Tου Ηλία Τζιώρα
Ήταν ξεκάθαρο πως ήθελε, προτιμούσε να ναι εκεί με τα φιλαράκια του και τον κόσμο. Είχε βλέμμα χαρούμενο, παιχνιδιάρικο όπως πάντα αλλά και ήρεμο, γαλήνιο που ρουφούσε κάθε στιγμή ζωής όπως πραγματικά ήθελε, ζωντανός στη σκηνή, στο χειροκρότημα... Οι συνάδελφοι του από τον μεγάλο Σαββόπουλο, τον Ζουγανέλη, τον Μαχαιρίτσα ως τον μικρότερο κιθαρίστα του έδειχναν τον σεβασμό, την αγάπη και την σκηνική φροντίδα τους με χιούμορ και μεγάλη αξιοπρέπεια ταυτόχρονα.
Η σκηνή είχε ένα μικρό καναπέ, πουφς κ.α ώστε να ξεκουράζεται αλλά και να τραγουδά μαζί με τους υπόλοιπους δίπλα του καθισμένους σε διάφορα σκετσάκια ώστε να μη διακρίνεται η κούραση του αλλά ο χαβαλές και το τραγούδι να καλύπτει το μεγαλείο της προσπάθειας του.
Στα 2,3 τραγούδια που είπε μόνος τους έκλαιγε από συγκίνηση όλο το μαγαζί.. μέχρι και τα πλακάκια.. Αφιερωμένο σε ένα μεγάλο καλλιτέχνη.. Καλό ταξίδι
21-2-2014 9:47 μ.μ.