Οι πολλοί διερωτήθηκαν πώς έγινε και επέτρεψε η κυβέρνηση να πέσει σε χέρια τουρκικά το διαμάντι του Αργοσαρωνικού «ΑΣΤΕΡΑΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ» και μάλιστα αντί ενός τόσου χαμηλού τιμήματος
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εβδομηκοστή έκτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html ), εξηκοστή όγδοη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και δέκατη έβδομη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Οι ολίγοι είπαν ότι ο διαγωνισμός για τον «ΑΣΤΕΡΑ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ» ήταν ένας κανονικός διαγωνισμός, όπως όλοι οι καπιταλιστικοί διαγωνισμοί. Ο προσφέρων τα περισσότερα, έστω και ελάχιστα, κερδίζει. Αν υπήρχε προσφορά υψηλότερη από την αραβοτουρκική, ας υποβαλλόταν. Άρα, στην ελεύθερη αγορά ο «ΑΣΤΕΡΑΣ» αξίζει € 400 εκ., όσα προσέφερε η αραβοτουρκική κοινοπραξία. Κάτι σαν τους επερχόμενους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Το σπίτι εκάστου εξ ημών αξίζει όσο θα προσφέρει το πρώτο κοράκι της πιάτσας, αφού θα έχει ενδεχομένως παραμερίσει τεχνηέντως άλλους διεκδικητές. Θα συμφωνήσω ότι έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός. Ας μην ξεχνάμε πώς απέκτησαν βιομηχανίες οι σημερινοί Ρώσοι μεγιστάνες. Αδυνατώ να πιστέψω ότι χρησιμοποίησαν τις οικονομίες τους από την εργασία τους στα κολχόζ.
Οι πολλοί διερωτήθηκαν πώς έγινε και επέτρεψε η κυβέρνηση να πέσει σε χέρια τουρκικά το διαμάντι του Αργοσαρωνικού και μάλιστα αντί ενός τόσου χαμηλού τιμήματος. Η απάντηση στους τελευταίους είναι πολυσχιδής ή πολυεπίπεδη, όπως θα έλεγαν οι γραμματιζούμενοι 58 κεντροαριστεροί, οι πανεπιστήμονες 25 ΠΑΣτΟΚοι και άλλοι πολλοί σοσιαλιστές της ευθύνης, της σοβαρότητας, της αυταπάρνησης και της ακεραιότητας που με την εμπειρία που έχουν αποκτήσει στην αρπαχτή και στη λαμογιά επελαύνουν ακάθεκτοι προς τη νιοστή διάσωσή μας:
1] Για να αποτραπεί η τουρκική οικονομική διείσδυση στη χώρα, πρέπει να υπάρχει εθνική, όχι εθνικιστική, ήτοι πατριωτική πολιτική. Η πολιτική αυτή πρέπει να είναι σταθερή και μακρόπνοη, όπως είναι η τουρκική πολιτική, κυρίως εξωτερική, και όχι προσωπική τού εκάστοτε υπουργού Εξωτερικών, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα.
2] Για να υπάρχει εθνική πολιτική, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για πόλεμο, αν παραστεί ανάγκη. Με το όπλο παρά πόδα. Αν είμαστε διαρκώς υποχωρητικοί, για να μην εμπλακούμε σε πόλεμο, προς τί η διατήρηση Ενόπλων Δυνάμεων και οι σχετικές δαπάνες; Μόνο για μιζάρισμα;
3] Ο Πρόεδρος των Γερμανών Βιομηχάνων είχε δηλώσει τον Νοέμβριο του 2012: «Είμαστε έτοιμοι να επενδύσουμε στην Ελλάδα, αρκεί να επενδύσουν και οι Έλληνες». Είπε με άλλα λόγια ότι αν οι Έλληνες επιχειρηματίες δεν επενδύουν στην Ελλάδα, αλλά στη Βουλγαρία, στα Σκόπια και στην Αλβανία, γιατί να επενδύσουμε εμείς στην Ελλάδα; Λογικό δεν είναι;
4] Προ πολλών ετών κάποιος τρανός Έλληνας επιχειρηματίας, όπως λέμε «πρώτη μούρη και γκλαμουριά μεγάλη», προμηθευόταν πρώτη ύλη για τη βιομηχανία του από τη χώρα Α και συγκεκριμένα από την εκεί εδρεύουσα εταιρεία Β. Την εταιρεία Β εφοδίαζε με πρώτη ύλη η εταιρεία Γ από τη χώρα Δ. Η εταιρεία Γ ανεκάλυψε ότι η εταιρεία Β μεταπωλεί στην ελληνική βιομηχανία την πρώτη ύλη που η εταιρεία Γ πωλεί στην εταιρεία Β. Μια και δυο, λοιπόν, πάει η εταιρεία Γ στον Έλληνα βιομήχανο και του προτείνει να αγοράζει αυτός την πρώτη ύλη απ’ ευθείας από την εταιρεία Γ χωρίς τη μεσολάβηση της εταιρείας Β και σε χαμηλότερη, φυσικά, τιμή. Ο Έλληνας βιομήχανος κεραυνοβολεί με το βλέμμα του τον εκπρόσωπο της εταιρείας Γ και του λέει: «Η συνάντησή μας τελείωσε εδώ και να έχετε υπόψη σας ότι δεν έγινε ποτέ». Εικάζω βασίμως ότι η εταιρεία Β ανήκε στον εν λόγω βιομήχανο. Πρόκειται για κλασικό παράδειγμα ελληνικής επιχειρηματικότητας και φοροδιαφυγής. Αχ αυτές οι τριγωνικές συναλλαγές.
