Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης
Παρακολουθώντας την Έκτη Ετήσια Διάσκεψη των Τούρκων διπλωματών είδαμε ότι ο κ. Αχμέτ Νταβούτογλου μίλησε για ..
την πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες, αναφέροντας την Ρωσία και την Ελλάδα ως παραδείγματα της επιτυχίας αυτής της πολιτικής. Τόνισε ότι «μια ισχυρή δημοκρατία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση μιας δραστήριας διπλωματίας».
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, μιλώντας στην έκτη ετήσια διάσκεψη των Τούρκων πρεσβευτών στην Άγκυρα, σημείωσε ότι «η δημοκρατία δεν μπορεί να παγιωθεί, όταν οι πολίτες εξαναγκάζονται να σκέφτονται με συγκεκριμένο τρόπο» και πρόσθεσε ότι η καταπολέμηση των «απαγορεύσεων, της διαφθοράς, της φτώχειας», υπήρξε η βασική φιλοσοφία του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP). Οι επισημάνσεις αυτές έγιναν ενώ η κυβέρνηση Ερντογάν κλονίζεται από πρωτοφανές σκάνδαλο διαφθοράς.
Ο κ. Νταβούτογλου έδωσε έμφαση στην υποχρέωση λογοδοσίας της εκτελεστικής εξουσίας: «Η εκτελεστική εξουσία θα πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή υπόλογη και οφείλει να μην αποφεύγει να λογοδοτεί για την εξουσία της. Με αυτήν την έννοια, ουδέποτε έχουμε αποφύγει τη λογοδοσία σε ο,τιδήποτε, τα τελευταία 10 χρόνια», είπε ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας.
Το κράτος-συμμορία
Πέρασαν σχεδόν είκοσι χρόνια, από τις 3 Νοεμβρίου 1996 όταν η Τουρκία συγκλονίσθηκε από την αποκάλυψη της ύπαρξης στενών σχέσεων μεταξύ υποκόσμου και «κράτους» στη γνωστή «υπόθεση Σουσουρλούκ». Σήμερα η κυβέρνηση Ερντογάν κλονίζεται από τις αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα διαφθοράς που συνθέτουν την εικόνα ενός «κράτους-συμμορία».
Όλα αυτά τα χρόνια ο όρος «τουρκική μαφία» αποτελούσε καθημερινή είδηση για τους εγκληματολόγους και τους αστυνομικούς λειτουργούς τόσο στη χώρα όσο και στη διεθνή σκηνή. Την προηγούμενη δεκαετία είχε ήδη συζητηθεί ευρέως η ανάμειξη των τουρκικών οργανώσεων της μαφίας στην ένοπλη σύγκρουση μεταξύ του τουρκικού κράτους και τους κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος ΡΚΚ.
Οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές της Δυτ. Ευρώπης και των ΗΠΑ έρχονται συχνά αντιμέτωπες με τις πρακτικές της τουρκικής μαφίας (δουλεμπόριο, διακίνηση λαθρομεταναστών, εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων, διακίνηση ναρκωτικών και ηρωΐνης, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, στρατολόγηση και εκπαίδευση οπαδών του ριζοσπαστικού Ισλάμ και τρομοκρατικών/απελευθερωτικών οργανώσεων).
Τουρκία και Βαλκάνια
Η λεγόμενη «βαλκανική οδός του εγκλήματος» ξεκινούσε από την Τουρκία με ενδιάμεσους σταθμούς τις εμπόλεμες χώρες των Βαλκανίων και κατέληγε στις χώρες της ΕΕ και τις ΗΠΑ. Επίσης ήταν η εποχή των ενόπλων συγκρούσεων και η Τουρκία διέθεσε ολόκληρο δίκτυο της ΜΙΤ για την εκπαίδευση σκληροπυρηνικών Κοσσοβάρων. Στη συγκεκριμένη ιστορική φάση συνδέεται ο Βοσνιακός χώρος με τον Τουρκικό σε επίπεδο οργανώσεων μαφίας και οργανωμένου εγκλήματος με βασικούς συνδέσμους παλιούς συμπολεμιστές από το Βοσνιακό μέτωπο.
