Isrtaelhayom 4.10.2013Του Dror Eydar
Πολλοί Χριστιανοί του Ισραήλ νιώθουν ότι η ιστορία τους, ο πολιτισμός και η κληρονομιά τους έχουν κλαπεί από τους Μουσουλμάνους Άραβες στην περιοχή ενώ αισθάνονται έναν
πολύ ισχυρότερο δεσμό με τους Εβραίους του Ισραήλ • Το Εβραϊκό κράτος είναι το μόνο μέρος όπου είμαστε προστατευμένοι, λένε.
Δεν ήταν απλώς ένα συνέδριο. Ακόμη και η λέξη "ιστορικό" δεν θα το δικαίωνε. Επρόκειτο λίγο-πολύ για τη μεταστροφή ενός αρχαίου προτύπου.
Για πολύ καιρό είχαμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε τη Μέση Ανατολή ως μια Αραβική περιοχή. Αυτή η περιοχή όμως - η συντριπτική έκταση της οποίας δεν ήταν αρχικά Αραβική - κατακτήθηκε τον 7ο έβδομο αιώνα από φυλές που προέρχονταν από την Αραβική Χερσόνησο. Αυτές επέβαλαν τη θρησκεία, τον πολιτισμό και τη γλώσσα τους στον γηγενή πληθυσμό και, ως επιστέγασμα, αξίωσαν την κυριότητα της γης του.
Ωστόσο, οι κοινωνικές και διπλωματικές θύελλες που μαίνονται σήμερα γύρω μας έχουν αρχίσει ν’ αντικρούουν αυτή τη μονολιθική άποψη μεταξύ των διαφόρων εθνοτικών ομάδων των οποίων οι ταυτότητες είναι ουσιαστικά διαφορετικές από εκείνες που τους έχουμε νωχελικά προσδώσει και οι φωνές τους αρχίζουν ν’ ακούγονται δυνατά και καθαρά: "Δεν είμαστε Άραβες", λένε. "Είμαστε Χριστιανοί που μιλούν Αραβικά".
Στο συνέδριο "Ισραηλινοί Χριστιανοί: Σπάνε τα δεσμά; Η έλευση μιας ανεξάρτητης Χριστιανικής φωνής στο Ισραήλ" που πραγματοποιήθηκε στην Ιερουσαλήμ, οι Χριστιανοί αντιπρόσωποι του Ισραήλ ανέβηκαν στο βήμα ο ένας μετά τον άλλον και χαιρέτησαν το κοινό μ’ ένα "moadim l'simcha" ("ώρες χαράς"- μια κοινή Εβραϊκή ευχή για καλές ειδήσεις). Ο πρώτος ομιλητής ήταν ο αιδεσιμότατος Gabriel Naddaf, ένας Ελληνορθόδοξος ιερέας στη Ναζαρέτ και πνευματικός ηγέτης του Ισραηλινού Χριστιανικού Φόρουμ Στρατολόγησης (Israeli Christian Recruitment Forum). Ο Naddaf είναι ένας εντυπωσιακός άνδρας που μιλάει μ’ έναν συγκρατημένο τόνο αλλά, παρόλα αυτά, δείχνει ευφράδεια και αποφασιστικότητα. "Είμαι εδώ για ν’ ανοίξω τα μάτια των ανθρώπων", είπε. "Αν θέλουμε ν’ αποφύγουμε τα ψέματα στις ψυχές μας και στο ευρύ κοινό, πρέπει να πούμε ξεκάθαρα και αταλάντευτα: αρκετά!"
"Το Χριστιανικό κοινό θέλει να ενσωματωθεί στην Ισραηλινή κοινωνία κόντρα στις επιθυμίες της παλιάς ηγεσίας του. Υπάρχουν εκείνοι που συνεχίζουν να μας σπρώχνουν στο περιθώριο κρατώντας μας θύματα ενός εθνικισμού που δεν είναι δικός μας και μιας σύγκρουσης που δεν έχει καμιά σχέση με μας", τόνισε.
