 |
| του Γιώργου Κωνσταντινίδη |
Έχοντας
σχεδόν ολοκληρωθεί η θητεία του κ.
Μπουτάρη ως Δημάρχου της πόλης μας,
μπορώ πλέον να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα
για το μέγεθος του έργου του.
Για τα
σκουπίδια, τον φωτισμό, την κίνηση στους
δρόμους και τόσα άλλα, σίγουρα δεν είμαι
ειδικός για να εκφράσω εμπεριστατωμένη
άποψη. Στον πολιτισμό όμως, μπορώ να σας
πω με βεβαιότητα ότι πλέον πνέει άλλος
αέρας, ευρωπαϊκός και ανατολίτικος
συνάμα. Ενδεχομένως οι φιλίες του με
τους Γερμανούς από τη μία και με τους
Τούρκους από την άλλη, έχουν δώσει στην
πόλη μας μία άλλη πολυσυλλεκτική πνοή,
η οποία σε κάθε περίπτωση εμφορείται
από τις αρχές της υψηλής κουλτούρας και
αισθητικής.
Άπειρες
φορές, τόσο από αυτό εδώ το φιλόξενο
βήμα όσο και μέσω των γραπτών εισηγήσεων
που συστηματικά έστελνα στη δημοτική
μου παράταξη επί τρία χρόνια, κατέκρινα
με σφοδρότητα σχεδόν τον Δήμαρχο Μπουτάρη
προσωπικά, αλλά και τη Διοίκησή του, για
τις επιλογές τους στον πολιτισμό. Τι να
πρωτοθυμηθώ; Την απαξίωση των Δημητρίων,
την υποβάθμιση του Βαφοπουλείου και
του Δημοτικού Ωδείου ή μήπως την εμμονή
του με τα «πανηγυράκια» του δρόμου και
τις παρελάσεις gay
pride;
Οφείλω
όμως να του αναγνωρίσω μια πολύ σημαντική
του προσφορά στον πολιτισμό, κάτι που
άλλαξε τόσο τη δική μου αισθητική όσο
και σίγουρα πολλών συμπολιτών μου. Την
προτίμηση του στην κόκκινη κάλτσα, την
οποία με κάθε τρόπο προέβαλε και
υποστήριξε. Μέχρι πρότινος οι περισσότεροι
από εμάς θεωρούσαμε ότι ιδανικός
συνδυασμός είναι η ιδίου και συμβατικού
χρώματος με το παντελόνι κάλτσα, συνήθως
γκρι, μαύρη, καφέ, κ.λπ. Μόνον ο Γιάννης
Μπουτάρης και τα μέσα ενημέρωσης, που
συστηματικά προσπαθούν να προβάλλουν
την επίπλαστη αντισυμβατικότητά του,
ενέμεναν στη σημασία της επιλογής
κόκκινης κάλτσας και στη ψυχική ευφορία,
που η επιλογή αυτή προσφέρει. Αυτό λοιπόν
που πέτυχε ο Δήμαρχος είναι σημαντικό,
συνέβαλε τα μέγιστα, μέσω της βελτίωσης
της αισθητικής μας και της πνευματικής
μας ανάτασης, στην πολιτιστική ανάπτυξη.
Επομένως,
απέναντι σε έναν τέτοιον πολιτικό
ογκόλιθο, η δική μου παράταξη, η Νέα
Δημοκρατία θα έπρεπε να είχε ήδη
καταλήξει, προ πολλού μάλιστα, στον
καλύτερο υποψήφιο για τη Δημαρχία της
Θεσσαλονίκης. Παρακολουθώ με ενδιαφέρον
αυτό που γίνεται τον τελευταίο καιρό
με τις υποψηφιότητες σε Δήμο και
Περιφέρεια. Και μπάχαλο να το πω, λίγο
θα είναι. Φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη το
κόμμα κεντρικά και τη μικρότερη ίσως
οι συγκεκριμένοι εν δυνάμει υποψήφιοι,
που κι αυτοί ενεπλάκησαν σε κόντρες και
τακτικισμούς; Σίγουρα ναι.