Το ενδιαφέρον της Τουρκίας για τα Βαλκάνια δεν ήταν τόσο αγνό και κυρίως δεν βασιζόταν, μόνον, στις ιστορικές σχέσεις της χώρας με τους λαούς της Βαλκανικής. Η Τουρκία είχε ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 90 (μόλις άρχισε και η γιουγκοσλαβική κρίση), αναπτύξει σχέσεις σε θρησκευτικό, πνευματικό, επιστημονικό, ανθρωπιστικό και πολιτικό επίπεδο προσβλέποντας και σε αμιγή πληθυσμιακά στρώματα στο γειτονικό Νόβι Παζάρ (Σαντζάκιο). Βασικό μέλημα των Τούρκων ήταν να εκτοπίσουν την επιρροή περιθωριακών ισλαμικών αιρέσεων: Καντέρι, Ριφάνι, Σάντι, Χαλβέτι, Νακσιμπεντί, Νοκτασί και Μπεκτασί, Εχλ-Μπειτ, Χανέφι και να διαδώσουν το σουνιτικό Ισλάμ. Από θρησκευτικά κέντρα της Τουρκίας ενισχύθηκαν οι Βαλκάνιοι «ψευτομουφτήδες» Ρετζέπ Μπόγια, Νετζάτ Ιμπραχίμι ενώ δίνονταν υποτροφίες σε υποψηφίους φοιτητές Θεολογίας για Πανεπιστήμια της Τουρκίας.
Παράλληλα ενισχύονταν διάφορες «ανθρωπιστικές» οργανώσεις που υπεράσπιζαν τους «καταπιεζομένους» μη χριστιανικούς πληθυσμούς του Κοσσυφοπεδίου. Η Τουρκία χρηματοδότησε τη δραστηριότητα οργανώσεων όπως η Al Muhajiroun-Kosovo Support Council, TWRA, κοκ. Σε πολιτικό επίπεδο υποστήριξε την σύσταση ομάδων και την ίδρυση συνδέσμου για την υποστήριξη των Αλβανοκοσοβάρων στην Κωνσταντινούπολη.
Με το τέλος των εχθροπραξιών στο Κοσσυφοπέδιο η Τουρκία φρόντισε να εκμεταλλευθεί τα ερείσματα που είχε κατασκευάσει και επιδόθηκε στην ενδυνάμωση της οικονομικής και επιχειρηματικής παρουσίας της στο Κοσσυφοπέδιο, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και την ΠΓΔΜ επιδιώκοντας να δημιουργήσει τα νέα τουρκικά δίκτυα στην περιοχή που είχαν ήδη αναπροσαρμόσει τις δραστηριότητές τους στις νέες συνθήκες.
Σε αυτό το πλαίσιο εμφανίζεται στην Πριζρένη ο γνωστός στην περιοχή της Ροδόπης κ. Μουσταφά Σαρνίτς, ο οποίος απλώς διαχειρίζεται την πραγματικότητα αυτή και συντονίζει τις δραστηριότητες μηχανισμών που ήδη βρήκε σε πλήρη ανάπτυξη. Στα θετικά του σημεία καταλογίζεται και η δημιουργία τουρκικής μειονότητας στο Κοσσυφοπέδιο και η αφομοίωση των Γκοράντσι (αντίστοιχοι Πομάκοι δικοί μας), καθώς και η λειτουργία του Τουρκικού Δημοκρατικού Κόμματος Κοσσόβου. Αφού εγκατέστησε τα δίκτυα της ΤΙΚΑ προχώρησε και στην λειτουργία τουρκικής τράπεζας «Turk Ekonomi Bankasi» (TEB).
«Κοσοβοποίηση»: Μία νέα τακτική της Τουρκίας
Ο Σαρνίτς εγκαταλείπει το Κοσσυφοπέδιο όταν αυτό πλέον περνά στη φάση της επίσημης ανεξαρτησίας του και έρχεται στη Θράκη όπου συνεχίζει ακριβώς το ίδιο έργο με το συντονισμό και τη διαχείριση μηχανισμών που υφίσταντο, έχοντας ήδη «διδαχθεί» από το Κοσσυφοπέδιο, ενώ φαίνεται ότι ξέρει να εντοπίζει τα αδύνατα σημεία της χώρας υποδοχής και βεβαίως των ντόπιων φορέων της Ροδόπης.
