ΑΝ ΖΟΥΣΕΣ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΡΑ θα σουλεγα : ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ανεπανάληπτε ΒΑΣΙΛΗ!

του Βλάση Γωγούση

Για τον αείμνηστο ΒΑΣΙΛΗ ΠΕΡΓΑΝΤΗ πρόκειται, τον τότε Διευθυντή της περιβόητης ΣΧΟΛΗΣ...
ΥΠΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
’Οι παλαιότεροι Θεσσαλονικείς θα τον θυμούνται αλλά εκείνοι που ΔΕΝ θα τον ξεχάσουνε ποτέ είναι οι εκατοντάδες απόφοιτοι της υπέροχης εκείνης Σχολής, ενός τεχνολογικού ιδρύματος που έβγαλε ικανότατους επιστήμονες.

Σήμερα θα σας μιλήσω γι`αυτόν τον - ιδιόρρυθμο μεν- αλλά σπουδαίο άνθρωπο και εκπαιδευτικό.
Τον Βασίλη τον γνώρισα τυχαία, από την γραμματέα του, την Βούλα Κυριακίδου, συμπολεμίστριά μου στον Εμφύλιο !
¨Έναν γιατρό ζήτησε μια μέρα και η Βούλα τηλεφώνησε σε μένα !
Ο Περγαντής ήταν ένα σπάνιος άνθρωπος με διάφορα ενδιαφέροντα και καταπληκτικές επιδόσεις.
Καθηγητής της υδροδυναμικής ( αν το λέω σωστά), λάτρης της (ασπρόμαυρης) φωτογράφησης ( κατείχε αρκετές πανάκριβες φωτογραφικές μηχανές ) , φανατικός συλλέκτης γραμματοσήμων ( έγραψε και ένα μνημειώδες έργο για τους συλλέκτες ).
Τον θυμήθηκα σήμερα ανήμερα της γιορτής του κι` είπα αντί μνημοσύνου να γράψω λίγες σειρές γι` αυτόν.
Δεν θα σας κουράσω, θα αναφερθώ μόνο σε 2-3 περιστατικά που μείναν στο μυαλό μου.

1) Ένας καλός μου φίλος αγόρασε ένα μεγάλο κτήμα πάνω σ` ένα λόφο , κοντά στη Θεσσαλονίκη.
Έσπειρε 1500 δένδρα αλλά επειδή δεν υπήρχε νερό έστησε στην υψηλότερη κορυφή του κτήματος μια τεράστια δεξαμενή - 10 μέτρων ύψους- από την οποία ξεκινούσαν ελαστικοί σωλήνες για πότισμα.
Άνοιξαν τις βάνες οι επιστάτες αλλά το νερό αρνήθηκε να …κυλήσει !
Βρε αμάν, βρε ζαμάν τίποτα !
Ο φίλος μου με παρεκάλεσε να ρωτήσω τον Περγαντή, με τον οποίο πήγαμε - τελικώς- μαζί στο κτήμα.
Ο Βασίλης , σταμάτησε το Ι.Χ. του , έβγαλε το κεφάλι από το παράθυρο, κοίταξε δεξιά, κοίταξε αριστερά και μούπε :
«Πες στον φίλο σου να βάλει το ντεπόζιτο από την άλλη μεριά του κτήματος, την …χαμηλότερη »!
«Μα», ψέλλισα.
«Δεν έχει μα και ξε-μά », μούπε και ….φύγαμε!
Η μετακίνηση έγινε και την άλλη στιγμή οι κρουνοί έρρεαν ασταμάτητα !
«Πρόκειται για οπτική απάτη », μούπε, όταν του είπα τα μαντάτα.

2) Περιστατικό δεύτερο :
Φιλοξενούμενός μου καλοκαιριάτικα στο Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής , με ρώτησε αν μπορούμε να βρούμε σύκα.
«Στον γυρισμό Βασίλη , του είπα, περνώντας μέσα από την ΓΑΛΑΤΙΣΤΑ θα βρούμε άφθονα, ο τόπος γεμάτος συκιές είναι » .
Πράγματι φθάνοντας στο χωριό είδαμε 10-15 Γαλατσιάνους να κάθονται αραγμένοι ένθεν και εκείθεν μιας μικρής γέφυρας και να συνομιλούν.
Σταμάτησε το αυτοκίνητο, έβγαλε ένα πενηντάρικο (20 δραχμές η …….οκά είχε το τυρί τότε ) και κουνώντας το , είπε
« Ποιος θα μας φέρει λίγα σύκα» ;
Και τότε άρχισε ό ένας να λέει στον άλλον :
«Σύρε αρέ εσί».
«Εσί σύρτε, ιγώ βαριέμαι»

«σήκω πάεινε , εσύ ρε» ο άλλος , τελικώς κανείς δεν πήγε ( και οι συκιές φορτωμένες δίπλα τους !).

Και τότε ο σοφός Περγαντής μας είπε :
Αυτός ο τόπος ( η Ελλάδα) θα πεινάσει κάποτε, θάρθει ώρα που θα πει το ψωμί –ψωμάκι .»
(οραματίσθηκε Τρόϊκα και Στουρνάρα , προφανώς , από τότε!).

3) Άφησα για τελευταίο το καλύτερο !
Οι σπουδαστές της Σχολής Υπομηχανικών θέλησαν κάποτε να τον επισκεφθούν για να του επιδώσουν υπόμνημα με «αλλαγές του προγράμματος διδασκαλίας».
Ο Περγαντής ΔΕΝ τους δέχθηκε.
Αυτοί επέμειναν !
« Το πρόγραμμα το καταρτίζουν οι δάσκαλοι - τους είπε - όχι οι μαθητές !»
Και τότε ΟΛΟΙ οι σπουδαστές αποφάσισαν να μεταβούν …πεζή στην Αθήνα για να διαμαρτυρηθούν στον τότε Πρωθυπουργό, τον αείμνηστο ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
Η πορεία συνεκλόνησε τότε το Πανελλήνιο- οι παλαιότεροι την θυμούνται !
Οι σπουδαστές ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της Σχολής ,περνώντας δίπλα από τις ακτές βαδίζοντας προς Αθήνα, έπεφταν ομαδικά στη θάλασσα με τα ρούχα !
Οι εφημερίδες και τα ραδιόφωνα ωρύονταν, ο Περγαντής ανένδοτος.
Και τότε, τότε συνέβη κάτι απίστευτο !( υπήρξα….αυτήκοος μάρτυς του περιστατικού) :
Βρισκόμουν στο γραφείο του όταν χτύπησε το τηλέφωνό του.
Ήταν ο ίδιος ο …Πρωθυπουργός, ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ :
« Κύριε Περγαντή , του είπε , ήρθαν οι σπουδαστές και ζητούν την…..μεσολάβισή μου.
Θα με υποχρεώνατε αν μου στέλνατε μία τηλεομοιοτυπία ( έτσι λέγονταν τότε το έγγραφο με FAX ), που να γράφει ότι θα τους δεχθείτε».
Και ο Περγαντής :
« Ευχαρίστως, θα σας στείλω….δύο, η δεύτερη θα είναι η …παραίτησίς μου! ».
Και ο «Γέρος της Δημοκρατίας»…υπεχώρησε !!!
Θα σε θυμάμαι αξέχαστε Βασίλη Περγαντή

Δρ Βλάσης Γωγούσης