Γράφει ο Δημήτρης Τσαϊλάς
Το μοιραίο πρώτο ψεύδος της επικρατούσας σκέψης του κ. Μπουτάρη από την έναρξη του προεκλογικού αγώνα για την αυτοδιοίκηση, έγκειται στη θέση ...
που υποστήριξε τελευταία, ότι είναι υπαρκτή η ανάγκη αυτονόμησης της τοπικής αυτοδιοίκησης «από το πολιτικό καπέλωμα». Αυτή η θέση διατυπώνεται όχι στην αρχή των επιλογών των υποψηφιοτήτων αλλά αφού τα κόμματα μετά από τις ιδιότροπες αμφιταλαντεύσεις και ποικιλόμορφες κομματικές καραμπόλες αποφάσισαν τις στηρίξεις των προσώπων για το Δήμο Θεσσαλονίκης. Έτσι δημιουργείται αμέσως η απορία. Άραγε είναι ένας ιδεώδης Δήμαρχος πέρα της αλγεινής πραγματικότητας που βιώνει ο πολίτης καθημερινά από τη βρόμικη και αδιαπέραστη πόλη, απόκτησε πλέον μια καθαρή θεωρητική αντίληψη ή είναι μια συστημική πλασματική κατασκευή;
Είναι πασίγνωστη η ρήση ότι «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται τίμια». Στην περίπτωση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης δεν μπορεί να λεχθεί στα σοβαρά, παρά μόνον ως ανέκδοτο που προκαλεί τους συμπολίτες του, γνωστού όντος ότι ο κ. Μπουτάρης υποστηρίχθηκε στις εκλογές του 2010 από το τότε ισχυρό ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια λόγω απουσίας αντιπολιτεύσεως από τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών παρατάξεων, πλην του πραγματικά ανεξάρτητου κ. Μάτη, θεωρούσε τις πολιτικές παρατάξεις κάτι σαν τα πουκάμισα στην ντουλάπα του.
Γενικώς αναζητούσε ένα καλό γάμο συμφέροντος με προξενητές τα κατεστημένα και διαπλεκόμενα κανάλια και πολιτικούς που προσπαθούν να επιβάλλουν τη δική τους άποψη στους πολίτες της πόλης μας, για να συναφθεί ένας επόμενος γάμος μεγαλύτερου συμφέροντος.
Η στάση του κ. Μπουτάρη δεν είναι όπως φαίνεται “ηρωική”, αλλά υπεροπτική και αλαζονική, που νομίζει ότι η δράση του δεν έχει όρια. Αλλά τα όρια φυσικά υπάρχουν και το αποτέλεσμα της ύβρης θα είναι η συντριβή. Την αλαζονική αυτή στάση θα αναχαιτίσει ο Θεσσαλονικιός πολίτης που εκπροσωπεί την κοινή λογική.
Δημήτριος Ν. Τσαϊλάς
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την Δημοτική Παράταξη του Χρ. Μάτη
