Επειδή δεν πρόκειται να αγοράσω ούτε να διαβάσω το ημερολόγιο ενός δολοφόνου, παρακαλώ όποιον το διαβάσει να μου πει αν ο Λουκάς εξηγεί πώς «απαλλοτρίωσαν» όπλα από το στρατόπεδο Συκουρίου...
[Εκατοστή εξηκοστή πέμπτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/
Γεννήθηκα στις 5 Μ. Δεν ήξερα τίποτε για τη δράση της ΕΟ17Ν. Δεν είχα διαβάσει για τις δολοφονίες στις εφημερίδες. Δεν είχα διαβάσει για τη δίκη. Δεν είχα ακούσει ραδιόφωνο και τηλεόραση. Δεν είχα διαβάσει τα πρακτικά της δίκης ή έστω μέρος αυτών. Ήμουν tabula rasa. Και χρειαζόμουν ενημέρωση.
Είχα ανάγκη να μάθω ότι και οι δολοφόνοι έχουν ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία δεν μπορεί κανείς να τους τα στερήσει. Ότι έχουν και πνευματικά δικαιώματα, αφού διαθέτουν πνεύμα. Πως κι’ αυτοί έχουν δικαίωμα να χαμογελούν και να κάνουν πλακίτσες στα διαλείμματα της δίκης τους. Πως έχουν ιδεολογία και είναι αντάρτες πόλης. Πως αυτοί, τους οποίους δολοφόνησαν, είναι εκείνοι που υπηρετούν τα αφεντικά που ρουφάνε το αίμα του λαού, όπως συμβαίνει σήμερα στη Μνημονιακή Ελλάδα. Σκέφτηκα μήπως πρέπει να σφάξω τον γείτονά μου που επιμένει να ψηφίζει ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Αυτός δεν είναι που με την ψήφο του με χώνει ακόμη πιο βαθειά στην ύφεση, στη μιζέρια, στην ανέχεια; Αυτός δεν υπηρετεί τα αφεντικά που διαλύουν τη χώρα μου; Δεν είναι άσχημη ιδέα. Έτσι, θα γίνω κι’ εγώ αντάρτης πόλης και το έγκλημά μου θα είναι πολιτικό.
Θυμήθηκα τον αείμνηστο Μπακογιάννη. Αυτόν που είχε πει ότι «Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Τον δεξιό αρχιτέκτονα του ιστορικού συμβιβασμού στην Ελλάδα. Οποία σύμπτωση. Την ίδια τύχη είχε στην Ιταλία ο δεξιός πρωθυπουργός Άλντο Μόρο που εργαζόταν για τον ιστορικό συμβιβασμό με τον Ενρίκε Μπερλινγκουέρ. Εκεί οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, εδώ η ΕΟ17Ν ανέκοψαν τον ιστορικό συμβιβασμό.
Αθώος ήταν, λέει, μόνον ο νεαρός Αξαρλιάν, για τον οποίο ζήτησε ο δολοφόνος/συγγραφεύς συγγνώμη. Από τότε που βγήκε η συγγνώμη, έχει χαθεί το φιλότιμο, λέω εγώ.
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου εξαντλήθηκε εν ριπή οφθαλμού. 15.000 αντίτυπα. Δεύτερη έκδοση τυπώνεται ήδη. Να τις χιλιάσει ο εκδοτικός οίκος, στον οποίον οφείλω τόσα πολλά. Διότι τώρα μπορώ να ξέρω αυτά που δεν ήξερα από μια άλλη οπτική γωνία. Με την ψυχρή ματιά τού δολοφόνου που ο Θεός τού επιτρέπει ακόμη να αναπνέει για να μου χαρίζει σελίδες δόξης του αντάρτικου της πόλης, στο οποίο επιδίδονται με εξαιρετική επιτυχία οι επαναστατικές οργανώσεις, τις οποίες στήνουν τα ίδια τα αφεντικά, τα οποία θέλουν να ξεφορτωθούν μερικούς αμετανόητους, οι οποίοι επιμένουν να χρησιμοποιούν το μυαλό τους και να θέλουν να υπηρετούν τον λαό και όχι την τσέπη τους.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
Υ.Γ. Επειδή δεν πρόκειται να αγοράσω ούτε να διαβάσω το ημερολόγιο ενός δολοφόνου, παρακαλώ όποιον το διαβάσει να μου πει αν ο Λουκάς εξηγεί πώς «απαλλοτρίωσαν» όπλα από το στρατόπεδο Συκουρίου μπαίνοντας από τις κεραμοσκεπές των αποθηκών, αλλά χωρίς να τρυπήσουν την κάτωθι αυτών εξ οπλισμένου σκυροδέματος οροφή των αποθηκών.
