Ανέκαθεν ο μισθωτός ήταν κατά κανόνα έρμαιο του κακού εργοδότη παρά τους φιλεργατικούς νόμους και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Η ισχύς του εργοδότη ανυπέρβλητη. Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή στα δικαστήρια, εξ ου και έχεις πάντοτε την αίσθηση ότι στις εργατικές διαφορές ο δικαστής είναι...
[Εκατοστή εβδομηκοστή ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html ), εκατοστή εξηκοστή δεύτερη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και εκατοστή έβδομη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Ανέκαθεν ο μισθωτός ήταν κατά κανόνα έρμαιο του κακού εργοδότη παρά τους φιλεργατικούς νόμους και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Η ισχύς του εργοδότη ανυπέρβλητη. Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή στα δικαστήρια, εξ ου και έχεις πάντοτε την αίσθηση ότι στις εργατικές διαφορές ο δικαστής είναι εκ προοιμίου προκατειλημμένος δυσμενώς απέναντι στον εργοδότη.
Μέχρι που φθάσαμε αισίως στην ευτυχία που αποκαλείται «Μνημόνιο». Η τρόικα και η κυβέρνηση, πρωτίστως η τελευταία, απεφάσισαν τη μείωση των μισθών για χάρη της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Τι κι’ αν όλοι οι επιχειρηματίες ξελαρυγγιάζονταν να λένε ότι το μισθοδοτικό κόστος είναι ένας από τους τελευταίους παράγοντες διαμόρφωσης του κόστους αγαθών και υπηρεσιών. Οι συλλογικές συμβάσεις καταργήθηκαν, οι μισθοί καταβαραθρώθηκαν, η κατανάλωση μειώθηκε κατ’ επέκταση, η ύφεση γιγαντώθηκε. Οι τιμές των προϊόντων, όμως, δεν μειώθηκαν.
Επειδή, λοιπόν, οι τιμές δεν μειώθηκαν, έγινε αντιληπτό από την τρόικα και την κυβέρνηση, πρωτίστως την τελευταία, ότι πρέπει να φαλκιδευθούν ακόμη περισσότερο τα εργατικά δικαιώματα. Εμπρός, λοιπόν, και στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Εμπρός στον περιορισμό των απεργιών, αλλά και στην επαναφορά του lockout που είχεν εμπνευσθεί ο μακαρίτης Κώστας Λάσκαρης. Ναι, αυτός που είχε καταργήσει την πάλη των τάξεων με τον ν. 330/1976. Και για να μην ξεχνιόμαστε, τον νόμο αυτόν είχε ψηφίσει, μεταξύ άλλων, και ο Τραγάκης, ο οποίος ήταν ένας εκ του σωρού των 220 που είχαν εκλεγεί με τη ΝΔ την 17.11.1974. Για χάρη του ανταγωνισμού πάντοτε. Για να πέφτουν οι τιμές και να επωφελείται ο καταναλωτής που δεν έχει δουλειά, άρα δεν έχει εισόδημα, άρα δεν έχει να ξοδέψει.
Διερωτάται κανείς πώς είναι δυνατόν να ξεπεράσει ο θεσμός του lockout το συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας. Αλλά ξέχασα, πάνω από το Σύνταγμα είναι το εθνικό συμφέρον. Τί είναι, όμως, εθνικό συμφέρον; Δεν είμαι σε θέση πια να δώσω ορισμό. Θα δώσω τον λόγο σε έναν αγρότη του Θεσσαλικού κάμπου:
«Μέχρι το 1981 η χώρα κάλυπτε όλες τις ανάγκες του πληθυσμού σε κάθε είδους τρόφιμα. Κάναμε και εξαγωγές. Από τότε που μπήκαμε στην ΕΟΚ άρχισε ο μαρασμός. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική μου απαγόρευσε να σπέρνω το ένα και το άλλο. Τί να κάνω χωρίς βιομηχανία ζάχαρης, χωρίς βιομηχανία επεξεργασίας της ντομάτας; Όλα εισάγονται πλέον. Τώρα θα εξαρτιόμαστε από τις μεγάλες πολυεθνικές και για το γάλα».
Αυτό είναι το εθνικό συμφέρον που υπηρετούν οι κυβερνώντες. Η διάλυση της χώρας. Τώρα, μετά τα ενεχυροδανειστήρια και τα γραφεία μετανάστευσης, θα ανθούν και τα γραφεία ενοικιάσεως εργαζομένων, όπως ακούω. Για να μειωθεί ακόμη περισσότερο το κόστος των προϊόντων που θα εισάγουμε. Το γνωστό πια στη χώρα επιχειρείν με τον τίτλο rooms to let περνάει σε νέα μεγαλειώδη φάση: people to let. Θυμίζει φεουδαρχία. Αλλά ρε γαμώ το οι φεουδάρχες ενδιαφέρονταν κομμάτι για τους κολλήγους που είχαν στη δούλεψή τους. Ίσως από ιδιοτέλεια, για να εξακολουθούν να υπάρχουν και να τους έχουν στη δούλεψή τους. Αυτό που συντελείται στη χώρα δεν είναι νέα φεουδαρχία, είναι καθαρός νεοφεουδαρχιδισμός. Θέλετε και απόδειξη; Ο υπουργός Χατζηδάκης θα θέσει σε δημοψήφισμα τρία σχέδια για τη σήμανση των ελληνικών προϊόντων. Δημοψήφισμα δεν θέλατε ρε; Πάρτε να ΄χετε.
Εδώ η Ελλάδα χάνεται και το φαλακρό Χατζιδάκι επιμένει να χτενίζεται.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
