Πραγματικός αντίπαλος της παράταξης δεν είναι ο ολίγιστος Τσίπρας. Δεν είναι οι εκατομμυριούχοι, επενδυτές και μεγαλοκαταθέτες Παπαδημούληδες, Τσουκαλάδες, Σταθάκηδες, Τσακαλώτοι κι άλλοι Αϊ-Γιώργηδες κατά του... δράκου του καπιταλισμού, που έκπληκτοι οι ψηφοφόροι τους διαπίστωσαν ότι είναι φορτωμένοι χρήμα κι ορισμένοι μάλιστα έχουν επενδύσει κατοσταριές χιλιάδες στην J.P. Morgan κι άλλους... «διεθνείς τοκογλύφους».
Αριστεροί μπρούκληδες, εκ της
παλαιάς έκφρασης «μπρούκλης», ετυμολογικώς εκ του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, που υποδήλωνε τον φραγκάτο και χλιδάτο, καθότι τότε, στην ταπεινή Ελλάδα των αγροτών,
ναυτικών και μεταναστών, που κόβανε το τσιγάρο στη μέση, οι Ελληνες από την Αμερική στα ταξίδια τους στην πατρίδα, με τα δολάρια και τα θηριώδη αυτοκίνητά τους, φάνταζαν κροίσοι σε αυτούς που πάλευαν για ένα μεροκάματο ή όργωναν τη γη με τα μουλάρια. Μπρούκλη είχε βγάλει τον σκύλο του ένας Ελληνοαμερικανός φίλος· έναν θηριώδη ποιμενικό της Ηπείρου, που βρέθηκε, χωρίς πρόβατα, να ζει τη σκυλίσια ζωή του στη Νέα Υόρκη.
Αντίπαλος της παράταξης και του αρχηγού της δεν είναι ούτε όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες «αναλυτές», κάτι εκτοπλάσματα της «ορθόδοξης» Αριστεράς, που, εν είδει συνοικιακού Λένιν, περιφέρουν το ψώνιο τους, με μεροκάματο από τη διαπλοκή, για να πουλάνε νεοσταλινισμό και μαρξιστικά τσιτάτα, ζέχνοντας κόκκινη φασιστική μούχλα κι αποτυχία.
Ούτε είναι αντίπαλός μας ο Πάνος, που πήγε για φρέσκο αέρα στις Αλπεις, ο οποίος ανακάτεψε ακόμη χειρότερα την πολιτική τρικυμία που έχει στο κρανίο του. Ακόμη ξύνει την πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/J.P. Morgan και δεν καταλαβαίνει πως αυτό το παλαβό συνονθύλευμα νεοκομμουνιστικών στελεχών και ανακυκλωμένων κρατικοδίαιτων πασόκων, με λίγες σοβαρές και συνεπείς εξαιρέσεις, όπως ο Λαφαζάνης, ό,τι κι αν του υποσχεθεί, στην πραγματικότητα δεν θέλει να μοιραστεί μαζί του ούτε κρυολόγημα. Απλά θα δει το κόμμα του να διαλύεται, έχοντας στο μεταξύ καταφέρει να τσακωθεί με όσους μιλούν ελληνικά και να κλείσει κάθε πόρτα και κάθε δυνατότητα πολιτικής επιβίωσής του.