Το
μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον έχει η
αντίδραση των απλών υποστηρικτών της
παράταξης μας. Έχουν κατακλύσει με
κριτικά σχόλια όλα τα blogs,
πολλές φορές ακόμη και βρίζοντας
μεμονωμένους υποψηφίους. Και εγώ μπορώ
να υποστηρίξω π.χ. ότι δεν μου αρέσει
και τόσο ο Ιωαννίδης γιατί μου δίνει
την εντύπωση ανθρώπου μακριά από τον
πολιτισμό ή απλώς γιατί είμαι
αντι-Ολυμπιακός! Επιπλέον, αρκετοί φίλοι
μου, που ξέρουν περισσότερα από μπάσκετ,
μου λένε ότι και σαν προπονητής δεν ήταν
καλύτερος από τους Ίβκοβιτς και
Ομπράντοβιτς. Άλλοι θα πουν ότι πάντα
λειτουργούσε στα πλαίσια της ομάδας
που ανήκε. Και ότι δεν κατηγορούσε ποτέ
δημοσίως κανέναν από την ομάδα του, ενώ
και στις στραβές πάντα έβγαινε αυτός
μπροστά και τους κάλυπτε όλους, παίκτες,
παράγοντες, συνεργάτες, κ.λπ. Όπως και
να έχει το πράγμα, είναι δυνατόν να τον
έχει επιλέξει η ομάδα μου, το κόμμα μου
εν προκειμένω και εγώ να βγαίνω να τον
βρίζω; Ποιόν βοηθάω με αυτή μου τη στάση;
Μήπως τους αντιπάλους μας;
Όλοι
μα όλοι βρίζουν αυτούς που παίρνουν τις
αποφάσεις κεντρικά για το κόμμα. Φταίει
λένε ο Σαμαράς, ο Παπαμίκος, ο Σταμάτης,
ο Βαρτζόπουλος ή δεν ξέρω και εγώ ποιος
άλλος. Ωραία λοιπόν, μάλιστα φταίνε,
συμφωνώ κι εγώ. Και να τους κάψουμε στην
πυρά. Πότε όμως πρέπει να το κάνουμε
αυτό; Τώρα που υποτίθεται πως πάμε στη
μάχη; Μήπως θα ήταν καλύτερο να περιμένουμε
να περάσουν οι εκλογές και μετά να τους
περάσουμε όλους αυτούς γενεές δεκατέσσερις;
Ο
αντίλογος στα παραπάνω είναι πως στην
αυτοδιοίκηση δεν μετρούν τα κομματικά
χρίσματα. Ότι θα πρέπει να αγνοούμε τις
πολιτικές σκοπιμότητες των κομμάτων
και να στηρίζουμε ανθρώπους, που μπορούν
να βελτιώσουν έστω λίγο την καθημερινότητά
μας. Να μας απαλλάξουν από τα σκουπίδια,
να αλλάζουν αμέσως τις λάμπες όταν
καίγονται, να κάνουν παρεμβάσεις για
να εξαλείψουν την κίνηση στους δρόμους,
να μειώσουν τα δημοτικά τέλη. Και με
αυτούς που υποστηρίζουν με σθένος τα
παραπάνω, δεν μπορώ να διαφωνήσω. Θα
τους πως όμως κάτι απλό, βάζοντας έναν
μικρό δίλημμα σε όλους μας: Προτιμούμε
έναν Δήμαρχο, ο οποίος το μόνο που άφησε
είναι η εικόνα που τα μέσα ενημέρωσης
τεχνηέντως δημιούργησαν και μας
«πλάσαραν»; Ο καθένας μπορεί να κάνει
την επιλογή του, εγώ πάντως προτιμώ την
μπλε κάλτσα από την κόκκινη, κι ας είναι
και τρύπια!
Γιώργος
Κωνσταντινίδης
Πιανίστας
– Δικηγόρος
Συντονιστής
Πολιτισμού «Ομάδας Δημιουργίας»
.jpg)
