Για άλλη μια φορά ήθελα να σας μιλήσω για τα προβλήματα και τις προοπτικές των εργολαβικών εργαζομένων στο ΑΠΘ.
Σύμφωνα με το Σχέδιο Οργανισμού των ΑΕΙ, το οποίο "διέρρευσε" στον εκπαιδευτικό ιστοχώρο esos.gr στις 23.1.2014, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη σχετικά με την βελτίωση της νομικής, εργασιακής και οικονομικής υπόστασης των εργολαβικών εργαζομένων, οι οποίοι δεν είναι καθόλου λίγοι στο ΑΠΘ.
Στο ΑΠΘ, μόνο στην εργολαβία της φύλαξης, υπηρετούν περί τους 220 εργαζόμενους, οι οποίοι στην πραγματικότητα καλύπτουν πολλών ειδών ανάγκες της Διοίκησης. Αρκετοί είναι οι λεγόμενοι "υπάλληλοι γραφείου", οι οποίοι σύμφωνα με διαρροές, θα υποχρεωθούν επί ποινή απόλύσεως, να αποκτήσουν με ίδια έξοδα και να προσκομίσουν Άδεια Εργασίας Φύλακα, η οποία έχει μέσο κόστος για τον εργαζόμενο γύρω στα 550 ευρώ (ενάμισυς μισθός).
Στην εργολαβία της καθαριότητας, για την οποία θα γίνει Διαπραγμάτευση στις 29.1.2014 (βλέπε http://www.auth.gr/news/tenders/16686), ζητούνται "τουλάχιστον" 120 άτομα για να καλύψουν για ένα μήνα την αχανή έκταση 540,000 τετραγωνικών μέτρων των χώρων και κτηρίων του ΑΠΘ (βλέπε Διακήρυξη 329/2014, ΑΔΑΜ 14PROC001836117, το κείμενο θα το βρείτε μέσω αναζήτησης στο www.eprocurement.gov.gr). Aν διαιρέσουμε τον προϋπολογισμό των 157.450,23€ (με Φ.Π.Α.) για ένα μήνα καθαριότητας στο ΑΠΘ προς τους "τουλάχιστον" 120 υπαλλήλους σε 6ωρη βάρδια τους οποίους ζητά η Διακήρυξη, προκύπτει κόστος για
το Δημόσιο 1312,09 ευρώ ανά εργαζόμενο.
Μήπως λοιπόν το κόστος των εργολαβικών υπαλλήλων είναι μεγαλύτερο από το κόστος των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων; Ο μικτός μισθός του εργαζόμενου στην 6ωρη βάρδια είναι γύρω στα 440 ευρώ (365 στο χέρι). Με ποιο σκεπτικό λοιπόν είναι η εργολαβία η πιο συμφέρουσα για το Δημόσιο λύση; Μήπως βοηθάει το ότι οι εργαζόμενοι δεν παίρνουν επίδομα Πάσχα και επίδομα καλοκαιρινής αδείας επειδή οι ετήσιες συμβάσεις τους τυχαίνει να ξεκινούν τον Μάιο;
Επιπλέον, οι 120 αυτοί εργαζόμενοι καθαριότητας, κατανέμονται κατά μέσο όρο δύο ή τρεις για κάθε πολυώροφο κτήριο, πράγμα που δεν απέχει από την φυσική εξόντωση. Για παράδειγμα, στον Πύργο του Παιδαγωγικού, το καμάρι της Πανεπιστημιούπολης, δύο καθαρίστριες καθαρίζουν κάθε μέρα πάνω από πενήντα κοινόχρηστες τουαλέτες. Στην Φυσικομαθηματική, η οποία αποτελείται από δύο τετραώροφα κτήρια, υπάρχουν μόνο δύο καθαριστές. Οι καθαρίστριες και οι καθαριστές κάνουν κουράγιο μέχρι να βελτιωθεί η κατάσταση και βάζουν όλες τους τις
δυνάμεις για να προστατέψουν την Δημόσια Υγεία.