Ο Naddaf μίλησε για τις Χριστιανικές ρίζες, φυτεμένες βαθιά σ’ αυτή τη γη από την αυγή του Χριστιανισμού. Εδώ είναι που πρωτοεμφανίστηκε το δόγμα του Ιησού Χριστού. Η Χριστιανική πίστη, είπε, αναδύθηκε από την Εβραϊκή πίστη και τις Βιβλικές της ρίζες. Για τον Naddaf, αυτό που συνέβη τον 7ο έβδομο αιώνα ήταν μια Αραβική εισβολή από την οποία υπέφεραν και οι Χριστιανοί,. Πρόσθεσε ότι δεν είναι πολύ περήφανος και για τις Χριστιανικές σταυροφορίες και κράτησε αποστάσεις απ’ αυτές.
Ερωτηθείς για τη δεινή κατάσταση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Χριστιανοί στα Αραβικά κράτη, απάντησε ότι, η συνειδητοποίηση ότι το Ισραήλ είναι η μοναδική χώρα στην περιοχή που προστατεύει τη Χριστιανική της μειονότητα, ώθησε πολλούς Αραβόφωνους Χριστιανούς του Ισραήλ ν’ αναπτύξουν την επιθυμία να συνεισφέρουν στο Ισραηλινό κράτος. Έτσι δημιουργήθηκε και το Ισραηλινό Φόρουμ.
Ο Naddaf παρέθεσε τα λόγια του ιδρυτή του Φόρουμ, Ταγματάρχη Ihab Shlayan, ο οποίος φέρεται να είπε: "Οι Χριστιανοί δεν θα μετατραπούν σε ομήρους ούτε θα επιτρέψουν στους εαυτούς τους να ελέγχονται από εκείνους που επιθυμούν να τους επιβάλουν την εθνικότητα, τη θρησκεία και τον τρόπο ζωής τους. Δεν θα συμφωνήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από τις ομάδες που ελέγχουν τους δρόμους. Θέλουμε να ζήσουμε στο Ισραήλ - αδέλφια στα όπλα και αδέλφια στην ειρήνη. Θέλουμε να σταθούμε φρουροί και να υπηρετήσουμε ως η πρώτη γραμμή άμυνας σ’ αυτούς τους Αγίους Τόπους, το κράτος του Ισραήλ".
"Έχουμε σπάσει το φράγμα του φόβου", πρόσθεσε ο Naddaf. Έχει έρθει η ώρα ν’ αποδείξουμε την αφοσίωσή μας, να πληρώσουμε τα οφειλόμενα και ν’ απαιτήσουμε τα δικαιώματά μας". Μίλησε τέλος για τις απειλές θανάτου που αντιμετωπίζουν αυτός και οι φίλοι του και πρόσθεσε ότι, παρά τις δυσκολίες, προχωρούν μπροστά "επειδή το κράτος του Ισραήλ είναι η καρδιά μας. Το Ισραήλ είναι ένα ιερό κράτος, ένα ισχυρό κράτος, και οι κάτοικοί του, Εβραίοι και Χριστιανοί παρόμοια, είναι ενωμένοι κάτω από μια Διαθήκη".
Ο Naddaf ακολουθήθηκε στο βήμα από τον υπολοχαγό Shaadi Khalloul, εκπρόσωπο του Ισραηλινού Φόρουμ και αξιωματικό της Ταξιαρχίας Αλεξιπτωτιστών του Ισραηλινού Στρατού. Ο Khalloul, μελετητής της ιστορίας της Χριστιανικής πίστης στην περιοχή, μίλησε για την ταυτότητα της Ανατολικής Χριστιανοσύνης που είχε απογυμνωθεί από το λαό της. Τα τελευταία τρία χρόνια, αντιπαρατίθεται με το Υπουργείο Εσωτερικών του Ισραήλ για την αναγνώριση της κοινότητας του ως Αραμαϊκής Χριστιανικής.
Είμαστε "B'nei Keyama" που σημαίνει σύμμαχοι στα Αραμαϊκά, είπε. Δεν έχει τίποτα εναντίον των Αράβων αλλά δεν είναι απλά η ταυτότητά του. Είναι ιδιαίτερα προβληματικό γι’ αυτόν επειδή η συσχέτισή του με Άραβες τον σέρνει σε μια σύγκρουση που δεν είναι δική του, που είναι εντελώς ενάντια στη θέλησή του.
