Ο εμφανιζόμενος ως συνειδητός μπολσεβίκος –αρχισυντάκτης και ταμίας της εφημερίδας «Πράβντα», έμπιστος του αρχηγού της Οκτωβριανής Επανάστασης- καταγγέλθηκε από μπολσεβίκο ότι ήταν πράκτορας της τσαρικής μυστικής υπηρεσίας «Οχράνα».
Ο Λένιν όμως δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ένας κοντινός του άνθρωπος έπαιζε διπλό ρόλο και ανέθεσε στον ίδιο να προβεί σε έρευνα της καταγγελίας…
Επιμύθιο: Το ακατανίκητο όπλο των προδοτών είναι η απροσδιόριστος ψυχική δίοδος που μένει «αφύλακτη» στα τρίσβαθα του ανθρώπου. Και δεν είναι άλλη από την εμπιστοσύνη που καταφέρνουν να κερδίζουν τέτοιοι τύποι εξαπατώντας και διαισθητικούς επαναστάτες. Στην περίπτωση του Μαλινόβσκι, ακόμη και μεγάλος Λένιν …την πάτησε.
Μιλάμε για ένα απολαυστικό βιβλίο λογοτεχνίας - ντοκιμαντέρ, που ρίχνει φως στους σκοτεινούς ανθρώπους και μηχανισμούς των μυστικών υπηρεσιών. Με συμβολιστικό τίτλο τον κάβουρα, αυτό το πεπλατυσμένο καρκινοειδές με δαγκάνες. Που κινείται μόνο πλαγίως…
πηγή: ΑΠΕ
