Γράφει ο Θάνος Τάκης
Δυστυχώς, όπως πολύ εύστοχα μου γράφει ένας καλός μου φίλος, δεν είναι άγνωστη σε πολλούς πολιτικούς της χώρας μας η φράση «πολιτική είναι να λες ό,τι θα ήθελες να γίνει, και όχι να κάνεις αυτό που λες».
Ας το έχουμε υπόψιν μας αυτό, σε πέντε μήνες οπότε και θα έχουμε δημοτικές εκλογές. Και θα κληθούμε να εκλέξουμε πολιτικούς άνδρες και γυναίκες. Οι οποίοι, κατόπιν, θα έχουν ρόλο στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας, εφόσον αναλάβουν τη δημαρχία και εκ των πραγμάτων θα ασχοληθούν με θέματα που αφορούν στον τρόπο που ζούμε ή εργαζόμαστε, δια της πολιτικής τους.
Δεν είναι άγνωστο, σε μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων, ότι οι πολιτικοί, ως υποψήφιοι, συχνά υπόσχονται πολλά. Αλλά συνήθως, ψεύδονται. Δεν είναι άγνωστο επίσης, ότι ψεύδονται είτε απροκάλυπτα, είτε κεκαλυμμένα. Διότι και η υπονόηση, εφόσον δεν οδηγεί στην αλήθεια, ψέμα είναι.
Μαέστρος της υπόνοιας υπήρξε πρόσφατα ένας Αμερικανός υποψήφιος επ’ ονόματι Dave Wilson. Ο κ. Wilson το είχε καημό και βάσανο να εκλεγεί στο διοικητικό συμβούλιο της διοίκησης των κοινοτικών κολεγίων στο Χιούστον του Τέξας. Μόνο που υπήρχε ένα σοβαρό πρόβλημα. Ο Wilson είναι υπερσυντηρητικός, χαρακτηρισμένος ρατσιστής και λευκός, ευρισκόμενος επιπλέον, σε νομική διαμάχη με το Δημοκρατικό Κόμμα, σε περιοχή όπου η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος είναι Δημοκρατικοί αφροαμερικάνοι.
Γνωστό τοις πάσι, ότι για πολλά είναι ικανοί ορισμένοι πολιτικοί, πολλά μπορούν να κρύψουν, ακόμη και τις απόψεις τους να απαρνηθούν για να εκλεγούν, αλλά για το χρώμα του δέρματος, δεν γίνεται τίποτε!. Οπότε, εκλογική πανωλεθρία, για τον λευκό τολμητία κ. Wilson;
Όχι, βέβαια! Ο Wilson εξελέγη, έστω και με οριακή διαφορά 26 ψήφων, κερδίζοντας στο νήμα τον επί 24 χρόνια κατέχοντα την εκλεκτή θέση, Bruce Austin, αφροαμερικανό, φυσικά, στην καταγωγή, όπως υποθέτω ότι υποθέσατε! Γράψτε το ποσοστό: 50,1% προς 49,9% του αντιπάλου.
Τούτο συνέβη επειδή συνέλαβε μια καινοφανή ιδέα. Υλοποίησε διαφημιστική εκστρατεία με ιδιότυπη προσέγγιση, την οποία ο αντίπαλός του χαρακτήρισε ‘αηδιαστική’. Εφόσον ένας λευκός τύπος δεν θα είχε καμιά ελπίδα σε μια πλειοψηφούσα σε αφροαμερικανούς περιοχή, τότε, ο Wilson σκέφτηκε να ξεγελάσει τους ψηφοφόρους ώστε να πιστέψουν ότι κι εκείνος είναι... μαύρος!
Κι έτσι, τύπωσε προεκλογικά έντυπα στα κείμενα των οποίων υπονοούσε ότι ο ίδιος είναι μαύρος. Στην ιστοσελίδα του, δεν υπήρχε πουθενά δική του φωτογραφία. Στις λοιπές φωτογραφίες που επέλεξε, εμφανίζονταν χαμογελαστοί αφροαμερικάνοι οι οποίοι έλεγαν «σας παρακαλούμε ψηφίστε τον φίλο και γείτονά μας Dave Wilson»1.