Αντίπαλός μας είναι ο εαυτός μας, ορισμένες από τις πολιτικές μας και οι συνέπειές τους και οι αιτίες που ακόμη στέλνουν κόσμο στη Χρυσή Αυγή, παρά την πολιτική απομόνωση. Διότι συνεχίζεται ένα λάθος που το πολιτικό σύστημα κινδυνεύει να πληρώσει θανάσιμα ακριβά. Η Χρυσή Αυγή εξακολουθεί να ανδρώνεται εν κρυπτώ, μακριά από τα τηλεοπτικά κανάλια των μπετατζήδων, όπου ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις ή μονομαχούν με ματσάκια άνηθο οι εκπρόσωποι των υπόλοιπων κομμάτων. Ετσι ο λαός δεν βλέπει ούτε ακούει τι πιστεύουν, κανείς δεν αντικρούει, δεν αποδομεί την πολιτική της πρόταση, τη βρίζουν, όλοι κι έτσι, σε ένα ικανό κομμάτι του κόσμου, τα στελέχη της έχουν αποκτήσει μια αίγλη μυστηρίου κι «αντίστασης στο πολιτικό σύστημα». Η δε ηγεσία της Χ.Α. έχει μετατρέψει το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα. Επισείει την πολιτική απομόνωση ως πιστοποιητικό καθαρότητας κι εντιμότητας, μηδενικής σχέσης με το «σύστημα». Η μεγαλύτερη επιτυχία του Μιχαλολιάκου είναι ότι τον φέρανε σε θέση να λέει «εσείς, τα συστημικά κόμματα», να βάζει τον εαυτό του μόνο απέναντι σε όλο το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα. Ετσι το πολιτικό αποτέλεσμα είναι, αντί να «λιώσουν», να αντέχουν και, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις αλλά και μια βόλτα στην πιάτσα, να έχουν και τάσεις ανόδου.
Για το δικαστικό μέρος, για λόγους αρχής, δεν θα σχολιάσω τίποτα. Ομως το πολιτικό μέρος δεν χρήζει απλά σχολιασμού. Επιβάλλει σοβαρή σκέψη και δράση.
Αντίπαλός μας είναι ο εαυτός μας, ορισμένες από τις πολιτικές μας και οι συνέπειές τους και οι αιτίες που ακόμη στέλνουν κόσμο στη Χρυσή Αυγή, παρά την πολιτική απομόνωση. Διότι συνεχίζεται ένα λάθος που το πολιτικό σύστημα κινδυνεύει να πληρώσει θανάσιμα ακριβά. Η Χρυσή Αυγή εξακολουθεί να ανδρώνεται εν κρυπτώ, μακριά από τα τηλεοπτικά κανάλια των μπετατζήδων, όπου ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις ή μονομαχούν με ματσάκια άνηθο οι εκπρόσωποι των υπόλοιπων κομμάτων. Ετσι ο λαός δεν βλέπει ούτε ακούει τι πιστεύουν, κανείς δεν αντικρούει, δεν αποδομεί την πολιτική της πρόταση, τη βρίζουν, όλοι κι έτσι, σε ένα ικανό κομμάτι του κόσμου, τα στελέχη της έχουν αποκτήσει μια αίγλη μυστηρίου κι «αντίστασης στο πολιτικό σύστημα». Η δε ηγεσία της Χ.Α. έχει μετατρέψει το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα. Επισείει την πολιτική απομόνωση ως πιστοποιητικό καθαρότητας κι εντιμότητας, μηδενικής σχέσης με το «σύστημα». Η μεγαλύτερη επιτυχία του Μιχαλολιάκου είναι ότι τον φέρανε σε θέση να λέει «εσείς, τα συστημικά κόμματα», να βάζει τον εαυτό του μόνο απέναντι σε όλο το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα. Ετσι το πολιτικό αποτέλεσμα είναι, αντί να «λιώσουν», να αντέχουν και, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις αλλά και μια βόλτα στην πιάτσα, να έχουν και τάσεις ανόδου.
Για το δικαστικό μέρος, για λόγους αρχής, δεν θα σχολιάσω τίποτα. Ομως το πολιτικό μέρος δεν χρήζει απλά σχολιασμού. Επιβάλλει σοβαρή σκέψη και δράση.
