Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Το διαδίκτυο έδωσε σε πολλούς ανθρώπους τη δυνατότητα να εκφράζονται ανεμπόδιστα, αφού τα εκδοτικά συγκροτήματα, μικρά ή μεγάλα, λογοκρίνουν τα γραπτά τών καθ’ όλα αξιόλογων αναγνωστών τους και δεν τα δημοσιεύουν προβάλλοντας ...
παντοειδείς γελοίες δικαιολογίες τύπου «το κείμενό σας είναι μακροσκελές».
Άλλοι εκφράζονται επωνύμως και άλλοι ανωνύμως. Η ανωνυμία παρέχει την απαραίτητη κουκούλα σε υβριστές, χυδαιολόγους και συμπλεγματικούς εν γένει που προτιμούν να κινούνται πρηνηδόν ως γυμνοσάλιαγκες και ν’ αφήνουν στο διάβα τους τη γλίτσα της ψυχής τους. Υπάρχουν, όμως, και ανώνυμοι που προσφέρουν πολλά με την καθαρή σκέψη και τον ευθύ λόγο τους. Όπως υπάρχουν και επώνυμοι που είναι χειρότεροι από τους περισσότερους ανώνυμους.
Αυτή η απορριμματοφόρος κατηγορία ανθρώπων είναι που μολύνει το διαδίκτυο με εμετικά κείμενα, τα οποία απλώς φανερώνουν τη ρηχότητά τους, αλλά και τη μαυρίλα της ψυχής τους.
Είναι γεγονός πως όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα, καταφεύγουν στο υβρεολόγιο αυτοί οι κενοί εγκέφαλοι που πάσχουν από πληκτροδακτυλίαση, προ πάντων όταν χρησιμοποιούν το tweeter δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, από την οποίαν υποφέρουν. Εκτοξεύουν πέντε λέξεις με τον τουϊτοκαταπέλτη για να θαυμάσουν οι followers την ατάκα και να επιδοκιμάσουν τον γραφέα-τρόμπα.
Έτσι, λοιπόν, με την ανάπτυξη της δημοσιογραφίας των πολιτών, όπως προσφυέστατα απεκλήθη η έκφραση των μη δημοσιογράφων μέσω διαδικτύου με κείμενα που έχουν να προσφέρουν κάτι στον αναγνώστη, εμφανίσθηκαν και οι αυτοεξυπηρετούμενοι βοθρατζήδες που απορρίπτουν στο διαδίκτυο τα περιττώματα του αδρανούς εγκεφάλου των. Ο βόρβορος που εκχέουν ασφαλώς και προσφέρει κάτι στον σημερινό άνθρωπο. Του προσφέρει την ευκαιρία να διαπιστώσει πόσο κενοί περιεχομένου άνθρωποι υπάρχουν που εκτονώνονται αφοδεύοντας δια των δακτύλων τους με μεγάλη ταχύτητα, ώστε να ξαναγεμίσει ο βόθρος για την επόμενη κένωση αποτρεπομένης της υπερχείλισης που προκαλεί επιπλοκές στην ασθένεια και απόφραξη των λυματοφόρων αγγείων. Δεν τους βδελύσσομαι. Τους οικτίρω για την κατάντια τους. Πολύ περισσότερο, όμως, στενοχωριέμαι που οι άνθρωποι αυτοί διαθέτουν ισοσθενή με τη δική μου ψήφο. Ή μάλλον οργίζομαι καθώς διαπιστώνω ότι εξ αιτίας της δικής τους εκλογικής έκφρασης και εκείνης των ομοίων τους έχουμε φτάσει στο σημερινό σημείο εξαχρείωσης. Τι να κάνουμε όμως; Δεν γίνεται διαφορετικά. Κάθε σπίτι έχει τον καμπινέ του. Έτσι και το διαδίκτυο έχει τους υπονόμους του με τα γυάλινα τοιχώματα, όπου ενδιαιτώνται αρουραίοι με ανθρώπινη όψη που κατόρθωσαν να ξεγελάσουν τους επιστήμονες και να ξεφύγουν από τα πειραματικά εργαστήρια των ανθρώπων, στα οποία δικαιωματικά ανήκουν ως εκτρώματα της φύσης και όνειδος για το ανθρώπινο γένος.
Σωτήριος Καλαμίτσης