Η δημιουργία μηχανισμών πίεσης και χειραγώγησης της μειονότητας, η επιβολή της πάγιας παρουσίας των «ψευτομουφτήδων», η δημιουργία ενός τεράστιου μηχανισμού προπαγάνδας και η εφαρμογή της «νέας τουρκικής εξωτερικής πολιτικής» συνθέτουν το σκηνικό μιας «παραδιπλωματικής συμπεριφοράς» της γείτονος χώρας στην περιοχή της Θράκης.
Η «μηδενική αντίδραση» της Ελλάδας
Να σημειώσουμε βεβαίως ότι όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτά χωρίς την ανοχή της ελληνικής Πολιτείας αλλά και του ελληνικού πολιτικού/κομματικού κατεστημένου που για να εξασφαλίσει ψήφους προχώρησε αρκετές φορές σε «ανίερες συμμαχίες» αδιαφορώντας για το εθνικό κόστος.
Αυτό το βλέπουμε και σήμερα ακόμη, παραμονές των αυτοδιοικητικών και περιφερειακών εκλογών, καθώς οι συμφωνίες και οι «συνεργασίες» κομμάτων και πολιτικών αγνοούν τη λογική του «Εθνικού Συμφέροντος» και υποτάσσονται στις μικροκομματικές ή μικροπολιτικές επιδιώξεις που ενδεχομένως σχετίζονται και με κάποιους ευρύτερους πολιτικούς σχεδιασμούς.
Κάτω από αυτό το πρίσμα δεν είναι να απορεί κανείς για ποιο λόγο δεν επιβάλλονται οι προβλεπόμενες από το Σύνταγμα και τον Ποινικό Κώδικα κυρώσεις στους ψευτομουφτήδες στην Ξάνθη και την Κομοτηνή που δεν αναγνωρίζονται από το ελληνικό κράτος και διαπράττουν το ποινικό αδίκημα της αντιποίησης. Ωστόσο, παρά την επανειλημμένη εγκληματική τους συμπεριφορά, τελούν σε καθεστώς ατιμωρησίας και δεν υπόκεινται καμία απολύτως νομική συνέπεια.
Το ίδιο ισχύει βεβαίως και για τις δηλώσεις και δραστηριότητες μελών του Εθνικού Κοινοβουλίου (βλ. πρόσφατες δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κου Χουσεΐν Ζεϊμπέκ) μέχρι τη δραστηριότητα Δημοτικών και Νομαρχιακών Συμβούλων εντός και εκτός ελληνικής Επικράτειας, οι οποίες είναι όλες καταγεγραμμένες στα εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ.
Σε όλα αυτά βεβαίως, μέχρι στιγμής, δεν έχουμε εντοπίσει καμία αντίδραση από επίσημους φορείς, ενώ όλοι περιορίζονται σε αντιδράσεις του «καναπέ» με την διατύπωση σιβυλλικών σχολίων και στερεοτύπων ανακοινώσεων ή επιθετικών προσδιορισμών. Απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Θράκη από τη συμπεριφορά εξωθεσμικών κέντρων της αλλοδαπής που ασκούν επιθετική πολιτική προπαγάνδας και πολυεπίπεδης δολιοφθοράς, βρίσκονται «περιστασικοί εθνοσωτήρες» και «ανήσυχοι/αγανακτισμένοι πατριώτες», απουσιάζει όμως η θεσμική αντίδραση όπως αυτή προκύπτει από το Σύνταγμα και τους Νόμους.
Η ολιγωρία του επίσημου κράτους, καθώς και τα ατοπήματα τοπικών φορέων και μεμονωμένων ατόμων μπορεί να οδηγήσουν σε καταστάσεις με απρόσμενες συνέπειες.
Μήπως πρέπει κάποτε να σταματήσει η «ανοχή» και η πρακτική της «μηδενικής αντίδρασης» ειδικά στην παρούσα συγκυρία όπου η Τουρκία μπορεί να εξελιχθεί σε παράγοντα αποσταθεροποίησης για ολόκληρη την περιοχή και ο Τούρκος Πρωθυπουργός κος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βλέπει στις μυστικές δημοσκοπήσεις τα ποσοστά του να πέφτουν κατά 15 ποσοστιαίες μονάδες;
Εκτός κι αν κάποιοι σε κεντρικό επίπεδο θέλουν να διαχειρίζονται την εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα προσωποπαγείς σχηματισμοί διαμαρτυρίας ή νεοναζιστικά και νεοεθνικιστικά σχήματα με αγοραίες συμπεριφορές.
