Ήδη είναι γνωστό ότι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας-Θράκης (ΑΔΜΘ), ακύρωσε τις αποφάσεις του Δήμου σχετικά με τον διαγωνισμό που αφορά στην υπενοικίαση της Πλατείας Ελευθερίας σε επιχειρήσεις πάρκινγκ.
Γράφει ο Θάνος Τάκης
Ήδη, προηγούμενο άρθρο του taxalia, αναφέρθηκε στο δια ταύτα. Ότι δηλαδή, η πλατεία είναι χαρακτηρισμένος κοινόχρηστος χώρος και στους όρους του διαγωνισμού δεν υπήρχε καμία αναφορά. Εάν υπήρχε η αναφορά, δεν θα ήταν δυνατή η δημοπράτηση, βέβαια...
Αξίζει όμως, πιστεύω, να εντρυφήσουμε περισσότερο στο σκεπτικό της ακυρωτικής απόφασης, καθώς αποτελεί πραγματικό κόλαφο για την Διοίκηση του Δήμου.
Καταρχήν να αναφέρουμε ότι στον διαγωνισμό που προκήρυξε ο Δήμος Θεσσαλονίκης τον Ιούλιο 2013 η παραχώρηση ήταν για δύο έτη (2013-2014/2014-2015). Περίεργο, θα πει κανείς, δεδομένης της απόφασης η Πλατεία Ελευθερίας να γίνει τόπος μνήμης, με ειδική ανάπλαση, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος.
Στον διαγωνισμό συμμετείχαν τρεις εταιρείες. Οι δύο εταιρείες απερρίφθησαν κατά τον έλεγχο των δικαιολογητικών. Ακολούθησε υποβολή ενστάσεων, κατά της απόφασης της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου, αρμόδιας για τον διαγωνισμό. Μετά την απόρριψη των ενστάσεων, οι δύο εταιρείες υπέβαλαν διοικητικές προσφυγές στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση, η οποία, εκ του νόμου, ελέγχει τις αποφάσεις των ΟΤΑ σε ζητήματα διαγωνιστικών διαδικασιών. Ταυτόχρονα, η ΑΔΜΘ, προχώρησε στον υποχρεωτικό αυτεπάγγελτο έλεγχο των σχετικών αποφάσεων του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Για να δούμε τι βρήκε.
Πρώτη παρατήρηση. Ότι ο νόμος ορίζει: «Επί κοινόχρηστων χώρων μη ευρισκομένων προ καταστημάτων ή εις την προβολή αυτών, η χρήσις αυτών επιτρέπεται εφ’ όσον δεν αναιρείται εξ ολοκλήρου η ιδιότης του κοινόχρηστου».
Δεύτερη παρατήρηση. Ότι ο Αστικός Κώδικας ορίζει: ««Πράγματα εκτός συναλλαγής είναι τα κοινά σε όλους, τα κοινόχρηστα και τα προορισμένα για την εξυπηρέτηση δημοσίων, δημοτικών, κοινοτικών ή θρησκευτικών σκοπών» και επίσης ««Πράγματα κοινής χρήσης είναι ιδίως ... οι δρόμοι, οι πλατείες...».
Τρίτη παρατήρηση. Ότι ο Κώδικας Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας ορίζει: ««Κάτω από τους κοινόχρηστους χώρους επιτρέπεται επίσης η κατασκευή υπόγειων χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων, καταστημάτων κλπ».
Η ΑΔΜΘ συνοψίζει αναφέροντας ότι: «Επειδή λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των ανωτέρω παρατιθέμενων διατάξεων προκύπτει καταρχήν ότι στους κοινόχρηστους χώρους, οι οποίοι χαρακτηρίζονται στο σχέδιο πόλης ως τέτοιοι, δεν είναι επιτρεπτή η στάθμευση των αυτοκινήτων και η διαμόρφωση αυτών ως χώρων σταθμεύσεως αυτοκινήτων, παρά μόνο εφόσον δεν αναιρείται εξ ολοκλήρου η ιδιότητα του κοινοχρήστου χώρου ή εφόσον πρόκειται για υπόγειους χώρους στάθμευσης κάτω από αυτούς (τους κοινόχρηστους χώρους)».
