να δει στο αγκίστρι του τους γνώριμους μπαλάδες (ψάρια που μοιάζουν με το λυθρίνι), αντίκρισε ένα ψάρι-γίγαντα!
Ο Γιάννης Πολυκανδριώτης κατόρθωσε να ψαρέψει σε βάθος 190 μέτρων, σε θαλάσσια περιοχή βορειανατολικά της Μυκόνου, έναν βλάχο που λέγεται πίγκα βάρους 50 κιλών με καθετή. Μάλιστα έδωσε μάχη για να το τραβήξει στην επιφάνεια με τα χέρια του.
Πηγή: Espresso
Το ψάρι Βλάχος που λέγεται και πίγκα θεωρείται πρωτοξάδελφος του ροφού, της σφυρίδας και της στήρας αφού ανήκει στην ίδια οικογένεια των σερανιδών. Το επίσημο όνομά του είναι "Polyprion americanum" (Πολυπρίων ο αμερικανός) ή "επινέφελος γίγας" αν και σε πολλά συγγράμματα υπάρχει σύγχυση με τον ροφό σαν να αγνοείται ο βλάχος.
Το μήκος του φθάνει το 1,5 μέτρο και το βάρος του τα 50 κιλά (στις ελληνικές θάλασσες φθάνει τα 30 κιλά).Το χρώμα του είναι καφέ ομοιόμορφο ή γκριζωπό με σκόρπιες βούλες κιτρινωπές που στα μικρότερης ηλικίας είναι πυκνότερες. Γενικά το σώμα του χαρακτηρίζεται χονδρό, με το κεφάλι να αποτελεί το 1/3 του μήκους του. Τα μάτια του είναι κοντά στη κορυφή του κεφαλιού και το στόμα του με το κάτω σαγόνι να προεξέχει. Τα χείλη του είναι παχειά και φέρει δόντια κοφτερά σε διπλή σειρά. Τα βραχιακά επικαλύμματά του φθάνουν πολύ πίσω από τα μάτια του. Τα λέπια του είναι πάμπολα σε σχήμα κτενοειδές. Το ραχιαίο πτερύγιο είναι μακρύ με σκληρές αγκαθωτές ακτίνες που καταλήγουν πίσω σε στρογγυλεμένες μαλακές. Το εδρικό πτερύγιο φέρει δύο σκληρές ακτίνες άνισες ενώ η ουρά του σχεδόν στρογγυλεύει.
Ο Βλάχος, σε αντίθεση με τον ροφό που είναι πετρόψαρο, ζει μοναχικό μεν αλλά σε αμμώδεις βυθούς είναι δηλαδή βυθόψαρο και σαρκοφάγο. Οι μικρότεροι κινούνται κοπαδιαστά και φθάνουν μέχρι την επιφάνεια. Οι βλάχοι όπως και όλα τα ψάρια της οικογένειας των σερανιδών θεωρούνται από κάποιους ερευνητές ως ερμαφρόδιτα, δηλαδή συμβαίνει ν΄ αυτογονιμοποιούνται και τα αυγά τους να πλέουν στην επιφάνεια.
