Εδώ και πολύ καιρό οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι στο προσκήνιο. Αλλά είναι στο προσκήνιο με συγκεκριμένα ζητήματα, που αφορούν κυρίως στην κομματική σημασία του χρίσματος. Όσον αφορά ..
τον πολιτικό χώρο που ανήκω, αυτόν της δεξιάς φιλελεύθερης παράταξης, πολλές φορές πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα ακούγονται απόψεις που δεν ταιριάζουν με την ταυτότητα της Ν.Δ..
Ο ''κομματικός μηχανισμός'' της Νέας Δημοκρατίας αναφέρει ότι για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, οι υποψήφιοι πρέπει να είναι άτομα από την αγορά και την κοινωνία. Δηλαδή, η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας δε διαθέτει ανθρώπους της αγοράς και μέσα απ' την κοινωνία;;; Διαθέτει, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο έχουν παραγκωνιστεί στη δήθεν ''προσπάθεια μεταρρύθμισης'' του κόμματος. Πως λοιπόν η Ν.Δ. περιμένει να υποστηριχθεί από την κομματική της βάση, όταν η ίδια ως μηχανισμός αυτοαναιρείται απαξιώνοντας τα στελέχη της;;;
Όσο για το γεγονός ότι ως Νέα Δημοκρατία δε δίνουμε χρίσματα, δημιουργεί ένα τεράστιο ιδεολογικό και πολιτικοκοινωνικό κενό. Τα κόμματα στα πλαίσια της Αστικής Δημοκρατίας αποτελούν πυλώνα της. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στην Ελλάδα που λειτουργούμε στα πλαίσια της Αστικής Δημοκρατίας, μιας δηλαδή φιλελεύθερης δημοκρατίας που στηρίζεται στην αντιπροσωπευτική διαδικασία, τα χρίσματα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της, αφού θεωρητικά προέρχονται από τις ανοιχτές εσωτερικές διαδικασίες των πολιτικών κομμάτων, που όπως προανέφερα αποτελούν πυλώνα της Δημοκρατίας μας.
Άρα δημιουργείται πολιτικό ζήτημα, που δεν είναι άλλο από το αν η λειτουργία της Δημοκρατίας μας είναι πραγματικά λειτουργούσα Αστική Δημοκρατία.
Η Νέα Δημοκρατία ως γνήσιο αστικό κόμμα, πρέπει να προβεί σε κοινωνικό διάλογο με όλες τις κοινωνικές ομάδες για τη διαμόρφωση άποψης ώστε να μπορέσει να προβεί στις απαραίτητες διαδικασίες για την όποια απόδοση χρίσματος, το οποία δε κρίνεται βέβαια επιτακτικό αλλά δεν γίνεται να το απορρίπτουμε και να το κρίνουμε αρνητικά ως διαδικασία.
Προσωπικά για μένα η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το κόμμα μου, η Νέα Δημοκρατία, η ανολοκλήρωτη αυτή εικόνα, ταυτίζεται σε μορφή με την πολύ παραστατική φωτογραφία που απεικονίζει τον επισκέπτη στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, να παρατηρεί τη συστοιχία με τις καρυάτιδες και να στέκεται μπροστά σε αυτήν που λείπει και βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Στη θέση του επισκέπτη θεωρώ ότι βρίσκεται ο κάθε νεοδημοκράτης, που με πικρία κοιτά την παράταξή του ακρωτηριασμένη.
(Υ.Γ.1: Η άποψη μου στο άρθρο, δεν αποτελεί τρικλοποδιά σε κανέναν, πόσο μάλλον στην ίδια τη Νέα Δημοκρατία. Απλά η μυστικοπάθεια και οι κλειστοί διάλογοι πρέπει να σταματήσουν. Οι απόψεις της βάσης ποτέ δεν αποτέλεσαν πλήγμα για την παράταξη μας και ούτε τώρα αποτελούν. Πρέπει να θυμόμαστε πως όποτε στραφήκαμε ανοιχτά σε διάλογο με τη βάση μας, βγήκαμε κερδισμένοι.)
(Υ.Γ.2: Επίσης η άποψή μου στο άρθρο δεν αποτελεί στήριξη σε καμία μορφή υποψηφίων, ούτε στους επίσημους, ούτε στους αντάρτες, απλά η αναφορά γίνεται ως προς την λειτουργική δομή στα ιδεολογικά πλαίσια της Ν.Δ.)
Νέσερης Λευτέρης
neseris_lef1@hotmail.gr
