Διάβασα προχθές το άρθρο του κ. Σταμάτη Στεφανάκου για το πώς θα πάρει μπρος η αγορά και προβληματίστηκα. Είμαι πολύ απαισιόδοξος. Δεν βρίσκω τρόπο μετά τη διάλυση της οικονομίας και τις αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις που έχουν καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εκατοστή εβδομηκοστή έβδομη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html), εκατοστή εξηκοστή ένατη από τη
δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και εκατοστή δέκατη τέταρτη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Διάβασα προχθές το άρθρο του κ. Σταμάτη Στεφανάκου για το πώς θα πάρει μπρος η αγορά και προβληματίστηκα. Είμαι πολύ απαισιόδοξος. Δεν βρίσκω τρόπο μετά τη διάλυση της οικονομίας και τις αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις που έχουν καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα. Όλο αυτό το γκρίζο, για να μην πω μαύρο, τοπίο που υπάρχει γύρω μας έχει έντονο ψυχολογικό χαρακτήρα.
Ας υποθέσουμε ότι εισρέουν αύριο κεφάλαια και αρχίζει π.χ. η ανοικοδόμηση του «Ελληνικού» που τόσο μας έχει ταλανίσει λες και είναι ο ομφαλός της χώρας. Προσλαμβάνονται χιλιάδες εργάτες και εξειδικευμένο προσωπικό για τα οικοδομικά έργα, βγαίνουν από την αδράνεια επιχειρήσεις που παράγουν προϊόντα αναγκαία για τις κατασκευές. Άρα, δημιουργείται εισόδημα για αρκετές χιλιάδες συμπατριωτών. Αυτοί θα το δαπανήσουν, ώστε να κινηθεί η αγορά; Με ποιο σκεπτικό; Πρώτα θα πρέπει να εξοφλήσουν τα χρωστούμενα σε Δημόσιο και τράπεζες για να πληρώσουν τους δανειστές τους. Ό,τι μείνει θα δαπανάται με φειδώ, επειδή π.χ. η ανυπαρξία συστήματος υγείας προκαλεί ανασφάλεια για το μέλλον. Και ποιος μπορεί πια να εμπιστευθεί το Δημόσιο και να αποθέσει τον κόπο του σε ομόλογα ή έντοκα γραμμάτια; Θα τον καταθέσει άραγε σε τράπεζα; Και ποιός του εγγυάται ότι η κατάθεσή του δεν θα κουρευτεί, όταν βλέπει ότι αυτοί που έφεραν τις τράπεζες στο χείλος του γκρεμού εξακολουθούν να τις διοικούν; Ούτε, βέβαια, θα ξανοιχτεί σε μεγάλα έξοδα, αφού γνωρίζει ότι το «κράτος τιμωρός» παραμονεύει σε κάθε του βήμα, ώστε να του αρπάξει το εισόδημα για να καλύψει μίζες και βολέματα.
Με λίγα λόγια, η επανεκκίνηση της αγοράς προϋποθέτει την ύπαρξη σοβαρού κράτους. Φθάσαμε στη σημερινή κατάντια, επειδή έχουμε και συνεχίζουμε να έχουμε γελοίο κράτος. Αν αυτός που θα πάψει να είναι κάποια στιγμή άνεργος αποταμιεύσει κάποιο ποσό, θα τολμήσει να αγοράσει καινούργιο αυτοκίνητο; Πώς θα είναι σίγουρος ότι το κράτος δεν θα πολλαπλασιάσει τα τέλη κυκλοφορίας, δεν θα επιβάλει περισσότερους φόρους στη βενζίνη και δεν θα ξαναδιπλασιάσει τα διόδια;
Και δυστυχώς δεν βλέπω να γίνεται κάποια κίνηση προς την κατεύθυνση αυτή. Οι κυβερνώντες κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να μην αποκατασταθεί ποτέ η εμπιστοσύνη του πολίτη προς το κράτος. Θέλουν να πατάξουν τη φοροδιαφυγή και από τη μία αναγκάζουν τον απλό πολίτη να φοροδιαφύγει για να επιβιώσει, από την άλλη χαρίζουν φόρους και πρόστιμα στους έχοντες και κατέχοντες. Αμ δεν γίνεται δουλειά έτσι. Όπως είναι πανεύκολο να χάσεις το κύρος σου, αλλά πολύ δύσκολο να το αποκτήσεις, έτσι είναι πολύ εύκολο να διαλύσεις μια κοινωνία και την αγορά, αλλά πολύ δύσκολο να την [ξ]αναστήσεις.
Άλλοι, βέβαια, ισχυρίζονται ότι η ανάκαμψη θα έλθει με την αύξηση των εξαγωγών. Αφού, όμως, όπως λένε οι ίδιοι, δεν παράγουμε τίποτε, εξ ου και είναι απαγορευτικό να επιστρέψουμε στη δραχμή, τί είναι αυτό που θα εξάγουμε; Και γιατί δεν μπορούσαμε να το εξάγουμε τόσα χρόνια;
Εν ολίγοις και πολύ απλοϊκά: η χώρα δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα πριν περάσουν είκοσι χρόνια. Αυτό γράφουν οι σοβαροί οικονομολόγοι υποθέτοντας ότι θα αρχίσει από το 2014 η μείωση της ύφεσης και θα έχουμε ανάπτυξη 5% ετησίως. Κι’ εμείς παρακολουθούμε αποχαυνωμένοι το Χρηματιστήριο να καλπάζει. Ένδοξες μέρες του ΄99; Κάτι πολύ σάπιο υπάρχει σε τούτο το βασίλειο. Ας φτιάξουμε, λοιπόν, κράτος και ας μην επαφιέμεθα διαρκώς στην παρέμβαση της Δικαιοσύνης, η οποία, φυσικά, επεμβαίνει εκ των υστέρων αδυνατούσα εκ των πραγμάτων να επέμβει εν τω γεννάσθαι των παρανομιών που διαπράττουν τα αληταριά. Κι’ όταν επεμβαίνει, απλώς τιμωρεί τα τετελεσμένα. Οι υπόλοιποι συνεχίζουν το άθλιο έργο τους, επειδή δεν τους σκιάζει φοβέρα καμμιά.
Σωτήριος Καλαμίτσης – αυτοδίδακτος οικονομολόγος
Φίλος του γιατρού Γωγούση