Σε έντυπό του εμφανιζόταν πηχιαίος τίτλος όπου τον παρουσιάζει να πολιτεύεται «Με την υποστήριξη του Ron Wilson»2, αναγνωρίσιμο κι εκτιμητέο όνομα για τους ψηφοφόρους του Χιούστον, εφόσον επρόκειτο για αφροαμερικάνο βουλευτή της περιοχής. Μόνο που με πολύ μικρά γράμματα, κάτω από την επικεφαλίδα, ανέφερε ότι ο Ron Wilson της αναφοράς και ο ίδιος, είναι ξαδέλφια, παραπέμποντας σε έναν συγγενή του με αυτό το όνομα, που ζει σε άλλη πολιτεία! Τίποτε το εξαιρετικό σε αυτό, σύμφωνα με τον ίδιο, επειδή «κάθε φορά που ένας πολιτικός μιλά, προσπαθεί να εξαπατήσει τους ψηφοφόρους», όπως σημειώνει. Ε, τουλάχιστον αυτός το παραδέχεται...
Ο ανθυποψήφιός του προσπάθησε να απαντήσει στην καμπάνια του, αναδεικνύοντας τα πιστεύω του και φυσικά, δείχνοντας πορτρέτα του. Ήταν πλέον αργά. Και όχι μόνο καθώς με αυτές του τις πράξεις, οδήγησε τον Dave Wilson στην αντεπίθεση, καθώς ο τελευταίος τον κατηγόρησε για ρατσισμό! Κι εδώ που τα λέμε, δεν είχε άδικο. Τι πάει να πει «δεν είναι μαύρος»; Ποιο ήταν το ερώτημα που οδηγούσε σε αυτή τη διαπίστωση;
Έχουν, βέβαια και οι πολίτες τις ευθύνες τους. Ή καλύτερα, αυτοί είναι, εμείς είμαστε, που έχουμε την ευθύνη, σε κάθε περίπτωση. Εάν ήταν επαρκώς ενημερωμένοι ή υποψιασμένοι οι αφροαμερικάνοι εκλογείς, δεν θα διαμαρτύρονταν σήμερα ότι «ξεγελάστηκαν». Δεν υπήρχαν μόνο οι φωτογραφίες, στα έντυπά του. Τα συνοδευτικά κείμενα ήταν σαφέστατα για την ιδεολογία του συγγραφέα. Αυτά μετράνε.
Αντιστοίχως, ο καθένας ας αναλογιστεί απολογιστικά, για να μην δηλώνει ότι ξεγελάστηκε, μετά την απομάκρυνση από το εκλογικό ταμείο, ως προς τις επικείμενες εκλογές. Θυμηθείτε: αυτή τη φορά, ο δήμαρχος και το επιτελείο του θα βρίσκονται σε αυτή τη θέση για πέντε χρόνια.
Και ας αναλογιστούμε τι υποσχέθηκε ο Δήμαρχος της περιοχής μας, το προεκλογικό έτος 2010 και τι έπραξε κατόπιν, εφόσον εξελέγη.
Πώς πολιτεύθηκε τα χρόνια αυτά, ο ίδιος και το επιτελείο του.
Αν τήρησε τις υποσχέσεις του, το προεκλογικό του πρόγραμμα.
Αν παρήξε καλό, κακό ή μηδενικό έργο.
Αν βελτίωσε την ζωή στην πόλη.
Αν άλλαξε την εικόνα της πόλης, θετικά.
Αν, τελικά, είπε την αλήθεια.
Ή, αν είδε τη δημαρχία ως προσωπικό ασανσέρ προβολής.
Αν, βλέποντας τη δημαρχία, ξέχασε να κοιτά προς τον δημότη.
Αν προσπάθησε να επιβάλλει δικές του απόψεις, ασχέτως ποσοστού αποδοχής από την κοινωνία.
Αν πολιτεύεται ακολουθώντας τις αρχές τις χρηστής διοίκησης με αξιοκρατία και διαφάνεια.
Αν τελικά δίχασε, αντί να ενώσει.
Αν απαντήσουμε σε όλα τα πιο πάνω, δεν χρειαζόμαστε καμία φωτογραφία για βοηθό, σωστά; Ξεκάθαρη είναι η εικόνα, στο μυαλό μας.
Είναι και το taxalia παρόν.
Και δεν χαρίζεται σε κανέναν ειδικά εφόσον πολιτεύεται με προεκλογικά ψέμματα και ιστορικές ιδεοληψίες...
2. Έντυπο 2 του Dave Wilson: http://media.culturemap.com/