Σύμφωνα μάλιστα με τις πρόσφατες εξαγγελίες του Υπουργού, σύντομα όλοι οι φορείς του Δημοσίου θα μπορούν να προβαίνουν σε σύναψη σύμβασης προμήθειας προσωπικού οποιασδήποτε ειδικότητας. Αν αναρωτιέστε τι ειδικότητες χρειάζεται ένα ΑΕΙ, πρόκειται για ειδικότητες που αφορούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του (καθαριότητα, φύλαξη, τεχνική υπηρεσία, συντήρηση υποδομών και μηχανημάτων, λογιστήριο, εστίαση, χειριστές επιστημονικών οργάνων κλπ). Και επειδή απαιτείται και η σχετική τεχνογνωσία, είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι
εργολαβικοί εργαζόμενοι που μεταπηδούν κάθε χρόνο από την απερχόμενη εργολαβία στην επόμενη μειοδότρια, και τεχνικά μόνο αλλάζουν φορέα απασχόλησης, ενώ ουσιαστικός εργοδότης παραμένει το Ίδρυμα. Με τον τρόπο αυτό παρακάμπτεται η απαγόρευση του ΠΔ 164 Παυλόπουλου, για την μη διαδοχική απασχόληση ατόμων στον ίδιο φορέα του Δημοσίου για πάνω από 24 μήνες. Υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με τις Ευρωπαϊκές οδηγίες (λ.χ. Οδηγία 1999/70/ΕΚ) για την προστασία των εργαζομένων μερικής απασχόλησης, όλοι οι εργολαβικοί εργαζόμενοι στα ΑΕΙ θα
έπρεπε να έχουν ήδη μονιμοποιηθεί στο Δημόσιο εδώ και πολλά χρόνια. Μπορέσαμε όμως να "στρίψουμε δια της εργολαβίας" και να ξεγελάσουμε τους κουτόφραγκους Ευρωπαίους και στο ζήτημα αυτό.
Δυστυχώς, από ό,τι διαφαίνεται στο κείμενο του Σχεδίου Οργανισμού, το οποίο αναμένεται να είναι σε αντιστοιχία με το Οργανόγραμμα των ΑΕΙ, ελάχιστες αναφορές υπάρχουν στους εργολαβικούς εργαζόμενους, οι οποίοι δεν φαίνεται να αναγνωρίζονται κάν ως "εργαζόμενοι του Ιδρύματος". Προφανώς πρόκειται για ενοχλητικά μή διακοσμητικά στοιχεία, ή για αναγκαία τρωκτικά τα οποία ροκανίζουν τον τακτικό προϋπολογισμό του ιδρύματος, χωρίς να προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό στην εκπαίδευση και την έρευνα. Μάταια αναζητούνται τρόποι για να
αντιμετωπιστεί η μαύρη αυτή επαχθής τρύπα στα οικονομικά, αλλά δυστυχώς είμαστε ακόμα μόνο στον 21ο αιώνα: τα κτήρια δεν καθαρίζονται μόνα τους, τα μηχανήματα δεν επισκευάζονται μόνα τους, και οι καθηγητές και το διοικητικό προσωπικό δεν βάζουν αρκετά το χέρι τους στην τσέπη για να βοηθήσουν στα οικονομικά αδιέξοδα του Πανεπιστημίου (πολλοί το κάνουν όμως, παρόλη την δραστική περικοπή των μισθών τους, και είναι προς τιμήν τους).
Ελπίζω με τα ολίγα αυτά να έχω καταδείξει ότι τουλάχιστον σταδιακά, μέρος των παγίων και διαρκών αναγκών των ΑΕΙ (που κατά τα άλλα περηφανευόμαστε ότι διαπρέπουν στις διεθνείς κατατάξεις) πρέπει κάποτε να αρχίσει να καλύπτεται από μονίμους δημοσίους υπαλλήλους, μετά φυσικά από προκηρύξεις και διαδικασίες ΑΣΕΠ. Το επιχείρημα ότι "η εργολαβία τα έχει όλα και συμφέρει" είναι έωλο. Δεν νοείται ο Οργανισμός και το Οργανόγραμμα Δημοσίου Πανεπιστημίου να περιλαμβάνουν ξένα σώματα και ξένα συμφέροντα (εκτός αν το απώτερο σχέδιο
είναι το Πανεπιστήμιο να απαξιωθει τόσο, που να χρειαστεί να ιδιωτικοποιηθεί για να εξυγειανθεί).
Θα ήταν ευχής έργον να μπορούσε να υπάρξει συζήτηση, σύμπνοια και κάποια συμφωνία απόψεων στο ζήτημα των εργολαβικών υπαλλήλων μεταξύ των Πρυτανικών Αρχών και των Συμβουλίων Ιδρύματος, αλλά προς το παρόν το μόνο στο οποίο βλέπουμε να συμφωνούν είναι στο να κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το περσικό μαγικό χαλί της εξουσίας.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας,
Μια εργολαβική υπάλληλος του ΑΠΘ και φανατική αναγνώστρια.