5] Για να μετάσχει ένας Έλληνας επιχειρηματίας σε τέτοιο διαγωνισμό πρέπει από κάπου να δανειοδοτηθεί. Δεν υπάρχει περίπτωση να βάλει δικό του χρήμα, όπως υπενόησε ο Πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων. Ίσως, λοιπόν, να ενδιαφέρθηκε κάποιος να πάρει δάνειο από την ΕΤΕ, ώστε να αγοράσει τον «ΑΣΤΕΡΑ», ο οποίος ανήκει σε θυγατρική τής ΕΤΕ, αλλά του είπαν ότι δεν επιτρέπεται να επαναληφθεί το σενάριο του ΟΠΑΠ, για να μην πέσει κι’ άλλο κράξιμο.
6] Ο «ΑΣΤΕΡΑΣ» δεν είναι τράπεζα, για να τον χαρίσουν σε έναν τραπεζίτη. Ούτε είναι συνεταιριστική τράπεζα, ώστε να την κλείσουν αντί να τη χαρίσουν σε κάποιο τραπεζίτη, αφού οι συνεταιριστικές τράπεζες δεν έχουν τόσο μεγάλο ενεργητικό, ώστε να αποτελούν ελκυστικό αντικείμενο δωρεάς από το εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικό σύμπλεγμα προς τραπεζίτη.
7] Εκείνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι αν και πότε θα πηγαινοέρχεται η τρόικα στην Ελλάδα. Ίσως και η επανεκκίνηση της οικονομίας στο Ζευγολατιό, αλλά και η επανεκκίνηση της παροχής ρεύματος στους αναξιοπαθούντες. Τίποτε άλλο!
Όσο για την εισαγγελική έρευνα που άρχισε σε σχέση με τον εν λόγω διαγωνισμό, αντιγράφω τον παντογνώστη Αλέξη Παπαχελά από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 24.06.2010:
«Την τελευταία δεκαετία έγινε μια σημαντική προσπάθεια ένα κομμάτι του ευρύτερου δημόσιου τομέα να αρχίσει να λειτουργεί με κριτήρια ημιϊδιωτικού. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις το είδαν αυτό ως απειλή στα «κεκτημένα» και άρχισαν τις καταγγελίες. Σήμερα ορισμένες εξ αυτών μετατρέπονται σε διώξεις. Το ερώτημα είναι πώς μπορεί ένας εισαγγελέας ή αργότερα δικαστής να αποφασίσει ότι μια ενέργεια ζημίωσε το Δημόσιο; Μπορεί, π.χ., να κρίνει ότι το τίμημα μιας εξαγοράς ή ανάθεσης είναι «ακριβό», έστω και αν εθεωρείτο λογικό από την αγορά τη στιγμή που έγινε; Και εν πάση περιπτώσει, όταν δεν προκύπτουν πουθενά στοιχεία ότι κάποιος κρατικός λειτουργός «τα πήρε» ή εξετέλεσε άνωθεν εντολή, πώς θα στοιχειοθετηθεί μία καταδίκη;»
Ελπίζω η απάντησή μου να είναι άρτια, πλήρης και σαφής ή «ξεκάθαρη», όπως λένε όλοι οι πολιτικοί για τα ήξεις αφήξεις τους. Όσο για απαλλακτικά βουλεύματα, να φαν κι’ οι κότες.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση