Μέσα στην αμυδρή χαραμάδα φωτός που αρχίζει να φαίνεται στη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας μας, υπάρχουν και κάποιες δευτερεύουσες παράμετροι που όμως συνιστούν σοβαρό λόγο αισιοδοξίας για το άμεσο μέλλον.
Αναφέρομαι στον έναν από τους κύριους άδηλους πόρους και πυλώνες της οικονομίας μας, που είναι ο τουρισμός.
Και που μέσα σε αυτόν εντάσσονται τα αεροδρόμια.
Τα οποία στην Ελλάδα, πλην αυτού των Αθηνών, είναι κρατικά, και λειτουργούνται, συντηρούνται, ελέγχονται, και διοικούνται από την ΥΠΑ, μια αμιγώς δημόσια υπηρεσία του υπουργείου Μεταφορών.
Και παρά τις διάφορες δυσλειτουργίες, αγκυλώσεις, και όλα τα συμπαρομαρτούντα του νεοελληνικού δημοσίου, υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Και μια τέτοια εξαίρεση είναι και το αεροδρόμιο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Θεσσαλονίκης.
Που παρ’ όλη τη δημοσιονομική κρίση, και ότι αυτό σημαίνει σε ελλείψεις χρημάτων, κονδυλίων, κλπ. διαπρέπει σε καιρούς χαλεπούς για την γενικότερη οικονομία.
Για παράδειγμα, με βάση στοιχεία του Eurocontrol, το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης τα έτη 2012 και 2013 πέτυχε ένα πρωτοφανές (θετικό) ρεκόρ στον τομέα των καθυστερήσεων των πτήσεων (για λόγους που οφείλονται στα κατά τόπους αεροδρόμια).
Έτσι, το συγκεκριμένο αεροδρόμιο έχει συνολικές ετήσιες καθυστερήσεις της τάξης των 40 και 50 λεπτών συνολικά για τα αντίστοιχα έτη, την ώρα που το αμέσως επόμενο ελληνικό αεροδρόμιο αγγίζει τα 1.500 λεπτά!!!!!!
Και την ώρα που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος κυμαίνεται στα 700-800 λεπτά.
Και αυτό το ρεκόρ επετεύχθη για πρώτη φορά τα δυο τελευταία χρόνια!
Παράλληλα, το αεροδρόμιο, που είναι από τα πιο ασφαλή της Ευρώπης, με τη στήριξη της νέας διοίκησης της ΥΠΑ (που ανέλαβε πριν από ένα χρόνο) αναβαθμίζεται καθημερινά όσον αφορά σε αεροπορικές συνδέσεις, εγκατάσταση νέων αεροπορικών εταιριών, κλπ.
Για παράδειγμα, από την 1/5 ξεκινούν δυο ακόμη καθημερινά δρομολόγια των Τουρκικών Αερογραμμών.
Επιπρόσθετα επανήλθαν στο αεροδρόμιο τόσο η British Airways όσο και η Alitalia, που θα συνδέουν τη Θεσσαλονίκη με το Λονδίνο, τη Ρώμη, και το Μιλάνο σε τακτική βάση.
Στις παραπάνω προστίθεται και πάλι η Transavia (KLM) που από την 17/4 θα συνδέει τη Θεσσαλονίκη με το Άμστερνταμ τρεις φορές την εβδομάδα, ενώ επανέρχεται και η Swiss, ύστερα από δυο χρόνια απουσίας!
Να θυμίσουμε ότι από την 1/4 ήδη πετάει από το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και η Ryanair που εκτός από την Αθήνα, συνδέει τη πόλη με 16 επιπλέον νέους προορισμούς!
Και να θυμίσουμε επίσης την επέκταση του δικτύου από και προς τη Θεσσαλονίκη της Aegean, όπως και της θεσσαλονικιώτικης και συνεχώς αναπτυσσόμενης AstraAirlines.
Και τέλος να αναφέρουμε και την πρόσφατη ίδρυση μιας νέας φιλόδοξης αεροπορικής εταιρίας με έδρα την πόλη, του ομίλου Μουζενίδη, δηλαδή της Elinair, που σκοπεύει να αυξήσει ακόμη περισσότερο τους ήδη μεγάλους αριθμούς των αφικνουμένων τουριστών από την Ρωσία, την Ουκρανία, κλπ.
Αυτά εν ολίγοις τα μικρά, πλην όμως σπουδαίας οικονομικής και ψυχολογικής σημασίας, τεκταινόμενα σηματοδοτούν την αργή αλλά σταθερή έξοδο της χώρας από την κρίση.
Μια έξοδος που δικαιώνει τον Σαμαρά, και όσους έβαλαν πλάτη στις προσπάθειές του.
Και όσον αφορά στα αεροδρόμια, αυτή η αισιοδοξία έχει διπλή (και τριπλή) σημασία αν αναλογιστούμε τον πόλεμο που γίνεται ενάντια στην ανάπτυξη, από πλευράς κάποιων αναχρονιστικών ιδεοληπτικών απόψεων και δράσεων αρκετώνκολλημένων επαγγελματιών συνδικαλιστών των αεροδρομίων, που προκειμένου να γίνουν αρεστοί στον Σύριζα, και να πάρουν μεταγραφή, ελπίζοντας σε πολιτικά οφίτσια, πραγματοποιούν τακτικά διαδηλώσεις, καταλήψεις, και δεν διστάζουν να προβούν ακόμη και σε προπηλακισμούς εργαζομένων συναδέλφων τους, ονειρευόμενοι να επαναφέρουν την Ελλάδα στη δεκαετία του ’70 και του ’80, ή να την μετατρέψουν σε Βενεζουέλα για χάρη του Αλέξη.
Για το δικό τους μικροκομματικό καπρίτσιο δηλαδή.
Εν πάση περιπτώσει, έτσι ήταν ανέκαθεν η Ελλάδα, όπου μια μικρή μερίδα εργάζεται και τη πάει μπροστά, και μια άλλη μεγαλύτερη, κάνει τα πάντα για να τη φρενάρει.
Τι να λέμε…;
Η χώρα είναι μικρή, και όλοι γνωρίζουμε τον ρόλο του καθενός…
Strange Attractor