Σύμφωνα με τον Khalloul, ο τρόπος ενσωμάτωσης στην Ισραηλινή κοινωνία περνάει μέσα από τη θητεία στον Ισραηλινό Στρατό - τον οποίο περιέγραψε ως χωνευτήρι - αλλά και μέσα από την εκπαίδευση. Αποδεικνύεται ότι ο Χριστιανικός πληθυσμός του Ισραήλ δεν είναι εκπαιδευμένος στην ιστορία του, μόνο στην ιστορία των Αράβων και του Ισλάμ.
Ο τυπικός Χριστιανός μαθητής νομίζει ότι ανήκει στον Αραβικό λαό και το Ισλαμικό έθνος αντί να μιλά για τους ανθρώπους με τους οποίους μοιράζεται πραγματικά τις ρίζες του - τους Εβραίους - η καταγωγή των οποίων είναι στη Γη του Ισραήλ".
Επιτείνοντας αυτό το σημείο, ο αιδ. Naddaf παρενέβη λέγοντας: "Είναι αδιανόητο να μεγαλώνουν τα παιδιά μας με την ιστορία της Νάκμπα και το μίσος κατά των Εβραίων και να μην διδάσκονται την ιστορία τους".
Δεν ήταν τυχαίο που ο Khalloul επέλεξε την Αραμαϊκή λέξη για τους συμμάχους για να περιγράψει τον λαό του. Κατά την άποψή του, οι Ισραηλινοί Χριστιανοί δεν είναι μισθοφόροι, όπως θα μπορούσαν να εκληφθούν, αλλά ουσιαστικά σύμμαχοι. "Θέλουμε να υπερασπιστούμε την ιερή γη μαζί με τους Εβραίους", επέμεινε. Ανέφερε τη στήριξη των Χριστιανών για τη δημιουργία μιας εθνικής πατρίδας για τους Εβραίους στην επιτροπή UNSCOP το 1947. Σε επιστολή τους προς την επιτροπή τότε, οι Μαρωνίτες είχαν απορρίψει οποιαδήποτε αναφορά της γης του Ισραήλ ως Αραβικής.
Ο Khalloul αποκάλυψε επίσης ότι η παγκόσμια Χριστιανοσύνη τους στήριξε αλλά απέφυγε να το γνωστοποιήσει λόγω του ότι οι Χριστιανοί στη Μέση Ανατολή είναι όμηροι στα χέρια Ισλαμικών δυνάμεων.
Σχολιάζοντας τη συνεχιζόμενη συζήτηση γύρω από το θέμα ενός Εβραϊκού δημοκρατικού κράτους σε αντιδιαστολή μ’ ένα λεγόμενο κράτος όλων των πολιτών του, ο Khalloul δήλωσε ότι προτιμά ένα Εβραϊκό κράτος που φροντίζει όλους τους πολίτες του από ένα κράτος που κυβερνάται απ’ όλους χωρίς όμως μια Εβραϊκή ταυτότητα.
"Αρκετές δεκαετίες πριν, το 80% του πληθυσμού του Λιβάνου ήταν Χριστιανοί", υπενθύμισε "αλλά η Μουσουλμανική μειονότητα του 20% τους επέβαλε την Αραβική της ταυτότητα και πολλοί απ’ αυτούς έφυγαν. Σήμερα, μόνο το 35% του πληθυσμού είναι Χριστιανοί".
Και η Συρία, πρόσθεσε, περιλαμβάνει Χριστιανούς και Κούρδους που δεν είναι Άραβες. "Πού είναι ο σεβασμός για τις ομάδες αυτές; Για την ιστορία τους και τον πολιτισμό τους;" Μόνο σ’ ένα Εβραϊκό κράτος, κατέληξε, έχουν οι διαφορετικές ομάδες το δικαίωμα να υφίστανται.
Στη συνέχεια παρενέβη ο Naddaf λέγοντας: "Αυτή δεν είναι απλά η γνώμη [του Khalloul]. Ολόκληρο το φόρουμ συμμερίζεται την άποψη αυτή".
