πάντοτε αναρωτιόμουν όταν διάβαζα για ΜΚΟ: «Πού βρίσκουν τον χρόνο τα μέλη αυτών των οργανώσεων και ασχολούνται με τον πλησίον τους, ενώ εγώ ξημεροβραδιάζομαι δια τον επιούσιον, όπως και εκατομμύρια συμπατριωτών μου;».
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εκατοστή πεντηκοστή τρίτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.
Έγραφα πριν τρία χρόνια για τις ΜΚΟ
χωρίς να γνωρίζω, βεβαίως, το βάθος της γάγγραινας που χαίνει και τρώει άλλο ένα κομμάτι από τα σωθικά μας. Θυμάμαι μόνον ότι μικρός είχα έλθει σε πρώτη επαφή με σωματείο, όταν άκουσα ότι υπάρχει «Σύλλογος Κυριών Φίλων της Αστυνομίας». Τώρα πληροφορήθηκα ότι αυτός ήταν μία ΜΚΟ. Επίσης, διάβασα το πόνημα ομάδας νέων του ΙΣΤΑΜΕ για τις ΜΚΟ [Ιανουάριος 2005], μία περισπούδαστη μελέτη για την «κοινωνία των πολιτών», για το έργο που προσφέρουν αυτές οι οργανώσεις, ενώ εγώ πίστευα ότι το έργο αυτών των οργανώσεων ανήκει σε κυβερνητικούς οργανισμούς κατ’ αποκλειστικότητα. Εμμέσως πλην σαφώς εκθειάζεται με αυτή τη μελέτη το έργο του Σημίτη, ιδία δε του ΥπΕΞ του ΓΑΠ, ο οποίος ήταν ο πρωτοπόρος των ΜΚΟ στην Ελλάδα και ιδρυτής της ΥΔΑΣ, μέσω της οποίας άρχισε ένα άλλου είδους φαγοπότι εις βάρος του ελληνικού λαού. Δικαίως το κόμμα του έχει αναδειχθεί σε πρωταθλητή της ρεμούλας και σε σύμβολο της σιχαμερής διαφθοράς.
Εκείνο, όμως, που πάντοτε αναρωτιόμουν όταν διάβαζα για ΜΚΟ είναι «Πού βρίσκουν τον χρόνο τα μέλη αυτών των οργανώσεων και ασχολούνται με τον πλησίον τους, ενώ εγώ ξημεροβραδιάζομαι δια τον επιούσιον, όπως και εκατομμύρια συμπατριωτών μου;». Το πρόβλημα το έλυσα όταν διαπίστωσα ότι τα μέλη αυτών των οργανώσεων είναι στην συντριπτική πλειονότητά τους δημόσιοι ή δημοτικοί υπάλληλοι, εν πάση δε περιπτώσει υπάλληλοι του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, ή υπάλληλοι κομματικών σχηματισμών. Με την άνεση της εργασιακής απασχόλησης, τις αλλεπάλληλες άδειες νομίμως ή «από τη σημαία» κ.λπ. Γνωρίζουμε, βεβαίως, πλέον και εκείνες τις ΜΚΟ που έστηναν οι κολλητοί των κολλητών για να απομυζούν τον ιδρώτα μας.
Επόμενο ήταν, λοιπόν, να μου προκαλέσει οργή η καταγγελία του συνταξιούχου διπλωμάτη κ. Ν. Μάτση, ο οποίος είχε κληθεί από τον Οικονομικό Εισαγγελέα να του παραδώσει εντός τακτής προθεσμίας συγκεκριμένα στοιχεία για τις οικονομικές δοσοληψίες ορισμένων ΜΚΟ. Είπε ο κ. Μάτσης ότι ενώ ετοίμαζε την απάντησή του με όλα τα στοιχεία, έλαβε τηλεφωνική εντολή από τον εν αδεία τελούντα προϊστάμενό του ονόματι Θεοδωράκη «να μην απαντήσει καθόλου». Αλήθεια, ποιος είναι αυτός ο τσόγλανος που ακούει στο όνομα Θεοδωράκης και διέταξε τον υφιστάμενό του να παραβεί την εισαγγελική εντολή; Με ποιο θράσος ο κερατάς; Πόθεν αρυόμενο ο λούστρος;