Ο στόχος της πολιτικής απέναντι στη Χρυσή Αυγή, υποθέτω, ήταν η μείωση της δύναμής της, έως και η εξαφάνισή της. Ως τώρα απέτυχε. Διότι η καταστολή ποτέ στην Ιστορία δεν εξαφάνισε τα πολιτικά ζητήματα, τις κοινωνικές αιτίες και την εξ αυτών δυναμική. Η Αριστερά, όσο την είχαμε στην παρανομία και στο άγριο κυνήγι, δυνάμωνε στο σκοτάδι. Μόλις βγήκε στο φως και στη νομιμότητα, ξεδοντιάστηκε. Κυρίως όμως την ξεδόντιασε η βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών. Οι πάσης απόχρωσης κομμουνιστές έχασαν την πελατεία που τους έστελναν η φτώχεια κι ο αυταρχισμός.
Το χειρότερο δε όλων είναι ότι με αφορμή τη δολοφονία Φύσσα και τις ποινικές διώξεις κατά των στελεχών της Χ.Α. η Αριστερά έκανε κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο. Επίμονα και με λύσσα ταυτίζουν τις εθνικές ιδέες, το πατριωτικό φρόνημα, τον ελληνικό τρόπο, που είναι στην καρδιά και στο μυαλό της υπερκομματικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, με τον ναζισμό, τον ρατσισμό και ό,τι άλλο συκοφαντικό κατεβάζει η διαταραγμένη ψυχή των στελεχών και των προπαγανδιστών της.
Οι αιτίες που στέλνουν τους απλούς ανθρώπους στη Χ.Α. είναι η οργή για την ανεργία και την υπέρμετρη φορολογία, η αίσθηση ότι εκτελούμε ως χώρα ξένες εντολές στην εσωτερική πολιτική, η λαθρομετανάστευση και η εγκληματικότητα. Κυρίως όμως ένα γενικότερο αίσθημα εθνικής ταπείνωσης, που διαπερνά την κοινωνία και προκαλεί οργή, που οδηγεί σε τιμωρητική ψήφο. Το αντίδοτο μπορεί να είναι μόνο πράξεις, που θα ικανοποιούν τους ανθρώπους αυτούς, αλλά και το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας· που θα τους κερδίσουν, όχι που θα τους φοβίσουν.
Εθνικός λόγος, εθνικές πράξεις, εθνική πολιτική, για την οποία θα μιλήσουμε την Κυριακή, χωρίς μισόλογα...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
δημοκρατία
Το χειρότερο δε όλων είναι ότι με αφορμή τη δολοφονία Φύσσα και τις ποινικές διώξεις κατά των στελεχών της Χ.Α. η Αριστερά έκανε κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο. Επίμονα και με λύσσα ταυτίζουν τις εθνικές ιδέες, το πατριωτικό φρόνημα, τον ελληνικό τρόπο, που είναι στην καρδιά και στο μυαλό της υπερκομματικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, με τον ναζισμό, τον ρατσισμό και ό,τι άλλο συκοφαντικό κατεβάζει η διαταραγμένη ψυχή των στελεχών και των προπαγανδιστών της.
Οι αιτίες που στέλνουν τους απλούς ανθρώπους στη Χ.Α. είναι η οργή για την ανεργία και την υπέρμετρη φορολογία, η αίσθηση ότι εκτελούμε ως χώρα ξένες εντολές στην εσωτερική πολιτική, η λαθρομετανάστευση και η εγκληματικότητα. Κυρίως όμως ένα γενικότερο αίσθημα εθνικής ταπείνωσης, που διαπερνά την κοινωνία και προκαλεί οργή, που οδηγεί σε τιμωρητική ψήφο. Το αντίδοτο μπορεί να είναι μόνο πράξεις, που θα ικανοποιούν τους ανθρώπους αυτούς, αλλά και το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας· που θα τους κερδίσουν, όχι που θα τους φοβίσουν.
Εθνικός λόγος, εθνικές πράξεις, εθνική πολιτική, για την οποία θα μιλήσουμε την Κυριακή, χωρίς μισόλογα...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
δημοκρατία