Ο τελευταίος εκπρόσωπος που πήρε το λόγο ήταν ο Λοχαγός Bishara Shlayan του οποίου η πρωτοβουλία για τη δημιουργία του Χριστιανικού Ισραηλινού Κόμματος αναφέρθηκε για πρώτη φορά στην Israel Hayom τον περασμένο Ιούλιο. Μετά από εκείνο το άρθρο, ο Shlayan βομβαρδίστηκε με αντιδράσεις απ’ όλον τον κόσμο.
"Μεγαλώσαμε με τ’ Αραβικά πολιτικά κόμματα", είπε, "τους κομμουνιστές και στη συνέχεια την Εθνική Δημοκρατική Συνέλευση. Με τον καιρό συνειδητοποίησα που μας πηγαίνουν οι Άραβες - μόνο εναντίον του Ισραήλ".
Πρόσθεσε ότι το Ισλάμ επιβάλλεται στους Χριστιανούς της περιοχής. Έτσι, για παράδειγμα, η αρχαία "Πηγή της Μίριαμ" εξελίχθηκε σε "Πηγή της Ναζαρέτ". Στα νιάτα του, είχε λάβει μια κόκκινη σημαία, αφηγήθηκε. Σήμερα όμως, αναστέναξε, "τα παιδιά μας μεγαλώνουν με την πράσινη σημαία, με την αντι-Ισραηλινή κουλτούρα".
"Πρέπει να δημιουργήσουμε μια διαφορετική κουλτούρα", συνέχισε. "Πρέπει να μοιράζουμε Ισραηλινές σημαίες σε κάθε παιδί. Η εκπαίδευση αρχίζει εδώ. Μπαίνεις σ’ ένα σχολείο στη Ναζαρέτ και δεν βλέπεις ούτε μια Ισραηλινή σημαία. Δεν την αναγνωρίζουν. Βλέπεις μόνο Παλαιστινιακές σημαίες".
Ο Shlayan γνωρίζει καλά τους ισχυρισμούς που θέλουν τους Ισραηλινούς Χριστιανούς να μην έχουν όλα τα δικαιώματα που δικαιούνται. "Αυτό μπορεί να ισχύει", είπε, "αλλά πρέπει ν’ αρχίσεις δηλώνοντας την αφοσίωσή σου στη χώρα σου και να την υπηρετήσεις. Το πιστεύω αυτό".
Όλα τα παραπάνω είναι μόνο ένα μέρος των όσων ειπώθηκαν στο πρόσφατο συνέδριο της Ιερουσαλήμ.
Η πορεία των Χριστιανικών κοινοτήτων προς την καρδιά της Ισραηλινής συναίνεσης έχει μια εικονοκλαστική σημασία. Θυμίζει το σπάσιμο των ειδώλων από τον Αβραάμ και ως εκ τούτου το σπάσιμο ορισμένων συμβάσεων και προτύπων σκέψης. Αυτό είναι σημαντικό όχι μόνο σε διαθρησκευτικό και θεολογικό επίπεδο αλλά και στις προσπάθειες του Ισραήλ ν’ αποδείξει τα δικαιώματά μας στον κόσμο. Τμήματα του Χριστιανικού κόσμου μας βλέπουν ως τους σταυρωτές των Παλαιστινίων, έστω κι αν αυτό δεν θα μπορούσε ν’ απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Επομένως, όταν οι Ισραηλινοί Χριστιανοί στέκονται στο πλευρό του κράτους του Ισραήλ και διακηρύσσουν ότι αυτό είναι η Γη του Ισραήλ και όχι η Παλαιστίνη και ότι οι Εβραίοι δεν έκλεψαν αυτήν τη γη αλλά μάλλον επέστρεψαν στην πατρίδα τους όπως προφήτευσε η Βίβλος, αυτό έχει ανυπολόγιστη σημασία.
Εμείς, ως κοινωνία και ως κράτος, πρέπει ν’ αγκαλιάσουμε αυτά τα θαρραλέα άτομα που μίλησαν από τα κατάβαθα της καρδιάς τους. Πρέπει να τους βοηθήσουμε, να τους φροντίσουμε και να τους εντάξουμε στην κοινωνία μας. Και εξίσου σημαντικό, πρέπει να προστατεύσουμε τις ζωές τους. Οι ζωές μας και το μέλλον μας εξαρτώνται απ’ αυτό.