Και μετά άκουσα τον πολύ κ. Ρακιντζή, Γενικό Επιθεωρητή της Διοίκησης, με το γνωστό ύφος του ανθρώπου που νομίζεις ότι θα εκραγεί από το πάχος στην επόμενη κουβέντα, να μας ενημερώνει ότι υπήρχε και μία αμαρτωλή ΜΚΟ υπό τον τίτλο «Έργο πολιτών». [ΣΗΜ: ο κ. Ρακιντζής μία και μόνη φορά είπε ότι εκείνος ελέγχει τις ΜΚΟ από φορολογικής πλευράς, και δη τις 3.000 που έχουν ΑΦΜ, δηλαδή αν τηρούν σωστά τα βιβλία και στοιχεία κ.λπ. και όχι αν οι συναλλαγές που αναγράφονται στα παραστατικά, αν υπάρχουν, είναι γνήσιες ή εικονικές ή αν τα χρήματα που διαχειρίζονται οι ΜΚΟ χρησιμοποιούνται για την επιδίωξη του σκοπού των]. Αμέσως μετά, όμως, άκουσα τον επί κεφαλής της εν λόγω αλήστου μνήμης «ΜΚΟ» [καταργήθηκε με τον ν. 4002/2011] να με ενημερώνει ότι δεν επρόκειτο για ΜΚΟ, αλλά για νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου συσταθέν με νόμο. Πράγματι, ο νόμος είναι ο 3390/2005 με μοναδικό θέμα την ίδρυση του εν λόγω ν.π.ι.δ. Νόμος που περιείχε τις γνωστές παλαιοκομματικές διατάξεις, όπως «επιτρέπεται η απόσπαση στο «΄Εργο πολιτών» προσώπων που υπηρετούν στον κατά τον ν. 1256/1982 Δημόσιο Τομέα», ήτοι στον διευρυμένο Δημόσιο Τομέα, όπως τον είχε στήσει ο Μένιος και όχι όπως τον είχε συρρικνώσει ο Μητσοτάκης το 1990. Έργο του εν λόγω ν.π.ι.δ. ήταν η καταγραφή των εθελοντικών οργανώσεων κ.λπ. Εντάξει, βόλεμα κολλητών. Η σωστή ονομασία θα ήταν «Έργο κολλητών», όπως παρατήρησε προσφυέστατα ο Τζήμερος.
Αλλά δεν είναι εκεί το ζουμί. Το ζουμί είναι αλλού. Ο τέως Διευθύνων Σύμβουλος του «Έργο κολλητών» κατήγγειλε δημοσίως ότι κάποια στιγμή ο υπουργός Πολιτισμού Λιάπης χρέωσε το υπ’ αυτόν ν.π.ι.δ. με € 500.000. Διαμαρτυρήθηκε ο κ. Συρμόγλου χωρίς αποτέλεσμα. Ο κ. Λιάπης τον «έγραψε» κανονικά. Το ανέφερε το ζήτημα και στον Σαμαρά, όταν αυτός ήταν υπουργός Πολιτισμού, αλλά ο Σαμαράς είπε στον Συρμόγλου να μην «το κάνει θέμα», διότι ο εμπλεκόμενος στα € 500.000 κ. Λιάπης είναι εξάδελφος του τότε πρωθυπουργού. Εν συνεχεία ο νέος υπουργός πολιτισμού κ. Γερουλάνος χρέωσε το «Έργο πολιτών» με € 13.500.000. Ο κ. Συρμόγλου διεμαρτυρήθη εκ νέου και ο κ. Υπουργός τού απάντησε ότι είχε γίνει δακτυλογραφικό λάθος από τη γραμματέα του. € 14 εκ., λοιπόν, κάπου πήγαν, σε κάποια θυλάκια αναπαύθηκαν, αλλά κανείς δεν ευαισθητοποιήθηκε να τα αναζητήσει παρά τις καταγγελίες Συρμόγλου. Και ο ανεκδιήγητος Θεοδωράκης έδωσε εντολή να μη δοθούν στοιχεία στον Οικονομικό Εισαγγελέα! Τόση ευαισθησία, λοιπόν, για τα ευρουδάκια του λαού. Τί είναι € 500.000 και € 13.500.000 για να μην τα φάμε; Σπουδαία τα λάχανα.
Δεν υπάρχουν, λοιπόν, ΜΚΟ. Είναι οπτασίες. Υπάρχουν μόνον Μίκυ Μάους που μας δουλεύουν κανονικά και εμείς χασκογελάμε με τα καμώματά τους. Μας τα παίρνουν από παντού, τα μοιράζονται μεταξύ τους και εμείς ψάχνουμε να βρούμε ποιος εισαγγελέας θα τους καθίσει στο σκαμνί. Μα πόσοι εισαγγελείς πρέπει να υπάρχουν για να καθίσουν στο σκαμνί όλον αυτόν τον συρφετό; Πόσες χιλιάδες; Και να δουλεύουν νυχθημερόν και ακατάπαυστα για να μπαγλαρώσουν όλα τα λαμόγια. Και πού να τους χώσουν όλους αυτούς; Θέλουμε άλλους δέκα «Κορυδαλλούς» και δεν επαρκούν. Τελικά, μήπως τα λαμόγια αποτελούν πλέον την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος και εμείς οι υπόλοιποι απλώς ματαιοπονούμε;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
