Να αγωνιζόμαστε με τον ηρωισμό και την παλικαριά εκείνων! Έτσι είναι. Το είπε ήδη το μήνυμα. Και μας το υπενθυμίζει ο ..
μαντατοφόρος, κυρίως για όσους αμφισβητούν μερικές ιστορικές αλήθειες.
«’Μην επιχειρείτε την διαγραφή μας. Δεν σβήσαμε, όσο κι αν τα χρώματα έχουν ξεθωριάσει στο χαρτί’. Αν ζούσαν αυτό θα έλεγαν», είπε ο μηνυτής.
«Μα οι ήρωες είναι αθάνατοι!» αποκρίθηκα.
«Έχετε νούν πανέξυπνο», είπε. «Και μην ακούτε τις διάφορες κατηγορίες για το ήθος των Αγωνιστών από κάποιες αξιοπρόσεχτες ευφυΐες. Γενικά από αυτές πάσχει ο πλανήτης μας. Παρόλα αυτά πολλοί νεοφανατικοί-Έλληνες το κάνουν. Λένε πως είσαι και εσύ αδελφέ μας Θοδωρή -γενναίε πολεμιστή- άνθρωπος με σκιερές πλευρές. Και όχι μόνο τον Κολοκοτρώνη, αλλά και τους λοιπούς οπλαρχηγούς κατηγορούν, πως είχαν λέει ‘ελαττώματα’. Μόνο που αυτοί οι φλογεροί πατριώτες ποτέ τους δεν έβλαψαν τον διπλανό τους».
«Κάτι άλλο για την συμβολή των ιστορικών γεγονότων, και αν όσα συνέβηκαν τότε ήταν ‘τυχαία’ ή ‘συμβολικά’ έχεις να μας πείς;» ρώτησα.
«Θες να πεις ότι ο Σταυρός της Σημαίας ή ο Ζυγός της Δικαιοσύνης ήταν σύμβολα τυχαία και ότι δεν έχουν τίποτα σπουδαίο να μας διδάξουν; Όσο για το συμβολισμό της επετείου της 25ης Μαρτίου του ’21, της διπλής γιορτής, αγάλλονται τα ουράνια με τον κρίνο της Παρθένου και τη λύτρωση του ανθρώπου από τα γήινα δεσμά. Και της ελληνικής γης να χαίρεται για την άνοιξη της λευτεριάς! Βλέπεις, τίποτα δεν γίνεται τυχαία», μου είπε. Και προχωρήσαμε σε καίρια σημεία για τους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Είπαμε να αναφερθούμε και στην ‘ελευθερία’.
«Η ελευθερία είναι μια δύσκολη υπόθεση, πολύπλοκη, που την προσβάλει πλήθος από εχθρούς. Ντόπιους και ξένους δυνάστες», είπε με βλοσυρό ύφος. «Κολλάνε ετικέτες ορισμένοι σε διάφορα μέλη του σώματός ‘της’ όπως πολιτική, οικονομική -και άλλα -ελευθερία. Αν όμως τραυματιστεί μια από τις επιμέρους αυτές ‘ελευθερίες’, όπως είναι η πνευματική, τότε παύουν όλες οι συννισταμένες των άλλων ελευθεριών: δεν υπάρχει εθνική ελευθερία, φτάνουμε στην εθνική δουλεία. Μεταξύ μας τώρα, νομίζω ότι θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι έτσι είναι η αλήθεια. Αυτά περί αυτών!», είπε με τρεμουλιασμένη φωνή ο συνομιλητής μου. Ένας ονειροπόλος ποιητής συνταξιούχος στρατιωτικός που ήταν και πατριωτάκι.
«Αχ και να ‘ξερες πως ένιωσα σήμερα που δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα στην πατρίδα. Σαν στρατηγός σε αναρρωτική άδεια...» αναφώνησε ξαφνικά.
«Μπάρμπα κάτσε φρόνιμα! Δε σε παίρνει σ’αυτή την ηλικία να κάνεις το παλικαράκι», του είπα χαμογελώντας.
«Φρόνιμα...ή φρόνημα;, εκείνο που μας κρατάει ψηλά το κεφάλι, τις αξίες και τα ιδανικά μας. Ε ναι, τότε υπάρχει για την πατρίδα σανίδα σωτηρίας. Αρκεί να γίνουμε συνεχιστές της δικής μας ιστορίας».
Νένα Κ.
