Την Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014, ο δημοτικός συνδυασμός «Μένουμε Θεσσαλονίκη-Ούτε φυγή, ούτε υποταγή» εγκαινιάζει… το μετρό της Θεσσαλονίκης, το πιο σύγχρονο μετρό της Ευρώπης. Για να καταστήσουμε σαφές πως τα παιχνίδια του ‘κράτους των..
*Μετά τις 9μ.μ. σας προσκαλούμε στα εγκαίνια του προεκλογικού εναλλακτικού στεκιού του συνδυασμού. Βαλαωρίτου 1 & Δωδεκανήσου (8ος όροφος, στις 9μ.μ.).
Ακολουθεί το κείμενο που θα μοιραστεί στα πλαίσια των “εγκαινίων”:
Τα «εγκαίνια» ενός φαραωνικού έργου
Υπερβάσεις, καθυστερήσεις, εκβιασμοί, σκόνη, πέτρες, λάσπη και μποτιλιάρισμα
Η κατασκευή του Μετρό της Θεσσαλονίκης, αποφασίστηκε από τον υπουργό Γ. Σουφλιά. Έναν υπουργό που βρίσκεται εδώ και καιρό στο στόχαστρο όλων των πολιτών της χώρας, για τις εγκληματικές αποφάσεις του –αρκεί να θυμηθούμε το τι συμβαίνει στους εθνικούς δρόμους της χώρας με τα υπέρογκα διόδια.
Ήταν μια απόφαση, που λήφθηκε περισσότερο λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων, παρά το κόστος της κατασκευής, την δυνατότητα αποπεράτωσής της, τις συνέπειες που θα έχει αυτή για την πόλη –εν τέλει τα συμφέροντα των πολιτών. Εξ άλλου, είναι γεγονός ότι όλες οι σοβαρότατες ενστάσεις που κατέθεσαν πανεπιστημιακοί και κοινωνία των πολιτών έχουν σήμερα επιβεβαιωθεί με τραγικό τρόπο για την Θεσσαλονίκη.
Που οδήγησαν όλα αυτά; Τα χρονοδιαγράμματα έχουν πέσει εντελώς έξω (πλέον ακούμε για το 2020 και βάλε), ενώ οι χειρότεροι φόβοι για το τι θα συναντήσουν οι μετροπόντικες (αρχαία, νερό, γεωμορφολογικές δυσκολίες) έχουν επιβεβαιωθεί: Σήμερα, έχει ολοκληρωθεί περίπου 27% του έργου, ενώ οι προβλέψεις για την ολική τελική δαπάνη έχει εκτοξευθεί μακράν του αρχικού προϋπολογισμού. Και βέβαια, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, το έργο θα παραδίδονταν το…2012(!).
Ενάμιση χρόνο μετά, η Θεσσαλονίκη ένα γιγάντιο εργοτάξιο, πολίτες και εργαζόμενοι, βρίσκονται όμηροι στα χέρια ενός πολύ χοντρού πολιτικού παιχνιδιού που γίνεται προεκλογικά μεταξύ της αναδόχου κατασκευάστριας εταιρείας και της πολιτικής εξουσίας, εγείροντας επιπλέον απαιτήσεις ύψους 500 εκατομμυρίων ευρώ. Όσα υποσχέθηκε ότι θα μοιράσει ο πρωθυπουργός στις χθεσινές του εξαγγελίες από το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα…
Μια μεγάλη τραγωδία…
Αρκεί να σκεφτούμε πως θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικά ο πακτωλός των χρημάτων που δαπανώνται.
Αν είχαμε πραγματική δημοκρατία, και αποφασιζόταν το δέον για τα συμφέροντα των πολιτών, στην πόλη μας θα λειτουργούσε ήδη επίγειο μέσο σταθερής τροχιάς –θα κουβεντιάζαμε τώρα για τον εκσυγχρονισμό του– ενώ επιπλέον, θα μπορούσαμε να είχαμε ολοκληρώσει ένα εκτεταμένο προαστιακό δίκτυο, που θα ‘φτανε μέχρι την Χαλκιδική. Και θα περίσσευαν κιόλας πόροι, για οτιδήποτε άλλο.
Αντ’ αυτών, σκόνη, πέτρες, λάσπη και μποτιλιάρισμα –ενώ οι αρχές της πόλης, η συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου πλην ελαχίστων εξαιρέσεων αναλίσκονται σε προεκλογικό χαρτοπόλεμο, παίζοντας την κολοκυθιά των ευθυνών.
Την ίδια στιγμή, ο μεγαλοκατασκευαστής «εθνικός εργολάβος» που κρύβεται πίσω από την διένεξη για το μετρό, βρίσκεται πίσω σχεδόν από κάθε ξεσηκωμό ενάντια σε μεγάλες καταστροφές τοπικών κοινωνιών, του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, ενώ απολαμβάνει την υποστήριξη της εξουσίας, έχοντας ως μακρύ του χέρι τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Από τις Σκουριές και τα Διόδια, μέχρι την Κερατέα και την Υποθαλάσσια. Έλεος! Δεν είμαστε βλάκες, όλοι καταλαβαίνουμε τι παιχνίδι παίζεται.
Δυστυχώς για όλους μας, τα εργοτάξια του μετρό κινδυνεύουν να καταλήξουν σε μνημείο της πολιτικής φαυλότητας που «α λα ελληνικά».
Και βέβαια μπροστά σε αυτήν την απίστευτη ιστορία υπέρβασης προϋπολογισμών και χρονοδιαγραμμάτων, ποια είναι η στάση της κοινοπραξίας, όπου ηγείται η εταιρία συμφερόντων Μπόμπολα; Ο «ρεαλισμός» του: «δώστε μας κι άλλα να ξοδέψουμε για να μη χάσετε αυτά που μας δώσατε και ξοδέψαμε ήδη». Αντί δηλαδή να πληρώσουν όλοι οι υπεύθυνοι για αυτήν την απίστευτη μαύρη τρύπα που έχουν προκαλέσει στις ζωές μας, στους προϋπολογισμούς, στην πόλη, ζητούν από τον χρεοκοπημένο Έλληνα φορολογούμενο να πληρώσει και άλλα!
Εμείς, προχωρώντας σε αυτήν την συμβολική διαμαρτυρία, προσπαθούμε να εγκαινιάσουμε μια νέα λογική: Να κάτσει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, να αποδοθούν όλες οι ευθύνες και τότε μόνο να δούμε όλοι μαζί τι μπορεί να γίνει από εδώ και πέρα, ώστε να μην βρεθούμε στην ίδια κατάσταση μετά από λίγα χρόνια εκπτώχευσης και ταλαιπωρίας. Κυρίως, να πούμε ένα ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ στις εγκληματικές πολιτικές λογικές και πράξεις που καταστρέφουν τις ζωές μας.
