Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εκατοστή δέκατη Πέμπτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html), εκατοστή έβδομη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και πεντηκοστή έκτη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Για κάθε νόμο που ψηφίζεται υπάρχει μία αιτία και ένας σκοπός. Αιτία είναι ο λόγος που επιβάλλεται να γίνει μία ρύθμιση δια νόμου [occasio legis] και σκοπός του νόμου είναι ο τρόπος ρύθμισης και η ίδια η ρύθμιση [ratio legis]. Επιβάλλει π.χ. η τρόικα απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων για να μειωθεί το κόστος του Δημοσίου, οπότε ψηφίζεται ένα Μνημόνιο για να γίνουν οι απολύσεις. Αιτία, λοιπόν, του Μνημονίου είναι η ανάγκη εξοικονόμησης πόρων για την πληρωμή των δανειστών δια περιστολής και της σπατάλης δημόσιων πόρων, ενώ σκοπός του Μνημονίου είναι η περιστολή της σπατάλης. Πολύ απλό!
Αυτά προσπαθώ πάντοτε να ανιχνεύσω σε ένα νέο νόμο. Όταν, όμως, ψηφίσθηκε ο νόμος 3604/2007, με τον οποίον χαλάρωσαν αισθητά οι ρυθμίσεις οι σχετικές με τις ανώνυμες εταιρείες, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί καταργήθηκε η ευχέρεια, κατ’ άλλους υποχρέωση, που είχε η Διοίκηση να ανακαλεί την άδεια σύστασης μίας ανώνυμης εταιρείας θέτοντάς την υπό εκκαθάριση, όταν τα ίδια κεφάλαιά της υπολείπονται του 1/10 του μετοχικού κεφαλαίου της, υπό τον όρο ότι η εταιρεία δεν φρόντιζε εντός ορισμένης προθεσμίας να αυξήσει το μετοχικό της κεφάλαιο. Η αιτιολογική έκθεση του νόμου 3604/2007 δεν με φώτισε, αφού δεν έλεγε τίποτε το ουσιαστικό. Αποτελούσε απλή αντιγραφή της προς ψήφιση διάταξης.
Αυτή η ευχέρεια της Διοίκησης αντικαταστάθηκε με τον εν λόγω νόμο από το δικαίωμα των μετόχων να ζητήσουν αυτοί τη λύση της εταιρείας δια της δικαστικής οδού.
Την απορία μου έλυσαν μετά από 6 χρόνια οι πρόσφατες αποκαλύψεις σύμφωνα με τις οποίες τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών είναι αρνητικά, άρα κάτω και από το 1/10 του μετοχικού κεφαλαίου τους, αλλά και το σκάνδαλο του ΤΤ, από τα στοιχεία το οποίου προκύπτει ότι οι δανειοδοτηθείσες εταιρείες των μεγάλων επιχειρηματιών διαθέτουν αρνητικά κεφάλαια.
Είχε διαγνωσθεί, λοιπόν, εγκαίρως ότι πλησιάζει η κρίση και ότι πλείστες όσες ανώνυμες εταιρείες θα έχουν αρνητικά ίδια κεφάλαια; Μήπως ήδη ήταν γνωστό ότι οι εταιρείες, τις οποίες είχε αρχίσει να δανειοδοτεί το ΤΤ, ήταν προβληματικές, εξ ου υπήρχε ο φόβος να βρεθεί ένας τρελλός δημόσιος υπάλληλος και να προχωρήσει στην ανάκληση της άδειας σύστασης και λειτουργίας τους; Έτσι, με τον προαναφερθέντα νόμο η μπάλα πήγε στους μετόχους. Άντε τώρα οι μέτοχοι να επιδοθούν σε ατέρμονες δικαστικούς αγώνες για να λυθεί η εταιρεία, στην οποία μετέχουν. Προ πάντων όταν έχουν απέναντί τους έναν μεγάλο επιχειρηματία με πολλά λεφτά που μπορεί να κάνει πολλά πράγματα με την κυρά του, προ πάντων, όμως, με τον παρά του.
Και βεβαίως, το δικαίωμα των μετόχων να ζητήσουν από το δικαστήριο τη λύση μίας ΑΕ δεν ισχύει επί ΑΕ εισηγμένων στο Χρηματιστήριο. Φαντασθείτε το 1/3 των μετόχων μιας τράπεζας να ζητούσε τη λύση της!
Τελικά, η πολιτική βούληση είναι πανταχού παρούσα, όταν πρόκειται να ευλογήσει και συγκαλύψει λαμογιές. Αν πρόκειται για κάτι καλό για τον τόπο και τον λαό, είναι μονίμως απούσα.
Είχα ολοκληρώσει το αρθρίδιο τούτο, όταν έπεσε σαν βόμβα το ερώτημα του επικοινωνιακού επιτελείου της ΝΔ προς τον ΣΥΡΙΖΑ: «Είναι ο Τσίπρας άθεος;». Η μνήμη μου ανέτρεξε στις φωτογραφίες όλων των κατά καιρούς κυβερνώντων που συνωστίζονται στις εκκλησίες ή στη γιορτή των Θεοφανείων και κάνουν τον σταυρό τους σαν να παίζουν βιολί. Κυρίως, όμως, θυμήθηκα τον Άκη που κρατούσε καμαρωτός την εικόνα της Παναγίας μαζί με άλλους εκσυγχρονιστές στο πλάι του έτοιμος να παρελάσει στη λιτανεία της εικόνας. Αυτός ο βράχος της Ορθοδοξίας και όλοι οι άλλοι που τον συγκάλυπταν τόσα χρόνια. Θυμήθηκα τα εκατοντάδες σκάνδαλα με τα πλιάτσικο στον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Θυμήθηκα τις χιλιάδες τροπολογίες που ψηφίζουν οι θεοσεβείς για να κρύψουν τις λαμογιές τους και να παρακάμψουν τον νόμο, όχι μόνον τον γραπτό, αλλά και τον άγραφο, τον ηθικό.
Δεν έχουν το Θεό τους οι αλήτες!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
