Το ελεεινό σχόλιο, που προέρχεται μάλιστα από αξιωματούχο της Σλαβικής Μακεδονίας, για την κόρη του Ευάγγελου Βενιζέλου έχει πολύ σοβαρότερες διαστάσεις από ότι τελικώς θα πάρει. Μπορεί να..
χασκογέλασαν κάποιοι απολίτιστοι, ωστόσο όταν εμπλέκεται η πολιτική με τέτοιους είδους ρατσιστικές επιθέσεις, είναι μια αθλιότητα εις διπλούν. Είναι διαφορετική η κριτική σε πολιτικές επιλογές και απέναντι σε μια πολιτική διαδρομή, και τελείως διαφορετική η προσωποποίηση της αντίθεσης με σχόλια για την εμφάνιση, το χρώμα, την καταγωγή ή οτιδήποτε άλλο πλην των πολιτικών πράξεων.
Στην Ελλάδα θύματα τέτοιων υποανάπτυκτων σχολίων έχουν πέσει σειρά πολιτικών και δημοσίων προσώπων, είτε για το πάχος τους, είτε για το ύψος τους, είτε για οτιδήποτε μπορεί να τους κανιβαλίσει. Είναι εντελώς γελοίο επίσης, ότι πολιτικοί που έχουν διαπράξει ουκ ολίγα αρνητικά, να δέχονται πυρά για το πάχος τους ή την εμφάνιση τους, λες και αυτή καθορίζει τις επιλογές τους ή λες και αυτή είναι η αρνητική τους συνεισφορά στην κοινωνία. Μπορεί να τους προσάψει κάποιος τόμους ολόκληρους πολιτικής ανεπάρκειας ή εξαπάτησης, και τελικώς η κριτική γίνεται μονοδιάστατα στην εικόνα τους.
Πολύ πιο απεχθές επίσης είναι να βάλλεται ρατσιστικά πέραν από το ίδιο το πρόσωπο, άτομο του στενού περιβάλλοντος του. Τα παιδιά, η σύζυγος, οι γονείς, όλοι μπαίνουν στη μηχανή του κιμά για να πληγεί ο στόχος: η παχουλή κόρη, η κόρη μπλεγμένη με ναρκωτικά, η άπιστη σύζυγος, ο προβληματικός γιος, γίνονται θύματα πολιτικής εκμετάλλευσης και κανιβαλισμού, λες και έχει καμιά σχέση το οικογενειακό περιβάλλον με την πολιτική οξυδέρκεια και ικανότητα. Ο στρουθοκαμηλισμός της κοινωνίας που εγκλωβίζεται σε εικόνες και ανούσια πράγματα και χάνει τη μεγάλη εικόνα.
Επίσης το νομικό πλαίσιο περί σάτιρας και συκοφάντησης είναι τόσο συγκεχυμένο ώστε να μην υπάρχει νομική θωράκιση των θιγόμενων. Έχει πολύ ενδιαφέρον επίσης που οι ίδιοι άνθρωποι που εμφανίζονται ως αγωνιστές για την καταπολέμηση του θλιβερού φαινομένου της ενδοσχολικής βίας ή κόπτονται για τα δικαιώματα των μεταναστών, εξαπολύουν ρατσιστικές επιθέσεις για όποιο δημόσιο πρόσωπο δεν πληροί τις προδιαγραφές της Άριας φυλής. Κάκιστα έχει κατοχυρωθεί στη συνείδηση μας ότι ένα δημόσιο πρόσωπο πρέπει να απολογείται για τα πάντα: ένα δημόσιο πρόσωπο απολογείται μόνο για πράξεις που έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία.
Ο Τόνι Μπλερ, ο πρώην Πρωθυπουργός της Αγγλίας, μετά από ένα επεισόδιο που είχε ο μεθυσμένος γιος του, είχε αποτυπώσει με απόλυτη ειλικρίνεια την πραγματικότητα: "Πρέπει να γνωρίζετε ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι πατέρας από Πρωθυπουργός".
πηγή: antinoikokuraios