Περαιτέρω, η ΑΔΜΤ βεβαιώνει το προφανές: «σύμφωνα με το ισχύον σήμερα ρυμοτομικό σχέδιο, όπως τροποποιήθηκε με το από 28-3-1963 βασιλικό διάταγμα ... η περιοχή μεταξύ των οδών Ίωνος Δραγούμη, Μητροπόλεως, Βενιζέλου και Λεωφόρου Νίκης ... έχει χαρακτηριστεί ως κοινόχρηστος χώρος».
Και φυσικά ακυρώνει όλες τις αποφάσεις που σχετίζονται με την παραχώρηση της Πλατείας Ελευθερίας σε ιδιώτες για χρήση πάρκινγκ.
Για να δούμε τώρα τι έπρεπε να κάνει ο Δήμος Θεσσαλονίκης και δεν το έκανε: «Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης δια των αρμοδίων οργάνων του προέβη σε διενέργεια φανερής πλειοδοτικής δημοπρασίας για την παραχώρηση της χρήσης χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων (πάρκινγκ) στην Πλατεία Ελευθερίας, ήτοι του χαρακτηρισμένου κατά τα ανωτέρω κοινόχρηστου χώρου κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 10 παρ. 3 του Ν. 1080/1980 και των άρθρων 966 επ. του ΑΚ σε συνδυασμό με τα ανωτέρω άρθρα του Ν. 4067/2012που αφορούν στους κοινόχρηστους χώρους και τις προϋποθέσεις παραχώρησης τους. Μάλιστα, στις ανωτέρω αποφάσεις της Οικονομικής Επιτροπής περί καθορισμού και τροποποίησης των όρων, καθώς και στην ανωτέρω διακήρυξη δεν γίνεται σε κανένα σημείο επίκληση των διατάξεων που διέπουν τους κοινόχρηστους χώρους και στον χαρακτηρισμό του συγκεκριμένου χώρου».
Συνεχίζει η ΑΔΜΘ αναφέροντας ότι: «... εν προκειμένω με τις υπό κρίση αποφάσεις της Οικονομικής Επιτροπής τίθενται οι όροι για την παραχώρηση του συνόλου της υπό κρίση έκτασης του κοινόχρηστου χώρου, γεγονός που αναιρεί πλήρως την δυνατότητα “κοινής χρήσης” αυτού και την ιδιότητα αυτού ως κοινοχρήστου».
Στη συνέχεια, η ΑΔΜΘ προσπαθεί να διερευνήσει την πιθανότητα να υφίσταται πράγματι δυνατότητα εκ μέρους του Δήμου Θεσσαλονίκης, βασιζόμενη σε αναλογική εφαρμογή των κατά περίπτωση κοινοτικών ή εθνικών διατάξεων περί αναθέσεως δημόσιας υπηρεσίας. Αποφαίνεται ότι ούτε αυτό είναι δυνατό, καθότι έχει κριθεί ότι «αφορούν σε περιπτώσεις παραχώρησης υπηρεσίας διαχείρισης στάθμευσης αυτοκινήτων και ελέγχου παράνομης στάθμευσης παρά τις οδούς και με την εφαρμογή του συστήματος ελεγχόμενης στάθμευσης (ΣτΕ 282/2006) και όχι ως εν προκειμένω».
Η επόμενη παρανομία που αναδεικνύει η ακυρωτική απόφαση της ΑΔΜΘ είναι ιδιαίτερα σοβαρή. Δεν ενέχεται σε ερμηνεία πολύπλοκου νόμου αλλά αφορά σε απλή αριθμητική. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι η σχετική απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής «... με το συγκεκριμένο διατακτικό πάσχει λόγω μη νόμιμης πλειοψηφίας, καθώς λείπει η απαιτούμενη πλειοψηφία για τη λήψη αυτής. Δεδομένου ότι ελήφθη με τη θετική ψήφο τεσσάρων (4) μελών και πέντε (5) ψήφων λευκών, ήτοι αρνητικών, εκ του συνόλου των 9 παρόντων μελών της Οικονομικής Επιτροπής».
