Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εξηκοστή έκτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/ 2013/05/blog-post_7741.html ), πεντηκοστή όγδοη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και έβδομη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Έχουμε εμπεδώσει πλέον πως ό,τι ζητεί η τρόικα από τα κυβερνητικά χάπατα αποτελεί επιλογή και επιθυμία των κρατικοδίαιτων εργολάβων και επιχειρηματιών εν γένει. Το είπε και ο Όλι Ρεν. Το έχει πει και η Κατσέλη. Το έχει πει και ο Κωνσταντινόπουλος. Αυτός είναι ο λόγος, άλλωστε, που εγώ χρησιμοποιώ τον όρο « εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικό σύμπλεγμα». Μερικοί φίλοι, όμως, με ρωτούν γιατί βάζω και εκείνο το συνθετικό «συνδικαλιστικο», όπως με ρωτούν τί σημαίνει «φίλος του γιατρού Γωγούση». Τους έχω εξηγήσει πώς γνωρίστηκα με τον γιατρό και ότι δεν έχει τύχει ακόμη να τον συναντήσω από κοντά και να του σφίξω το χέρι για το υπέροχο βιβλίο του «Γιατί δεν αυτοκτόνησες;». Ας εξηγήσω τώρα τί σημαίνει το συνθετικό «συνδικαλιστικο». Αφορμή πήρα από ένα άρθρο ενός εκ των γκουρού της δημοσιογραφίας, του Γιάννη Μαρίνου, το οποίο δημοσιεύθηκε την 24.11.2013 στο ΒΗΜΑ με τίτλο «Άδεια διαρκείας». [το γεγονός ότι ο κ. Μαρίνος αποτελεί στέλεχος του ΔΟΛ δεν εξαγνίζεται με τέτοια άρθρα]. Ας κάνουμε, λοιπόν, μια ιστορική αναδρομή.
Εν έτει σωτηρίω 1981 ανέρχεται στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, το οποίο αρχίζει τον «εκδημοκρατισμό» της χώρας έχοντας βάλει τη «δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας» [εδώ καγχάζομεν τρις]. Ένα από τα νομοθετήματα που θέσπισε είναι και ο νόμος 1264/1982 με τον βαρύγδουπο τίτλο «Εκδημοκρατισμός συνδικαλιστικού κινήματος-Συνδικαλιστικές ελευθερίες».
Δεν απαιτούνται νομικές γνώσεις για να πιάσει κανείς το υπονοούμενο. Απλή ανάγνωση των διατάξεων εξηγεί πλήρως τη θέση μου για το « εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικό σύμπλεγμα».
«΄Αρθρο 17
1. ……………..
2. Ο εργοδότης έχει την υποχρέωση να παρέχει:
α) Στα μέλη της Εκτελεστικής επιτροπής της πιο αντιπροσωπευτικής τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης άδεια απουσίας όσο χρόνο διαρκεί η θητεία της.
β) Στα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των πιο αντιπροσωπευτικών δευτεροβάθμιων οργανώσεων άδεια απουσίας έως 9 μέρες το μήνα και έως 15 για τον Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο, Γεν. Γραμματέα και Ταμία.
γ) Στους Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο, Γενικό Γραμματέα των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων άδεια απουσίας έως 5 μέρες το μήνα αν τα μέλη τους είναι 500 και πάνω και ως τρεις μέρες αν είναι λιγότερα.
δ) Στους αντιπροσώπους στις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις άδεια απουσίας για όλη τη διάρκεια συνεδρίων που συμμετέχουν.
3. ….
4. Ο χρόνος απουσίας των εργαζομένων κατά τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου θεωρείται χρόνος πραγματικής εργασίας για όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από την εργασιακή καιασφαλιστική σχέση εκτός από το δικαίωμα λήψεως αποδοχών για τον αντίστοιχο χρόνο.
Οι ασφαλιστικές εισφορές συνδικαλιστικών στελεχών για το χρόνο της συνδικαλιστικής άδειάς τους καταβάλλονται από την οργάνωσή τους.
Συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα δημοσίων υπαλλήλων.
Αρθρο 30.
1. Ο νόμος αυτός, ……….με τις ειδικές ρυθμίσεις που προβλέπονται παρακάτω ανάλογα και στους έμμισθους πολιτικούς υπαλλήλους του Δημοσίου, με εξαίρεση τους υπαλλήλους της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Ε.Υ.Π.)", όπως και στους μόνιμους ή με θητεία υπαλλήλους των Οργανισμών τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, των εκκλησιαστικών Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και λοιπών Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, ακόμη δε και στους υπαλλήλους με σχέση ιδιωτικού δικαίου που κατέχουν οργανικές θέσεις, σύμφωνα με το άρθρο 103 παρ. 3 του Συντάγματος.
…….
5. Με την επιφύλαξη του άρθρου 11 του Ν. 1256/1982 "για την πολυθεσία, την πολυαπασχόληση και την καθιέρωση ανωτάτου ορίου απολαβών στο δημόσιο τομέα καθώς και για το Ελεγκτικό Συνέδριο, το Νομκό Συμβούλιο του Κράτους και άλλες διατάξεις", δεν επιτρέπεται η μετάθεση των κατά την παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου δημοσίων υπαλλήλων που είναι μέλη διοικητικών συμβουλίων ή προσωρινών διοικήσεων πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων εφ’ όσον αυτές ανήκουν σε δευτεροβάθμιες μέλη τριτοβάθμιων οργανώσεων, χωρίς την έγγραφη συγκατάθεση των ίδιων των υπαλλήλων και της συνδικαλιστικής τους οργάνωσης. Κατά τον ίδιο τρόπο προστατεύονται και τα μέλη των διοικήσεων των δευτεροβάθμιων και των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων.
….
7. ……. Ο χρόνος της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων θεωρείται ως χρόνος πραγματικής δημοσίας υπηρεσίας, χωρίς όμως να καταβάλλονται οι αποδοχές του χρόνου απεργίας.
….
9. Κατά τη διάρκεια απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου δεν επιτρέπεται η πρόσληψη έκτακτων υπαλλήλων.»
Κατά το άρθρο 22§5 ν. 1400/1983 για τους υπαγόμενους στο άρθρο 30 του Ν. 1264/1982 υπαλλήλους, οι από το άρθρο 17 του ίδιου νόμου προβλεπόμενες συνδικαλιστικές άδειες, είναι με αποδοχές.»
Κατόπιν τούτων δικαιούμαι να λέω ότι αντί η τρόικα να απαιτεί απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, έπρεπε πρωτίστως να ζητήσει να επιστρέψουν επί τέλους στην εργασία τους όλοι οι συνδικαλισταράδες του Δημόσιου Τομέα.
Κάτι άλλο που θα έπρεπε να έχει ζητήσει η τρόικα είναι να πάψουν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ να τραβάνε χειρόφρενο στη διάρκεια των Γενικών Συνελεύσεών τους. Ούτε αυτό έχει κάνει. Γιατί; Διότι δεν έχει ζητηθεί από Ελλάδα μεριά.
Τέτοια πράγματα δεν έχει ζητήσει η τρόικα. Το μόνο που ζητεί συνέχεια είναι να απολύονται ιδιωτικοί υπάλληλοι άνευ περιορισμών, να εκμηδενίζονται οι μηνιαίες αποδοχές τους και εν γένει να μην έχουν καμμία προστασία. Μόνον για τον ιδιωτικό τομέα όλως παραδόξως. Της αρέσει πολύ το καθεστώς των συνδικαλισταράδων του Δημόσιου Τομέα; Ή μήπως δεν θέλει να τους θίξει, αφού δεν βγάζουν άχνα για την καταστροφή της χώρας, ενόσω δεν απολύονται δημόσιοι υπάλληλοι; Ασφαλώς και δεν θέλει η τρόικα να τους θίξει, αφού δεν θέλει να τους θίξει το κρατικοδίαιτο εργολαβικό κατεστημένο, κι’ από κοντά το αξιοθρήνητο πολιτικό προσωπικό μας.
Και κάτι άσχετο, αλλά τόσο σχετικό: αφού η τρόικα ζητεί απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, τί θα λέγατε κύριοι πολιτικοί [υπουργοί και βουλευτές, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, περιφερειάρχες, περιφερειακοί σύμβουλοι κ.λπ. νυν και πρώην] που είσθε τόσο ευαίσθητοι και υπεύθυνοι, να βάλετε όλους τους συζύγους και συγγενείς σας, εξ αίματος και εξ αγχιστείας, αλλά και τις γκόμενες και τους γκόμενους, που υπηρετούν στον Δημόσιο Τομέα, να παραιτηθούν αύριο εις ένδειξη συμπαράστασης προς το 1,5 εκ. των ανέργων του ιδιωτικού τομέα και τον εν γένει χειμαζόμενο ελληνικό λαό; Θα πιάναμε και με το παραπάνω τον στόχο των 25.000 απολύσεων που επιδιώκει η τρόικα.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση