.jpg)
Που λέτε παιδάκια, μια φορά κι’ έναν καιρό απεφάσισε ο Έλληνας [εδώ χαμογελάμε] νομοθέτης [εδώ γελάμε] να προστατεύσει τα προσωπικά δεδομένα του απλού λαού [εδώ ξεκαρδιζόμαστε] και το απόρρητο των επικοινωνιών του [εδώ καγχάζουμε], όπως ορίζει το Σύνταγμα. Έτσι...
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εκατοστή ογδοηκοστή όγδοη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.
Που λέτε παιδάκια, μια φορά κι’ έναν καιρό απεφάσισε ο Έλληνας [εδώ χαμογελάμε] νομοθέτης [εδώ γελάμε] να προστατεύσει τα προσωπικά δεδομένα του απλού λαού [εδώ ξεκαρδιζόμαστε] και το απόρρητο των επικοινωνιών του [εδώ καγχάζουμε], όπως ορίζει το Σύνταγμα. Έτσι, με το άρθρο 33§7 ν. 2172/1993 αντικατέστησε το περίφημο άρθρο 370Α του Ποινικού Κώδικα και όρισε:
«1. `Οποιος αθέμιτα παγιδεύει ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο παρεμβαίνει σε τηλεφωνική σύνδεση ή συσκευή με σκοπό να πληροφορηθεί ή να μαγνητοφωνήσει το περιεχόμενο τηλεφωνικής συνδιάλεξης μεταξύ τρίτων τιμωρείται με φυλάκιση. Η χρησιμοποίηση από το δράστη των πληροφοριών ή μαγνητοταινιών που αποκτήθηκαν με αυτόν τον τρόπο θεωρείται επιβαρυντική περίπτωση.
2. `Οποιος αθέμιτα …… μαγνητοφωνεί προφορική συνομιλία μεταξύ τρίτων που δεν διεξάγεται δημόσια ή μαγνητοσκοπεί μη δημόσιες πράξεις τρίτων, τιμωρείται με φυλάκιση. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος μαγνητοφωνεί ιδιωτική συνομιλία μεταξύ αυτού και τρίτου χωρίς τη συναίνεση του τελευταίου. Το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 1 αυτού του άρθρου εφαρμόζεται και σ` αυτήν την περίπτωση.
3. Με φυλάκιση τιμωρείται όποιος κάνει χρήση των πληροφοριών ή των μαγνητοταινιών ή των μαγνητοσκοπήσεων που αποκτήθηκαν με τους τρόπους που προβλέπονται στις παραγράφους 1 και 2 αυτού του άρθρου.
4. Η πράξη της παραγράφου 3 δεν είναι άδικη αν η χρήση έγινε ενώπιον οποιουδήποτε δικαστηρίου, ανακριτικής ή άλλης δημόσιας αρχής για τη διαφύλαξη δικαιολογημένου συμφέροντος που δεν μπορούσε να διαφυλαχθει διαφορετικά και ιδίως σε ποινικό δικαστήριο για την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και γενικά αν η χρήση έγινε για την εκπλήρωση καθήκοντος του κατηγορουμένου ή για τη διαφύλαξη έννομου ή άλλου δικαιολογημένου ουσιώδους δημοσίου συμφέροντος.
5. Η ποινική δίωξη της πράξης της παραγράφου 3 γίνεται μόνο με έγκληση».
Ακολούθησε η αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001, με την οποία προστέθηκε άρθρο 9α, ενώ στο άρθρο 19 προστέθηκε παράγραφος 3 ως εξής:
Άρθρο 9Α: Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει.
Άρθρο 19: … 3. Απαγορεύεται η χρήση αποδεικτικών μέσων που έχουν αποκτηθεί κατά παράβαση του άρθρου αυτού και των άρθρων 9 και 9Α.
Έτσι, για να είναι συνεπής προς την άκαμπτη πλέον συνταγματική επιταγή [δεν πιστεύω πως αυτή έχει κάποια σχέση με το πλιάτσικο που είχε αρχίσει από το 1998 με τα εξοπλιστικά, τη Siemens κ.λπ. - άπα πα πα] το ξανασκέφτηκε καλλίτερα ο νομοθέτης και ξανααντικατέστησε το άρθρο 370Α με το άρθρο 6 ν. 3090/2002, με το οποίο η προβλεπόμενη ποινή φυλάκισης [20 ημέρες έως 5 έτη] έγινε τουλάχιστον 1 έτος, άρα 1-5 έτη, και ορίσθηκε ότι η χρήση παράνομης μαγνητοταινίας «δεν είναι άδικη, αν η χρήση έγινε ενώπιον οποιασδήποτε δικαστικής ή άλλης ανακριτικής αρχής για τη διαφύλαξη δικαιολογημένου συμφέροντος, που δεν μπορούσε να διαφυλαχθεί διαφορετικά». Έτσι, διευρύνθηκε το δικαιολογημένο συμφέρον, προς διαφύλαξη του οποίου μπορούσε κάποιος να κάνει χρήση της παράνομης μαγνητοταινίας. Mπορούσε πλέον να είναι αδιακρίτως και μη δημόσιο το προς διαφύλαξη συμφέρον και να μη συνέχεται αναγκαίως με τη θέση του κατηγορουμένου σε ποινική δίκη. Έπρεπε, όμως, να γίνει χρήση ενώπιον δικαστικής Αρχής. Ταυτοχρόνως η άδικη πράξη της χρήσης της μαγνητοταινίας εδιώκετο πλέον αυτεπαγγέλτως και όχι κατ’ έγκληση του μαγνητοφωνηθέντος. Αυτός είναι ο λόγος που ο Κασσιδιάρης εδιώχθη αυτεπαγγέλτως, δηλαδή χωρίς καταμήνυσή του από τον Μπαλτάκο.
Αργότερα, ο νομοθέτης σκέφτηκε ακόμη καλλίτερα και αντικατέστησε εκ νέου το άρθρο 370Α με το άρθρο 10 ν. 3674/2008 αυξάνοντας την ποινή σε κάθειρξη μέχρι 10 ετών [άρα 5-10 έτη] καθιστώντας το αδίκημα κακούργημα και διαγράφοντας πλέον τη δυνατότητα χρήσης του παρανόμως κτηθέντος μέσου για τη διαφύλαξη εννόμου συμφέροντος.
«1 ……… με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Με την ίδια ποινή τιμωρείται η πράξη του προηγούμενου εδαφίου και όταν ο δράστης αποτυπώσει σε υλικό φορέα το περιεχόμενο της τηλεφωνικής επικοινωνίας του με άλλον χωρίς τη ρητή συναίνεση του τελευταίου.
2. Όποιος αθέμιτα παρακολουθεί με ειδικά τεχνικά μέσα ή αποτυπώνει σε υλικό φορέα προφορική συνομιλία μεταξύ τρίτων ή αποτυπώνει σε υλικό φορέα μη δημόσια πράξη άλλου, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Με την ίδια ποινή τιμωρείται η πράξη του προηγούμενου εδαφίου και όταν ο δράστης αποτυπώσει σε υλικό φορέα το περιεχόμενο της συνομιλίας του με άλλον χωρίς τη ρητή συναίνεση του τελευταίου.
3. Με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών τιμωρείται όποιος κάνει χρήση της πληροφορίας ή του υλικού φορέα επί του οποίου αυτή έχει αποτυπωθεί με τους τρόπους που προβλέπονται στις παραγράφους 1 και 2 αυτού του άρθρου. ……..»
Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα: εάν ένας κατηγορούμενος για φόνο προσκομίσει παρανόμως κτηθέν μέσο, με το οποίο αποδεικνύει ότι τον φόνο διέπραξε άλλος, θα αθωωθεί για τον φόνο και στη συνέχεια θα καταδικασθεί για παράνομη κτήση αποδεικτικού μέσου και παράνομη χρήση αυτού; Επίσης, όταν με τη χρήση του παρανόμως κτηθέντος αποδεικτικού μέσου αποδεικνύεται π.χ. ότι τα λαμόγια οι πολιτικοί μας συνήργησαν για να σκάψουν τον τάφο μας, θα καταδικασθεί αυτός που θα χρησιμοποιήσει τη μαγνητοταινία; Έχει καταλυθεί πλέον το υπέρτερο συμφέρον και δη το δημόσιο συμφέρον; Τα προσωπικά δεδομένα του κάθε αχρείου υπεράνω του δημοσίου συμφέροντος;
Ας δούμε, τώρα, τί είχαν αποφανθεί δύο προκάτοχοι της κ. Ευτέρπης εξ αφορμής ερωτημάτων υφισταμένων Αρχών για την άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών επικοινωνιών στα πλαίσια της διερεύνησης εγκλημάτων δυσφήμισης, εξύβρισης, απειλής, εκβίασης κ.λπ. Κυρίως ενδιαφέρει το κατ’ αυτούς περιεχόμενο του προστατευόμενου από το απόρρητο εννόμου αγαθού.
Ι. Τέντες - 01.10.2009
«Το Σύνταγμα δεν αναφέρεται σε οποιαδήποτε επικοινωνία ή ανταπόκριση μεταξύ προσώπων.Καθιερώνει την προστασία της επικοινωνίας με την έννοια της ανταλλαγής διανοημάτων, ειδήσεων, γνωμών …. και συναισθημάτων και ειδικότερα αυτής που γίνεται εντός πλαισίων οικειότητας και εμπιστευτικότητας ….. Προστατεύεται το δικαίωμα του ατόμου να μοιράζεται με πρόσωπο της επιλογής του σκέψεις, ιδέες και συναισθήματα χωρίς τον κίνδυνο της αποκάλυψης αυτών σε τρίτους και χωρίς να ζει με το καταθλιπτικό συναίσθημα ότι κάθε αστόχαστη ή υπερβολική έκφραση, στα πλαίσια μιας ιδιωτικής επικοινωνίας, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον του ….. Στις προαναφερόμενες περιπτώσεις [απειλητικά, εκβιαστικά, εξυβριστικά τηλεφωνήματα] δεν πρόκειται για επικοινωνία ή ανταπόκριση κατά την έννοια της συνταγματικής διατάξεως. Οι επαφές αυτές ως, εκ του σκοπού και του περιεχομένου τους, το οποίο είναι ευθέως εγκληματικό, αφενός δεν συνιστούν «ανταλλαγή απόψεων, διανοημάτων κλπ.» και αφετέρου δεν γίνονται στο πλαίσιο σχέσεως οικειότητας και εμπιστευτικότητας. Επομένως, δεν συντρέχει ο δικαιολογητικός λόγος προστασίας του απορρήτου, δηλαδή η διαφύλαξη του προσώπου από τον κίνδυνο παραβιάσεως της εν ευρεία έννοια προσωπικής ελευθερίας του και της παγιδεύσεώς του με την έκθεσή του σε κάθε είδους συνέπειες από τυχόν υπερβολικές και αστόχαστες εκφράσεις κατά την ιδιωτική και εμπιστευτική επικοινωνία του, και, κατ’ ακολουθίαν, η επικοινωνία αυτού του είδους δεν προστατεύεται ως τοιαύτη από το Σύνταγμα ……..»
Γ. Σανιδάς – 29.06. 2009
«Το άρθρο 19 του Συντάγματος, προεκτείνoντας τη lato sensu προσωπική ελευθερία, καθιερώνει την προστασία της επικοινωνίας σε οικειότητα, ενώ το άρθρο 14 προστατεύει την επικοινωνία σε δημοσιότητα. Το εκ του άρθρου 19 του Συντάγματος δικαίωμα έχει δύο συνιστώσες: Πρώτον, την ελευθερία της ανταπόκρισης ή επικοινωνίας μέσω επιστολών ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Δεύτερο, το απόρρητο όλων αυτών των μορφών επικοινωνίας, εφόσον όσοι επικοινωνούν θέλησαν να διατηρήσουν τη μυστικότητα και έλαβαν τα κατάλληλα προς τούτο μέτρα π.χ. τοποθέτηση επιστολής σε κλειστό φάκελο. Αντιθέτως εάν ουδείς εκ των επικοινωνούντων θέλει τη μυστικότητα, τότε δεν τίθεται θέμα απορρήτου των ανταποκρίσεων αλλά ελευθερίας της έκφρασης. Αν τη θέλει ο ένας εκ των δύο τότε ως προστατευτέο αγαθό θα δύναται να θεωρηθεί ο ιδιωτικός βίος του επιθυμούντος τη μυστικότητα ... Όπως προκύπτει σαφώς από τη διατύπωση του άρθρου 19 παρ. 1 εδ. α' Συντ., το απόρρητο προστατεύεται για κάθε μέσο επικοινωνίας υπαρκτό ή μελλοντικό, εφόσον το μέσον αυτό είναι από τη φύση του κατάλληλο για τη διεξαγωγή της επικοινωνίας μέσα σε οικειότητα, έστω και υπό την προϋπόθεση ότι οι επικοινωνούντες έλαβαν ειδικά μέτρα για το σκοπό αυτό. .… Ούτε όμως περαιτέρω απαιτείται άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα καθόσον η εγκληματική συμπεριφορά του ατόμου ούτε εμπίπτει ούτε είναι δυνατόν να εμπίπτει στην έννοια των προσωπικών δεδομένων, ούτε καλύπτεται από αυτήν. Ούτε περαιτέρω η αποκάλυψη και επιβεβαίωση της εγκληματικής συμπεριφοράς και του δράστου είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι αποτελεί προσβολή της προσωπικότητας και παραβίαση των προσωπικών δεδομένων.…… ένα εκβιαστικό, απειλητικό, υβριστικό ή παραπλανητικό τηλεφώνημα δεν συνιστά ιδιωτική συζήτηση, ώστε να προστατεύεται και ως προς το περιεχόμενό του και συνεπώς το θύμα, δηλ. ο καθού απευθύνονται π.χ. οι ύβρεις, οι απειλές κατά της ζωής του ή των μελών της οικογένειας ή του λειτουργήματος ή της επιχειρήσεώς του, έχει δικαίωμα, με βάση τα άρθρα 2 παρ. 1, 5 παρ. 1 και 20 παρ. 1 του Συντάγματος, να το μαγνητοφωνήσει και να χρησιμοποιήσει τη μαγνητοταινία ως αποδεικτικό μέσο ….. Στην περίπτωση, εξ άλλου, κατά την οποία με τη χρήση ενός μέσου επικοινωνίας, π.χ. του τηλεφώνου, τελούνται υπό του χρήστη εγκλήματα (π.χ. υβριστικό, απειλητικό ή απατηλό τηλεφώνημα κ.λπ.) δεν δύναται να υπάρξει προστασία ούτε με την επίκληση του άρθρου 9 παρ. 1 του Συντάγματος, καθόσον όπως εξετέθη ανωτέρω ………. η εγκληματική συμπεριφορά του ατόμου ούτε εμπίπτει ούτε είναι δυνατόν να εμπίπτει στην έννοια των προσωπικών δεδομένων και ούτε τέλος καλύπτεται από αυτό».
Απορία: αφού κατά τους αξιοτίμους κ.κ. τέως Ανωτάτους Εισαγγελείς νομίμως μαγνητοφωνώ τον συνομιλητή μου εν αγνοία του, προκειμένου να προφυλάξω την προσωπικότητά μου, την οικογένειά μου, τη ζωή μου και την περιουσία μου, δηλαδή έννομα αγαθά υπέρτερα των προσωπικών δεδομένων του όρχεως που βρίσκεται στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής μου, γιατί δεν νομιμοποιούμαι να μαγνητοφωνήσω τον όρχι, ο οποίος μου διηγείται εγκληματική δράση τρίτων προσώπων, ώστε να χρησιμοποιήσω τη μαγνητοταινία για να αποδείξω την, κατά τη γνώμη μου, εις βάρος μου σκευωρία για αδίκημα που, πάντοτε κατά τη γνώμη μου, μου αποδίδεται αβασίμως; Ή έστω και τη διάπραξη κακουργήματος από τύπους άσχετους με εμένα. Το συμφέρον της πολιτείας να πατάξει τους κακούργους υποχωρεί απέναντι στα προσωπικά δεδομένα των περιγραφόντων κακουργηματικές πράξεις;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι άσχετη, αλλά μου άρεσε! Ας πούμε ότι το κείμενό μου είναι σουρεαλιστικό και του ταιριάζει ανάλογο ντεκόρ. Πάντως, η φωτογραφία είναι από την παρουσίαση βιβλίου του Τιτάνα Μπαλτάκου.