Η μόνιμη απορία μου: έντεκα (11) μόνιμοι δικηγόροι στη Νομική Υπηρεσία του Δήμου και ένας επιπλέον, ως ο ειδικός σύμβουλος του κ. Μπουτάρη, δεν τα είδαν αυτά; Κι επειδή δεν πιστεύω ότι δεν τα είδαν, ή δεν τα γνώριζαν, τι συνέβη και δεν τα κατέγραψαν οι ίδιοι, σε δικές τους γνωμοδοτήσεις;
Και η Διοίκηση του Δήμου; Που διατείνεται ότι αγωνιά «να διώξει τα αυτοκίνητα από την πόλη», δεν είδε, όχι την δυνατότητα, αλλά την υποχρέωση που είχε να απελευθερώσει την πλατεία από αυτά;
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει την δυνατότητα προσφυγής κατά της ακυρωτικής απόφασης. Θα το κάνει, άραγε; Θα αμφισβητήσει, για άλλη μια φορά, το προφανές;
Και είναι προφανές ότι η Πλατεία Ελευθερίας δεν μπορεί να είναι υπαίθριο πάρκινγκ. Προέχει ο ορισμός του νόμου στον χαρακτηρισμένο κοινόχρηστο χώρο. Άρα, απλά τα πράγματα: δεν μπορεί να δημοπρατηθεί ξανά. Αν μέχρι σήμερα κανείς δεν γνώριζε, τώρα δεν έχει δικαιολογία.
Και δεν μπορεί να το παραγνωρίσει κανείς αυτό.
Επιπλέον ερώτημα είναι το εξής: Σήμερα, υπάρχει επίσημο έγγραφο του Ελληνικού Κράτους που βεβαιώνει την παράνομη παραχώρηση κοινόχρηστου χώρου. Ουσιαστικά, ακυρώνει την υφιστάμενη κατάσταση, τεκμηριώνοντας την παρανομία.
Άρα, σήμερα, μετά την κοινοποίηση αυτής της απόφασης, νομιμοποιείται ο Δήμος Θεσσαλονίκης να επιτρέπει να χρησιμοποιείται η πλατεία για πάρκινγκ και να εισπράττει έσοδα γι’αυτό;
Μήπως υποχρεούται να μεριμνήσει ώστε η πλατεία να γίνει πλατεία;
Υ.Γ. Εφόσον η ΑΔΜΘ προβαίνει αυθωρεί σε αυτεπάγγελτο έλεγχο νομιμότητας των πράξεων των ΟΤΑ, πώς έγινε και στο παρόμοιο θέμα της υπ.αριθ. 908/3.06.2013 απόφασης του Δήμου Θεσσαλονίκης όπου εγκρίνεται η παραχώρηση του δικαιώµατος εκµετάλλευσης της χρήσης του χώρου στάθµευσης αυτοκινήτων στην Πλατεία Ελευθερίας, για ένα χρόνο, λόγω επικείµενης λήξης της υφιστάµενης σύµβασης, δεν εντόπισε κανένα πρόβλημα; Τότε, δηλαδή τον Ιούνιο του 2013, η Πλατεία Ελευθερίας δεν ήταν κοινόχρηστος χώρος;
Η ακυρωτική απόφαση της ΑΔΜΘ βρίσκεται εδώ:
Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Θεσσαλονίκης για την παραχώρηση του δικαιώµατος εκµετάλλευσης, για ένα χρόνο, λόγω επικείµενης λήξης βρίσκεται εδώ: http://static.diavgeia.gov.gr/
Σχετικά άρθρα του taxalia, εδώ:
