Ένα καινούριο βιβλίο, του πρώην δημάρχου Θεσσαλονίκης και υπουργού, Σωτήρη Κούβελα, κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα από....
τις εκδόσεις ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ.
Κάτω από τον τίτλο «ΒΙΩΜΑΤΑ, Πενία τέχνας κατεργάζεται» δίνονται απαντήσεις στο ερώτημα : «υπάρχει ελπίδα ή να τα παρατήσουμε;». Εδώ που φθάσαμε, μήπως η απόφαση «αποθανέτω η ψυχή μας μετά των αλλοφύλων» οδηγεί τελικά στη λύτρωση; Και αν όχι, τι;
Ο Σωτήρης Κούβελας στο σύντομο εισαγωγικό σημείωμά του μας προϊδεάζει για όσα ακολουθούν και για την απάντηση που δίνει ο ίδιος και 32 συνεργάτες που «συγγράφουν», μαζί του, το βιβλίο.
«Οι συνεργάτες, που αποτελούν τους ήρωες αυτού του βιβλίου με το παράδειγμά τους, χωρίς φλυαρίες και βαττολογίες, δίνουν την απάντηση: Ναι, υπάρχει ελπίδα και προοπτική. Η καταστροφή δεν είναι αναπόφευκτη, να μην παραδοθούμε στο μοιραίο! Η «πτωχεία» να κινητοποιήσει με ευρηματικότητα και έξυπνες λύσεις τον ιδιωτικό και δημόσιο βίο σε δράσεις, συνεργασίες, δίκαιες διεκδικήσεις, επιλογή κατάλληλης ηγεσίας σύμφωνα με το γνωμικό «πενία τέχνας κατεργάζεται» και προπάντων «με λογισμό και όραμα».
Θα διαβάσετε, λοιπόν, για πράξεις σοφών και «ασόφων» αλλά πολύ σοφών, επωνύμων και ανωνύμων, διοικούντων και διοικουμένων. Εγώ τις έκρινα σπουδαίες. Θα το κρίνετε κι εσείς. Πιστεύω, θα συμφωνήσουμε. Πρόκειται για πράξεις σε περιόδους ισχνών αγελάδων με αποτελέσματα μετρήσιμα και πολλές φορές εντυπωσιακά, που μπορούν να παρακινήσουν κι άλλους σε μίμηση ή να γεννήσουν νέες ιδέες.
Οι πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου δεν είχαν στην διάθεσή τους χρήματα, πακέτα Ντελόρ, ΕΣΠΑ, δάνεια, ευκολίες. Είχαν όμως αγάπη για τους συμπολίτες, σεβασμό στο δημόσιο χρήμα, θέληση και ψυχή. Δεν ζητούσαν, πρόσφεραν. Μετά ακολούθησαν κι άλλοι. Τα πρόσωπα γίνονταν ομάδες και οι ομάδες «κίνημα», σε πολλούς τομείς του δημόσιου βίου, στην νεολαία, στο κόμμα, στα σωματεία, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην δημόσια διοίκηση, με αίτημα για κράτος δίκαιο και αποτελεσματικό.
Θα διαβάσετε ακόμη σκέψεις και πράξεις γραμμένες από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές. Έστειλαν τα κείμενά τους ανταποκρινόμενοι σε δική μου παράκληση, να μας θυμίσουν κάτι που κρατούν ως σημαντικό και αξιομνημόνευτο από την κοινή μας πορεία και συνεργασία.
Την κάθε σελίδα που ακολουθεί διαπερνάει η εύγλωττη σιωπή των ανώνυμων εθελοντών, συνεργατών μου. Σ’ αυτούς αφιερώνεται το βιβλίο».
Ο ΕΚΔΟΤΗΣ
